Okulun henüz ikinci haftasıydı. Rüzgar evin yolunu tutmuştu. Her zamanki gibi yine ara sokakları dolaşarak gidiyordu. Fakat okulun hemen arkasındaki sokakta yere oturmuş hıçkırarak ağlayan bir kız gördü. Yüzünü dizlerini koymuş durmadan ağlıyordu. Rüzgar bu kızın yanına gitmek istedi. Çünkü annesi ona böyle öğretmişti. Kırık kalpleri iyileştirmeyi... Kıza yaklaştığı sırada kızın yavaşça ayağa kalktığını görünce durdu. Gideceğini anladı. Kızın yeşil gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Saçları dağınıktı. Kafasını bile kaldırmadan çantasını alıp yavaş adımlarla yürümeye başladı. Sanki bir insan değil, bir ölü yürüyordu. Öyle ruhsuz, sakindi. Rüzgar kıza iyice yaklaşmıştı ki telefonu çaldı. Annesi arıyordu. Nerede olduğunu, ne zaman geleceğini sordu. Rüzgar annesinin sorularını cevapladıktan sonra telefonunu kapattı ama kızı göremedi.
Gitmişti...
Eylül'ün anlatımıyla
Okulun 3.haftasındayız. Ve ben 11.sınıf oldum. Bölüm seçtiğimiz için sınıflar karıştı. Gerçi benim için fark eden pek bir şey yok. Çünkü yine arkadaşım olmayacak. Yine yalnız olacağım...
Ben Eylül. Adımı doğduğum aydan aldım. Hüzün ayından... 17 yaşındayım. Sayısal öğrencisiyim. Neyime güvenip sayısal seçtim hiçbir fikrim yok. Annemle babam ben çok küçükken ayrılmışlar. Babam da annem de beni hiçbir zaman istemedi. Bana hiç ilgi göstermediler. Sevmediler. Başlarda buna çok üzülürdüm. Fakat artık umursamıyorum. Bir yanım hep eksik. En büyük gülücüklerim bile hep buruktur..
Çok fazla hayalim var. Ve bu hayalleri gerçekleştirebilmek için kendi ayaklarımın üzerinde durmam lazım. Bu yüzden öncelikle derslerime başarılı olmalıyım. Fakat birinin bana yardım etmesi lazım. Yoksa o kadar dersin altında kalkabileceğimi sanmıyorum. Pazartesi okuldan birilerinden yardım isteyeceğim. Bunu yapmayı hiç istemiyorum ama yapacak bir şey yok.
Bugün pazartesi. Yine yeni bir güne gözlerimi açmanın mutsuzluğunu yaşıyorum. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynaya bile bakmadan üzerimi giyinip evden çıktım. Kulaklığımı taktım ve okula doğru yürümeye başladım.
Veeee Arslan Koleji...
En nefret ettiğim,sahte insanlarla dolu, yapmacık sevgilerin olduğu iğrenç yer.
Sınıfa çıkıp en arka sıradaki yerime geçtim. Bugün birilerinden yardım istemeliyim biliyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Ben bunları düşünürken hoca sınıfa girdi. Ve ön sıralardan arkasını gördüğüm bir çocuğu ayağa kaldırdı. "Biliyorsunuzki geçen yılın okul birincisi Rüzgar idi. Arkadaşınız geçen hafta yapılan deneme sınavında yine birinci oldu. Arkadaşınızı tebrik ederim ve başarılarının devamını dilerim. Aferin Rüzgar." diyerek konuşmasını sonlandırdığında sınıftan bir alkış tufanı koptu. Rüzgar denilen çocuğun arkadaşlarına dönüp güldüğünü gördüm.
Sanırım yardım isteyeceğim kişiyi buldum. Ama nasıl ikna ederim bilmiyorum. Adını bile daha yeni öğrendim. Eminim o da beni tanımıyordur. Bir anda gidip "Bana ders çalıştırır mısın?" diyemem. Ben ne yapmam gerektiğine karar vermezken zil çaldı.
Ne olacaksa olsun diyerek anlık bir cesaretle Rüzgar'ın yanına gittim. Gider gitmez pişman olup tam geri dönüyordum ki beni çoktan fark edip bana baktığını görünce gidemedim. Olan olmuştu bi kere. Hem ne olacaktı ki zaten sadece yardım isteyecektim. Kaşlarını kaldırıp artık konuşmam işaret ettiğinde
"Şeyy" dedim şey ne aptal Eylül.
"Şey ya. Şey diyecektim" aferin Eylül çok güzel gidiyorsun.
Rüzgar "Ne diyecektin?" dedi yüzündeki hafif gülümseyişiyle.
Evet ne diyecektin Eylül?
"Sana bi teklifim var." diyerek lafı ağzımda geveledim.
Rüzgar devam etmem için tek kaşını kaldırarak "Nedir?" diye sordu.
Eylül artık kaçışın yok. İnceldiği yerden kopsun deyip kendime gaz verdikten sonra "Senden bir şey isteyeceğim ve eğer kabul edersen karşılığında ne istersen yapacağım " dedim. Sanırım ne isteyeceğimi merak etmişti. "Ne istiyorsun?" diye sordu.
"Bana ders çalıştırmanı istiyorum." diye devam ettim.
Biraz düşündükten sonra "Ne istersem ama isteyeyim yapacak mısın?" diye sorarken ufacık bi gülümsedi.
Ben "evet" deyince kocaman gülümsedi. İçimden bi ses isteyeceği şeyin beni zorlayacağını söylüyordu. Umarım öyle olmaz...
Bu benim ilk deneyimim. Pek başarılı olduğum söylenemez ama elimden gelenin en iyisini yapacağım. Şu zaman yeni bölümü atarım diyemeyeceğim. Çünkü kararlarıma kolay kolay sadık kalamam.Ne zaman canım isterse o zaman yeni bölümü atarım.
Buraya kadar geldiğin için çok teşekkür ederimmm♥♥
Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayınnn♥♥♥
İnstagram hesabım : hll.dxx
