The cool prince who protect me.

ห้องสมุด

หลายสัปดาห์ผ่านไปข่าวลือบ้าบอนั่นก็เริ่มจางหายไป ฉันใช้เวลาส่วนมากอยู่กับการอ่านหนังสือไขว่คว้าหาความรู้ใหม่ๆแต่ช่วงนี้ตารางเวลาของฉันค่อนข้างแน่นเป็นพิเศษเพราะฉันต้องฝึกซ้อมควิดดิชทุกวันเพื่อเตรียมตัวแข่งกับSlytherin พรุ่งนี้ฉันหวังว่าคงไม่มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับฉันนะ

"เฮ้!เจส ไปอ่านหนังสือกันมั๊ย?"

เอมมี่เพื่อนสนิทตัวแสบของฉันถามขึ้นมาด้วยท่าทีสดใสกว่าปกติ เค้าเป็นอะไรของเค้านะ แต่ช่างเหอะยัยนี่มันก็บ้าแบบนี้ตลอดแหละฉันเห็นจนชินลูกตาแล้ว...

ภายในห้องสมุดวันนี้ค่อนข้างมีคนเยอะแยะกว่าเดิมสองเท่าเลย ปกติแล้วช่วงเวลาแบบนี้สิบคนก็ว่าเยอะแล้วแต่นี้มากันเป็นโหลเลย แล้วฉันจะมีที่นั่งอ่านหนังสือมั๊ยเงี่ย

ฉันคิดอย่างหัวเสียสายตากวาดไปทั่วชั้นหนังสือเพื่อตามหาตำราที่สนใจ อืม...เรื่องนี้ก็อ่านแล้ว...เรื่องอื่นๆก็เช่นกัน...เฮ้อ!หนังสือส่วนใหญ่ในชั้นนี้ฉันมักจะอ่านมเหมดแล้ว แล้วจะเอาอะไรอีกล่ะ!

"สัตว์ในตำนานไง"ฉันพูดออกมาอย่างดีใจก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนมือตามหาหนังสือที่ตนเองต้องการเรื่อยๆ อึม ฉันนี้ช่างโชคร้ายจังเกิดมาเตี้ยจึงต้องมลำบากแบบนี้!!!

"หาอะไรอยู่หรอยัยหัวสิงโต!"ทันทีที่ได้ยินเสียงยียวนนั่นฉันก็หันขวับทันที ไม่มีใครกล้าว่าฉันว่า'ยัยหัวสิงโต'หรอกเว้นเสียแต่ เอ็ดวอร์ด มัลฟอยนี่แหละ

ฉันหันไปมองหน้าหล่อของเอ็ดวอร์ดซึ่งตอนนี้แต่มไปด้วยรอยยิ้มยียวนมันทำให้ใบหน้าหล่อใสนั่นดูน่ารักไปอีกแบบฉันเผลอจ้องใบหน้เหล่อเหลานั้นอย่างหลงใหลแว๊บนึงก่อนจะดึงสีหน้าของตนเองให้เป็นปกติอย่างทันควัน

"นายมีธุระอะไร"

ฉันทำสีหน้าเรียบเฉยออกเคร่งขึมนิดหน่อยก่อนจะเริ่มโต้วาทีกับคุณชายหน้าหล่อนี่ ฉันรู้หรอกว่าทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าหมอนี่หรือได้คุยกันก็จะต้องมีปัญหากันตลอดหึๆ

"ก็เปล่านี่!"เอ็ดวอร์ดยักไหล่ก่อนจะเอามือหยิกแก้มฉันเบาๆกึ่งหมันไส้ ฉันส่งสายค้อนใส่เอ็ดวอร์ดทันทีแล้วก็ทำแก้มป่องเหมือนปลาปักเป้า

"คนบ้า!!!"

เอ็ดวอร์คหัวเราะชอบใจก่อนที่จะเอามือมาตีแก้มของฉันให้ลมในกระพุ้งแก้มนั้นหมด "ทำหน้าบูดมันไม่ดีนะรู้มั๊ย ถึงแม้เธอจะดูสวยมากก็ตาม"

ฉันหงิกแขนของเอ็ดวอร์คตามความโมโหซึ่งสีหน้าของเอ็ดวอร์คแสดงออกมานั้นแทบจะทำให้ความโมโหของฉันหายไปในพริบตา ตอนนี้ฉันเองก็สะใจแล้วจึงสาวเท้าออกห่างจากบริเวณนั้นท่ามีใครมาเห็นอีกฉันคงจะแย่ แค่นี้ก็แทบอยู่ไม่สุขแล้วแล้วไหนจะแฟนคลับของหมอนี่อีกเยอะเป็นบ้า!

"เดี๋ยว!"เอ็ดวอร์คพูดขึ้นก่อนจะกระตุกแรงที่ข้อมือของฉันทำให้หน้าของฉันไปเผชิญหน้ากับเอ็ดวอร์ดอีกครั้ง...

"อะไรอีกล่ะ นายคงจะบอกว่านายไม่สมควรโดนแบบนี้ล่ะสิ"ฉันพูดจิกกัดหมอนี่ต่อสนุกปากดีแท้ ฉันเองก็ไม่ค่อยได้มีปัญหากับใคร(สักเท่าไหร่)จึงไม่ค่อยได้ปากกรรไกรใส่ใครมากนัก ยกเว้นหมอนี่น่ะแหละ

"..."เอ็ดวอร์ดก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมหากแต่สายตานั้นจับจ้องมาที่ใบหน้าของฉัน ก่อนที่จะค่อยๆยื่นอะไรบางอย่างออกมา มันเป็นหนังสือปกหนาเล่มหนึ่งซึ่งมันดึงดูดความสนใจฉันได้มากพอตัวเพราะหนังสือเล่มนั้นคือ สัตว์ในตำนาน หนังสือที่ฉันกำลังตามหา....