PAGKABABA KO NG SASAKYAN ko ay tumakbo ako agad sa loob ng hospital na sinabi ng aking ina kanina sa telepono.
Nadatnan ko ang aking ina na kausap ang doctor. Dali dali akong lumapit.
"Mom."
"Anak! Your dad!" Umiiyak na naman na sabi ng aking ina.
"He's going to be okay mom. Don't worry." Pang aalo ko dito.
"I know he will "
"Stop crying mom.Magagalit si daddy sige ka."
"Okay"
Humarap kami pareho sa doctor at kinausap ito patungkol sa kalagayan ni dad.
"Okay naman na si Mr. Montero but we need to observe his health because if this will be happen again hindi ko na alam kung makakaligtas pa siya"
"Okay doc. Thank you po"
Umalis na si Doc at humarap naman ako sa aking nanay.
"Mom? Bakit ba inatake si dad? He is very healthy. Ano ba ang nangyare?" Tanung ko
"Okay naman siya nung umalis sa bahay. Kasi sabi niya makikipagmeet daw siya sa isang kakilala niya. Pero nung bumalik siya naging balisa na siya at laging tulala" malungkot na sabi ni mommy.
"Tinanong niyo ba siya mom kung ano ba ang problema niya?"
"Yes. But he didn't tell me"
Hayyyys. Itong si Dad talaga. Ang hilig niyang magsolo ng mga problema. Salamat sa Diyos at okay naman na siya ngayon.
"Pabayaan mo na mom. Ang importante okay na po si Dad ngayon"
"Oo nga anak. Salamat din at narito ka. Diko alam ang gagawin ko kanina"
ANDITO AKO SA ROOFTOP kasama si Blake. Sinundan niya pala ako ng bigla akong umalis. Balisa kasi ako kanina dahil nag aalala ako sa Daddy.
"Kamusta na ang Dad mo?"
"Okay naman na daw siya sabi ng doktor but if this will happen again hindi daw sigurado kung kakayanin niya pa"
"Don't worry magpapalakas ang daddy mo dahil apam kong ayaw niyang malungkot ang reyna at prinsesa niya." Ngumiti siya
Ang laki ng pinagbago ni Blake mula nung makilala ko siya. He is now smiling when I'm with him. And happy ako dahil sa akin pinapakita niya ang ibang side niya na bihira o hindi talaga niya pinapakita sa ibang tao dahil kilala siya bilang isang isnabero na gwapo hihi.
"Thank you" biglang basag ko sa katahimikan.
Humarap siya sakin at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Pinakatitigan ako. Bumuntung hininga siya.
"You're so beautiful"
Namula ang magkabilang pisngi ko.
"Ahmm. Thanks?" Alanganin na sabi ko. Ano nga ba ang dapat sabihin? Diko alam. Nablablanko ang isip ko kapag ganuan siya kalapit.
"I'm happy dahil nakilala kita. Nararamdaman ko na may nagbabago sa akin. And its feel great. I'm very lucky to have someone like you"
Nanubig ang mata ko sa sinabi niyang yun. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Alam ko sa sarili ko na tuluyan ng nakapasok sa puso ko ang taong ito at wala akong pinagsisihan ni katiting doon.
Unti unting lumapit ang mukha niya sa akin at pinikit ko ang aking mata at dinama ang halik niyang manayad na parang isa akong babasagin na bagay na dapat ingatan.
He kissed me like I am the most important person in his life.
Im very lucky to have you too Blake.
A/N: Sana all may Blake Alcantara. Swerte mo naman Red!
