In love with my step brother 2

Κεφάλαιο 8

Οι ώρες πέρασαν σχετικά γρήγορα και το μεσημέρι ήρθε. Ο Ιαν δεν είχε επικοινωνήσει μαζί μου ακόμη αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη με τις δουλειές μου. Ούτως ή άλλως, η ώρα είχε πάει 4 και θα φεύγαμε σύντομα. Σηκώθηκα από την καρέκλα μου και πήγα προς το τζαμί κοιτώντας απέξω.
Η πόρτα άνοιξα ξαφνικά και ένας άντρας μπήκε με φορά μέσα στο γραφείο μου. Πετάχτηκα και μου κόπηκε η ανάσα καθώς έτρεξα ενστικτωδώς προς το γραφείο μου. Εκείνος έκανε μερικά βήματα πίσω και σήκωσε τα χέρια.
«Ώπα ώπα, Ποια είσαι εσύ;» με ρώτησε. Ανοιγοκλεισα τα μάτια μου αργά και τον κοίταξα. Ήταν ψηλός, Όχι όσο ο Ιαν, ενώ τα μαλλιά του ήταν ξανθά με γαλάζια  μάτια που ήταν γεμάτα περιέργεια. Ξεροκαταπια.
«Είμαι...Είμαι η Κάθριν. Είμαι καινούργια, με προσέλαβε ο Γκέιμπ» του είπα. Ήλπιζα να μην ήταν ένας από τους συνεργάτες του Κλάους. Απλά ήλπιζα.
«Εμμ... Είμαι ο Νικ. Βασικά έψαχνα το γραφείο μου Γιατί έγινε μια ανακαίνιση και δεν το βρήκα πουθενά και αυτό ήταν το τελευταίο γραφείο που βρήκα, πήγα και στο απέναντι Αλλά δεν ήταν κάνεις και...»
Τα υπόλοιπα δεν τα άκουσα. Μιλούσε πολύ και γρήγορα όμως έπιασα μόνο ένα πράγμα που είπε. Δεν είναι κανείς εκεί. Που στον διάολο ήταν ο Ιαν; Κανονικά έπρεπε να έρθει να με πάρει για να πάμε σπίτι στο ΠΑΙΔΊ μας. Τα μάτια μου έκαιγαν. Τα ανοιγοκλεισα γρήγορα για να διώξω τα δάκρυα.
«Εμμ... Κάθριν; Με παρακολουθείς;»
«Αα Ναι. Βασικά, πρέπει να φύγω πάντως αυτό είναι το γραφείο μου σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες» του είπα βιαστικά και άρπαξα την τσάντα μου και την ζακέτα μου.
«Εντάξει! Χαίρομαι που σε γνώρισα» είπε χαμογελώντας και βγήκε από το γραφείο μου. Αναστέναξα. Άνοιξα το κινητό μου.
Από Ιαν:
Είμαι στο αυτοκίνητο και σε περιμένω απέξω😉
Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα κάτω γρήγορα. Μόλις έφτασα μπήκα κατευθείαν στο αμάξι.
«Που ήσουν;» ρώτησα και τον κοίταξα εκνευρισμένη. Εκείνος γουρλωσε τα μάτια του.
«Εδώ, τι έπαθες;» ρώτησε και πήγε να με φιλήσει αλλά Τραβήχτηκα απαλά.
«Τίποτα απλά... Δεν ξέρω... Δεν ήρθες καθόλου τόσες ώρες και...»
«Είχα δουλειά Αγάπη μου. Είμαι ο υποδιευθυντής της εταιρείας, το ξέρεις αυτό»
Αναστέναξα. Είμαι τόσο ηλίθια. Ξέρω μου έλειψε αλλά δεν μπορεί να παρατηρήσει την δουλειά του επειδή Εγώ απλά τον ήθελα κοντά μου.
«Συγγνώμη. Σκεφτόμουν πάλι τα χειρότερα. Συγγνώμη.» είπα μουτρωμενη και κοίταξα τα χέρια μου. Δύο δάχτυλα έπιασαν το πιγούνι μου και με γύρισαν ώστε να αντικρίζω τα μπλε μάτια ερωτευτεί εδώ και πόσο καιρό. Τα χείλη του κόλλησαν στα δικά μου και αναστέναξα πάνω στα δικά του που επιτέλους τον φιλούσα. Βαθυνα το φιλί ανοίγοντας το στόμα μου και εκείνος δεν έχασε ευκαιρία. Τα χέρια του έπιασαν τα μάγουλα μου ενώ τα δικά μου μπλεχτηκαν στα μαλλιά του. Τραβήχτηκα απότομα.
«Τι έγινε;» με ρώτησε.
«Οδήγα» του είπα χαμογελώντας.
Εκείνος γέλασε και άναψε την μηχανή.

Όταν Επιτέλους αγκάλιασα τον Γκέιμπ για πρώτη φορά μετά από τόσες ώρες κατάλαβα τι σήμαινε μητρική αγάπη. Ήμουν τόσο χαρούμενη που τον είχα πάλι στην αγκαλιά μου και μου έλειψε πολύ. Με κοίταζε πιπιλωντας τον αντίχειρα του με μάτια που έλαμπαν έτσι το φίλησα απαλά. Ο Ιαν ήρθε κοντά μας και του έδωσα απαλά το μωρό μας.
«Γεια σου φιλαράκο» είπε χαϊδεύοντας τον. Γύρισα προς την Έλεν. Έβγαλα από το πορτοφόλι μου τα χρήματα που της αναλογούν και εκείνη με ευχαρίστησε.
«Θα τα πούμε Αύριο» είπα αποχαιρετώντας την.

«Πώς ήταν σήμερα;» ρώτησα τον Ιαν μόλις ξάπλωσα δίπλα του στο διπλό μας κρεβάτι.
«Περίεργα. Δούλευα πολύ αλλά ήταν εντάξει για πρώτη μου μέρα. Ο μπαμπάς είπε πόσο καλή ήσουν Σήμερα και ότι η δουλειά που έβγαλες ήταν πολύ σημαντική για την εταιρεία. Είμαι πολύ περήφανος για σένα» είπε και με φίλησε στο κούτελο.
«Και εγώ είμαι για σένα. Είναι δύσκολο να είσαι υποδιευθυντής σε μια τόσο μεγάλη εταιρεία, αν και δεν σε είδα καθόλου, Είμαι σίγουρη πως θα τα πήγες θαυμάσια» του είπα και τον φίλησα στον λαιμό, χωνοντας το κεφάλι μου εκεί. Με αγκάλιασε σφιχτά αναστεναζοντας.
«Να σε ρωτήσω κάτι;»
«Πες μου» απάντησε απαλά.
«Με την Μαίρη τι τρέχει; Μην με πεις περίεργη αλλά με κοιτούσε Παράξενα όταν με συστησες, ειδικά όταν με είπες γυναίκα σου μπροστά της»
Με κοίταξε λες και ήμουν εξωγήινη.
«Η Μαίρη; Η Μαίρη είναι σαν μητέρα μου, εκείνη με βοήθησε πολύ Μετά τον θάνατο της μητέρας μου. Άσε που είναι 37;» είπε χαϊδεύοντας το μπράτσο μου.
«Εντάξει... απλά με μπέρδεψε η έκφραση της δεν ξέρω» παραδέχτηκα. Εν μέρη είχα ηρεμήσει λίγο Αλλά δεν το πίστευα ότι αύριο θα πρέπει να την ξανά αντιμετωπίσω.

_______________________________________

ΓΕΙΑΑΑ!!! Σκέφτομαι να ανεβάσω κι άλλη ιστορία (μια που δουλεύω καιρό τώρα) αλλά φακ δεν ξερωωωωωωωωωωω
Τεσπααα μέχρι να αποφασίσω ψηφιστε αυτό το κεφάλαιο και εμείς θα τα πούμε σύντομα!!!
Σχολιαστέ "νεξτ" αν θέλετε γρήγορα το επόμενο κεφάλαιο;) 👼👼