The cool prince who protect me.

....Trick or Love

ฉันผละออกจากเอ็ดวอร์คทันทีที่รู้สึกตัว ฉันรวบรวมสติทั้งหมดรวบรวมหนังสือทั้งหมดที่หยิบได้ก่อนจะก้าวเท้าออกจากห้องสมุดทันที ฉันพยายามไม่คิดถึงเสึยงเอ็ดวอร์คที่ตะโกนเรียกชื่อฉัน แต่ฉันไม่สน

ฉันก้าวขึ้นบันไดก่อนจะเดินตรงไปเรื่อยๆไปยังหอพักกริฟฟินดอร์

ให้ตายสิ!!!ฉันถูกเอ็ดวอร์คขโมยfrist kissถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนอื่นๆฉันอาจจะยินดีปรีดาไปแล้วก็ได้ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นคนไทยอย่างพวกเราน่ะไม่ชอบให้ผู้ชายมาแตะเนื้อต้องตัวหรอก ถึงแม้ว่าฉันจะอาศัยอยู่ในประเทศที่ไม่ใช่บ้านเกิดของตัวเองก็เถอะ

"มีอะไรหรอ...สาวน้อย"

ฉันมัวแต่เดินเพลินจนไม่ได้ดูอะไร ฉันเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นสุภาพสตรีอ้วนมองมาด้วยความเป็นห่วงฉันเลยคลี่ยิ้มออกไปบางๆ ถึงแม้ว่าบางครั้งนางจะดูน่าเบื่ออยู้บ้างแต่จิตใจของสุภาพสตรีอ้วนก็ยังน่านับถืออยู่ดี

"หนูไม่เป็นอะไรค่ะ"ฉันพูดก่อนจะพูดรหัสลับแล้วเดินเข้าไปในหอพัก ตอนนี้มีเด็กปีสี่เหมือนฉันกับเด็กปีหนึ่งอีกไม่กี่คนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพวกเธอหันมายิ้มไห้ฉัน ฉันจึงไม่ลังเลที่จะยิ้มตอบก่อนจะเดินเข้าไปในหอพักแล้วที่ตัวลงนอนบนเตียงทันที หนังสือหลายเล่มบนมือฉันค่อยๆเลื่อนๆไปอยู่ที่ผ้าห่มทันที ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ อ๋อใช่สิ ฉันเดินเข้าไปอ่านหนังสือในห้องสมุดบังเอิญไปเจอเอ็ดวอร์คเข้าแล้วก็โดนขโมยเฟิร์สคิส หึๆ เอ็ดวอร์คคงเห็นฉันเป็นแค่เบี้ยตัวนึงในเกมของเค้าสินะ จะหยิบมาเล่นเมื่อไหร่ก็ได้หรือจะปล่อยทิ้งไว้ก็ย่อมไม่ผิด ผู้หญิงนับสิบเข้ามาในชีวิตเอ็ดวอร์คเยอะจะตาย ทำไม่เค้าต้องมาสนใจใส่ใจฉันด้วยล่ะ

'เธอไม่รู้หรอกว่าตัวเองนั้นมีความรู้สึกต่อคนอื่นเค้ายังงัย'

'ทำไมฉันต้องทำร้ายความรู้สึกเธอด้วยล่ะ'

'เธอไม่รู้หรอกว่าหมอนั่นมันจะมาหลอกเธอ'

คำพูดต่างๆของเอ็ดวอร์คไหลเวียนเข้ามาในหัวฉันไม่หยุดเสียที เหมือนกับเครื่องเล่นแผ่นหนังที่ฉายซ้ำไปซ้ำมา อืม....ดูท่าแผ่นจะโดด

ฉันหลับตาลงเบาๆปล่อยให้คำพูดเหล่านั้นได้หายไปกับจังหวะการหายใจของฉัน

และในไม่ช้าฉันก็เริ่มเข้าสู่ห้วงนิทรากับความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

~~~~*****~~~~~

ฉันตื่นขึ้นมาก็พบกับเอมมี่เพื่อนสาวของฉันกำลังมองมาด้วยความเป็นห่วงไนมือของเอมมี่มีเค้กชิ่นหนึ่งกับเสื้อผ้าของฉันอีกชุดนึง

ฉันลุกขึ้นด้วยร่างกายอันอ่อนล้าพบว่าหนังสือเล่มหนาสามสี่เล่มถูกนำไปวาวไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย ฉันมองาปยังเอมมี่นึกขอบคุณจริงๆที่มีเธอคอยอยู่ข้างๆและช่วยเหลือทุกอย่าง

"นี่ทิฟฟานี่เธอดูไม่น่ารักเหมือนคนที่ฉันรู้จักเลยนะกินอะไรบ้างอ่านแต่หนังสือเดี๋ยวก็มีสามีเป็นหนังสือหรอก"

ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้เอมมี่ก่อนจะลงมือกินเค้กช็อกโกแลตของโปรด

เอมมี่มองหน้าฉันที่กำลังมีความสุขกับการกินก่อนจะพูดอะไรออกไปจนทำให้ฉันแทบจะกินอะไรไม่ลงอีกเลย