My Little PRINCE🍬(Completed)

အပိုင်း- ၆ 🍭( ပျားရည်စမ်းတဲ့ အချစ်)

(Unicode)

" အယ်...ဟန်းနီးမွန်း"
ဟောက်ရွှမ်း အလန့်တကြားထအော်တော့ ဝမ်ချင်းမင်ရော တစ်အိမ်လုံး လန့်သွားရသည်။
" ဟုတ်တယ်လေ မင်းတို့ယူပြီးတာ ဖြင့်ကြာပြီ အခုထိ ဟန်းနီးမွန်းမထွက်ရသေးဘူးမလား..ဘာမှမပူနဲ့ အမေအကုန်စီစဥ်ထားတယ် အထုပ်ဆွဲ ပြီးသွားရုံပဲ "
ဟန်းနီးမွန်း သွားခိုင်းနေတာလား..အိမ်ပေါ်ကနှင်ချနေတာလားတော့မသဲကွဲ။
" ဒါပေမဲ့..ရုတ်တရက်ကြီး "
" တိတ်စမ်း!!!"
" ဟီး..."
ဘာရယ်မဟုတ်..စောတက တက်ကြည့်တာ။စိတ်ထဲမှာတော့ ဂျွမ်း အပတ်နှစ်ဆယ်လောက် ထိုးပြီးပြီဖြစ်သည်။ဟောက်ရွှမ်းတို့က ခရီးသာသွားရမယ်ဆို မျောက်အုန်းသီးရသလိုပင်။
ပြီတီတီစပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာထားနဲ့ သားဖြစ်သူအကြောင်းသိသူပီပီ Mr.Wang မျက်စောင်းထိုးလိုက်၏ ။
" ဒါနဲ့..မင်း ဟိုမိန်းကလေးနဲ့ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပြီးပီလား..အေးနော်..ကိုယ်က အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ ကောင်ဆိုတာ သိဦး ငါမပြောဘူး "
" ဟုတ်..ကဲ့.."
အသံရှည်ဆွဲ ပြီးမဖြေချင်သလိုဖြေချင်သလို လုပ်နေတဲ့ သားဖြစ်သူကို ဝမ်ချင်းမင် စိတ်မရှည်။
" ကဲ..တော်ပြီ နင်ဆင်ခြေပဲ ပေးဦးမယ်မလား..ဟင့်..အဲ့မိန်းကလေးမျိုး အံ့သြပါရဲ့..ထားပါ..ဒီနေ့ည သွားကြနော်  လေယာဥ်ချိန်က ည၇နာရီ "
ဒီတစ်ခါတော့ စုန့်ကျိရမ်ပါ အငြိမ်နေလို့မရတော့။ဝင်မေးရသည်။
" မားမား..ရုတ်တရက်ကြီး အရမ်းမြန်လွန်းနေသလား"
" ဟုတ်တယ်..ကျိရမ်လေးရဲ့ မားမားမေ့ပြီး ဖုန်းကြိုမဆက်မိတာ..ဖြစ်နိုင်ရင် သားတို့ကို အခုတောင်သွားစေချင်တာ..ဟီး..သားဟောက်ရွှမ်းဦးလေးတို့ အပန်းဖြေအိမ်မရောက်ဖူးဘူးမလား..အဲ့တာကြောင့်"
" အယ်..မေမေ.. ဦးလေးထျန်းဆီလွှတ်မှာလား..ဟဲဟဲ..ပွတာပဲ ကမ်းခြေမှာ ဘီကနီလေးတွေ..ငမ်း..ငမ်း.."
စကားတောင်ဆုံးအောင် မပြောရ.. အမေဖြစ်သူက နားရွက်ကို လိမ်ဆွဲတာကြောင့် မျက်နှာက အီးမှန်သလို ဆူပုတ်သွားသည်။
" ကဲ..အမေတို့နားတော့မယ် သားတိူ့လည်း လိုအပ်တာတွေ ထည့်နော်"
" ဟုတ်...မားမား"
" အမေ..ဝယ်စရာရှိလို့ မုန့်ဖိုး"
" ဟမ်..နင့်ကဒ်ထဲ မရှိတော့ဘူးလား.."
" ဟင့်အင်း"
" ပြီးရော..ပြီးရင်လွှဲပေးမယ်"
ပါးစပ်ကသာ ဘုကလန့်ပြောတတ်တာ တကယ်တော့ သားကို အရမ်းအလိုလိုက်တတ်တဲ့ မိမိရဲ့ ဇနီး ဝမ်ချင်းမင်ကို ကြည့်ကာ Mr.Wangပြုံးမိသွားသည်။
" ဟေ့ကောင်..ကျိရမ် လိုက်ခဲ့ ဦးနော်"
" အင်း..."
" အမယ်...ကိုယ့်ယောကျ်ားကို ဟေ့ကောင်လို့ ခေါ်ရလား..ငနာလေး"
ဒဲ့ကြီးပြောချလိုက်တဲ့ ဟောက်ရွှမ်းအမေကြောင့် အဖြူကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာက ရဲခနဲပင်။
" မိန်းမ..မင်းဟာလေ..ကလေးတွေ ရှက်ကုန်ပြီ..ဟားဟားဟား"
"ဟုတ်တယ် လေရှင်..မှန်တာပြောတာကို "
" အေးပါကွာ"
🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭
" ကျိရမ်..တစ်ခုခုဆို ငါ့ကို ပြောနော် ငါလေယာဥ်မယ်ကို ပြောပေးမယ်"
စိတ်တွေလဲ ဆင်းရဲပါတယ်။ကိုယ့်ကို ငါးနှစ်သားများမှတ်နေလေသလား။
တစ်နေကုန်တစ်နေကန်း ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း နောက် တစ်ကောက်ကောက်လိုက်နေရသဖြင့် ပင်ပန်းကာ အိပ်မောကျသွားသည်။
ဘယ်ပဲ သွားသွား တော်ရုံနှင့် အိပ်မပျော်တတ်သည့်ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း earphoneတပ်ကာ သီချင်းနားထောင်နေ၏ ။
ခဏကြာတော့ ပုခုံးလေး အနည်းငယ်လေးသလို ခံစားရသဖြင့် ကြည့်မိတော့ အဖြူလေးက ကိုယ့်ပုခုံးပေါ်ခေါင်းမှီကာ အိပ်ပျော်နေသည်။
နဖူးပေါ့အုပ်မိုးနေတဲ့ ဆံပင်နက်နက်လေးတွေကတောက်ပြောင်နေတာကြောင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် အသာ ကိုင်ကြည့်တော့ ဝိုး ခနဲ ဖြစ်သွားရ၏ ။
ဆံပင်နက်နက်လေးတွေက နူးညံ့အိထနေ၏ ။ရှန်ပူနံ့သင်းသင်းလေးက နှခေါင်းဝနားရောက်လာရသည်။
"ဒီကောင်..ယောကျ်ားလေးမှ ဟုတ် ရဲ့လား..ဆံပင်လေးတွေကလည်း နူးညံ့နေတာပဲ..အသားကလည်းဖြူတယ်..မျက်နှာကလည်း လှတယ်..ဝါးး."
" မနာလိုနေတာမလား"
အဖြူလေးဆီက ခပ်တိုးတိုးတုန့်ပြန်သံကြောင့် လန့်ကာ ကိုယ်ကို ရုန်းမိတော့ လက်မောင်းကို ပြန်ဆွဲ ပြီး ကိုယ့်ပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ကာ ပြန်အိပ်နေတော့သည်။
ဘာမှ မပြောချင်တော့၍ သီချင်းသံနားထောင်ကာ ကိုယ်ပါမှေးလိုက်တော့၏ ။
အဖြူကောင်လေး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေး ကွေးညွတ်သည်အထိ ပြုံးလိုက်တာကိုတော့ earphoneနှင်​့ ကောင်လေး သတိမမူမိခဲ့ပေ။
🍭❤🍭❤🍭❤🍭❤🍭❤🍭❤🍭❤
ရောက်သည်နှင့် အပြာရောင် ပင်လယ်ကြီးက ပျူငှာစွာ ကြိုဆိုနေ၏ ။ညနေပိုင်းမို့ လူကအတော်အတန်ရှင်းနေသည်။အပန်းဖြေအိမ်ရောက်တော့ အထုပ်တွေ ချပြီးတာနဲ့ ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း တို့ လျစ်ခနဲ ပြေးထွက်သွားတော့သည် ။
အူကြောင်ကြောင်လေးနဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ကျန်ခဲ့တာက စုန့်ကျိရမ် ။
အထဲမှ မိန်းမတစ်ယောက် ထွက်လာကာ စုန့်ကျိရမ်ကို အပြုံးချိုချိုလေးနှင့် ကြိုဆိုလေ၏ ။
" စုန့်ကျိရမ်..သားလေး..တကယ်ချောလာလိုက်တာ..အန်တီရှင်းကို မှတ်မိသေးလား..အန်တီက ဟောက်ရွှမ်းရဲ့ ဒေါ်လေးလေ..ဒါနဲ့ ဟောက်ရွှမ်း ရော"
စုန့်ကျိရမ် ဘာမှ မပြောရသေးပေမဲ့ သူမက ရယ်ပြကာ ပြော၏ ။
" ဒီကလေးကတော့..ငါထင်တယ်..ရောက်လာတာနဲ့ အထုပ်ချပြီး ပြေးပြီမလား..ငယ်ငယ်ကတည်းက အဲ့လိုပဲ..ရှန်ဖေး..အထုပ်တွေလာသယ်..သား..လာ.. အထဲဝင်"
" ဟုတ်ကဲ့...ဒေါ်လေး"
အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် နုနယ်လွန်းတဲ့ သူမက ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း၏ အဒေါ် ရှင်းရီဖြစ်၏ ။အသက်သုံးဆယ်ကျော်လို့မထင်ရအောင်ပင် နုပျိုလွန်းသည်။
" ယောကျ်ား..ကျိရမ်လေးတို့ လာပြီ..သူလေးက ကျွန်မကို မမှတ်မိဘူးရယ်..ငယ်ငယ်တုန်းက အိမ်လာတိုင်း မမဆိုပြီး ကပ်ချွဲနေတဲ့ ကောင်လေးရယ်"
" ဟားဟား.. ဟေ့ကောင်..ဦးလေးထျန်းကိုရော မှတ်မိလား"
စုန့်ကျိရမ် အလွန်ငယ်သေးသည်မို့လားတော့ မသိ။မမှတ်မိ၍ အားနာသဖြင့် ရယ်သာပြရသည်။
အမြင့်ဆုံး ထပ်ကနေ ပင်လယ်ကြီးကို ကြည့်ကာ စကားပြောရင်း ပင်လယ်လေကို ခံစားရတဲ့ အရသာက ဘာနှင့်မျှမလဲနိုင်။
ဦးလေးထျန်းနှင့်ဒေါ်လေးရှင်းရီကတကယ်ကို သဘောကောင်းလှ၏ ။
" Ring...Ring 📱"
" ဟောက်ရွှမ်း..ပြော"
" ဟေ့ကောင်..အောက်ဆင်းလာခဲ့ "
" အေးအေး"
စုန့်ကျိရမ်ဝေခွဲမရတာက..အခုသူကဝမ်ဟောက်ရွှမ်း၏ ယောကျ်ားလား..ဒါမှမဟုတ် သူငယ်ချင်းလားဆိုတာပင်။
ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို မျက်နှာမူကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းထားတဲ့ သူက အပြာနုရောင် တီရှပ်လေးနှင့် အသားရောင် short pantလေးကို ဝတ်ထားသည်။လေပြေတစ်ချက် ဝေ့တိုက်လိုက်တိုင်း သူဆံပင်တွေက တလွင့်လွင့်။
စုန့်ကျိရမ် ထိုလူသားကို ငေးမောကြည့်မိသည်။နောက်တော့ ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ဓာတ်ပုံခိုးရိုက်မိ၏ ။
ကိုယ့်ဘက်လှည့်လာတာကိုပင် သတိမမူမိပဲ ရိုက်နေမိတော့ အရှင်သခင်လေးက ပြုံးကာ လက်နှစ်ချောင်းထောင်ကာ ပို့စ်ပေး၏ ။
"ဟေ့ကောင်..ရိုက်မယ်ဆို ကြိုပြောမှပေါ့ဟ "
စကားပြောနေတာကို ရိုက်မိတော့ နှုတ်ခမ်းလေးဆူထော်နေတဲ့ snapလေး မိသွားသည်။
ကိုယ့်ကို snapဖမ်းပြီး အူတက်အောင်လှိမ့်ရယ်နေတဲ့ အဖြူလေးဆီက ဖုန်းကို လုဖို့ ကြိုးစားတော့ လျှာလေးထုတ်ပြကာ နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်သွားသည်။
နောက်ကနေအတင်းလိုက်လုတော့ သုတ်ခနဲဆိုပြေးတော့တာကြောင်​့ ပြေးလိုက်ရ၏ ။
လူကောင်သာသေးတယ်.အပြေးကတော့ အတော်သန်သည်မို့ ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း ခင်ဗျာ အမြန်လိုက်ရသည်။
နောက်ဆုံးတော့မိပါပြီ..သကောင့်သားလေးရဲ့လည်ပင်းကို ကိုယ့်လက်မောင်းတွေကြားညှပ်ကာ ညှစ်တော့ လက်ကို တဖျတ်ဖျတ်ရိုက်ကာ အော်တော့၏ ။
" ဟောက်ရွှမ်း..တော်တော့..ငါလည်ပင်းအစ်နေပြီ "
" ဟားဟား..မှတ်ပြီလား.."
အကောင်စုတ်လေးကို လွှတ်ပေးပြီး နှစ်ယောက်သားသဲ ပြင်နုနုပေါ် ခြေဆင်းကာ ထိုင်ချပြီး အပြာရောင်ပင်လယ်ကြီးရဲ့ အလှကို ရှုစားနေသည်။
" ဟောက်ရွှမ်း.."
" အေး.."
ပြောချင်တဲ့ စကားအချို့ကို မျိုသိပ်ကာ ခေါင်းခါပြရင်း ပင်လယ်ပြင်ဆီ အကြည့်တို့ကို ပြန်ပို့ကာ ပြုံးရုံပြုံးမိသည်။
" ကျိရမ်..."
" ဟင်"
" အမြဲပြုံးနေ...မင်းရဲ့ အပြုံးတွေကို ငါကြိုက်တယ်..မင်းပါးချိုင့်လေးကို ငါသဘောကျတယ်"
ထိုအခိုက် လူသားလေးနှစ်ယောက်ကြားက နှလုံးသားမှ လှုတ်ခတ်သံလေးက လှိုင်းသံလေးနှင့်အတူ ရောယှက်နေခဲ့သည်။
" ငါ..ထိကြည့်ချင်တယ်..မင်းပါးချိုင့်လေးကို "
မနေနိုင်မထိုင်နိုင်..လက်သွယ်သွယ်က ညာဘက်ပါးပြင်မှ ခွက်ဝင်နေတဲ့ ပါးချိုင့်လေးကို အသာထိလိုက်၏ ။
" ဟေ့ကောင်..ဟောက်ရွှမ်း တော်တော့..ငါပါးနာနေပြီ..မင်းငါ့ပါးချိုင့်ကို ကလိနေတာလား"
" မင်းကလည်း..ငြိုငြင်တာလား ငါက သဘောကျလို့ကို "
" တော်တော့..."
ရပ်ခိုင်းပေမဲ့ မရပ်တဲ့အပြင် စုန့်ကျိရမ်ကို ပါ ကလိလိုက်ထိုးနေတာမို့ သူလေးခင်ဗျာ အတင်းရုန်းနေတော့သည်။
အဖြုကောင်လေး ပက်လက်လန်ကျတော့ ဟောက်ရွှမ်း ထိန်းပေမဲ့ သူပါ အဖြူလေးပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားရသည်။
အပြာရောင်ပငလယ်ပြင်ကြီးနဲ့ သဲသောင်ပြင်ဖွေးဖွေး၊ ရွှေရောင်ကောင်းကင်ကြီးက ထည်ဝါစွာ။ လူသားလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အကြည့်စိုက်မိနေမှုကတော့ ညနေခင်းလေးနှင့် ကာရံညီနေပေသည်။
ကောင်လေးတစ်​ေယာက်အတွက် ပါးချိုင့်လေးနှင့်ကောင်လေးက ကမ္ဘာပေါ်မှာအလှဆုံးလူသားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တာကို သတိမထားမိခဲ့ပေ။ဝမ်ဟောက်ရွှမ်းဆိုသည့် ကောင်လေးရဲ့ ရင်ဘတ်တစ်နေရာမှာ စုန့်ကျိရမ်ဆိုတဲ့ ဖြူဖြူသေးသေးကောင်လေးက မသိမသာ နေရာယူနေခဲ့လေပြီ။