In love with my step brother 2

Κεφάλαιο 18

•ΙΑΝ•

Περπάτησα μέχρι το αμάξι χωρίς να έχω κάποιον προορισμό στο μυαλό μου. Στην αρχή σκέφτηκα μήπως απλά περιπλανηθώ ώστε να ξεκαθαρίσω τα συναισθήματα μου όμως το κινητό μου χτύπησε. Ήξερα ότι δεν ήταν η Κάθριν διότι ήταν υπερβολικά εγωίστρια για να με πάρει τηλέφωνο.
«Παρακαλώ;» απάντησα με μια άχρωμη φωνή.
«Ίαν, όλα καλά; Ακούγεσαι κάπως» μου είπε η Μαίρη.
«Εμ... όχι είμαι εντάξει. Μπορώ να έρθω σπίτι σου; Δεν έχω που να μείνω για απόψε τουλάχιστον» της είπα. Όντως θα το έκανα αυτό; Η Κάθριν μισεί την Μαίρη για έναν περίεργο λόγο. Και αγαπώ την Κάθριν τόσο πολύ που πονάω στην σκέψη μήπως την χάσω. Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν ένα μικρό διάλειμμα. Το πρωί θα πήγαινα σπίτι... αν όλα ήταν εντάξει.
«Μα φυσικά και το ρωτάς; Εγώ σε μεγάλωσα!» είπε ενθουσιασμένα. Αφού το κλείσαμε μπήκα στο αμάξι και κοίταξα την φωτογραφία που κρεμόταν από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου. Ήταν η Κάθριν την ημέρα που γέννησε τον Γκέιμπ με εκείνον στην αγκαλιά της. Η ανάμνηση με έκανε να διστάσω για αυτό που θα έκανα όμως δεν είχα επιλογή.
Μερικά λεπτά βρέθηκα να παρκάρω έξω από το σπίτι της Μαιρης. Ήταν μια σύγχρονη πολυκατοικία. Περιπλανήθηκα στον διάδρομο και χτύπησα την πόρτα. Η Μαίρη άνοιξε με ένα χαμόγελο.
«Ίαν αγάπη μου!» με καλωσόρισε και μου έκανε χώρο να περάσω.
«Πως είσαι Μαίρη;» την ρώτησα και κάθισα στο καθιστικό της. Εκείνη μου έφερε κατευθείαν ένα ζεστό τσάι. Το πήρα στα χέρια μου.
«Μια χαρά. Λίγο ταραγμένη από τον τρόπο συμπεριφοράς της Κάθριν...» μου εξομολογήθηκε και κοίταξε τα χέρια της. Ήπια μια γουλιά. Εκείνη σήκωσε το βλέμμα της χαμογελώντας χαιρέκακα. Την κοίταξα απορημένος όμως το πρόσωπο της θόλωσε.
«Μαίρη...» μουρμουρισα καθώς το κεφάλι μου χτύπησε τον καναπέ και το τσάι χύθηκε δίπλα μου.

•ΚΑΘΡΙΝ•

Ήμουν νευριασμενη. Ο Ίαν έχει φύγει εδώ και ένα τέταρτο περίπου και εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτω είναι ότι έχει πάει στην Μαίρη. Θέλω να πάω εκεί να τον σύρω από τα μαλλιά μου στο σπίτι. Κούνησα το κεφάλι μου σε αυτήν την σκέψη. Δεν είναι σωστό. Θα τον αφήσω να καταλάβει πως πρέπει να γυρίσει σε εμένα. Εκτός αν... κι αν δεν γυρίσει; Πρέπει να πάω να τον βρω. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και φόρεσα ένα ζευγάρι παππούτσια. Βγήκα γρήγορα από το σπιτι και έτρεξα προς το αμάξι μου. Το κινητό μου χτύπησε και πήρα μια βαθιά ανάσα όταν είδα το ψευδώνυμο του Ίαν στην οθόνη μου.
Ο χρήστης Baby σας καλεί...
Απάντησα στο πρώτο χτύπημα.
«Ίαν;» είπα με μια ανάσα.
«Λάθος απάντηση» μουρμούρισε η Μαίρη στην άλλη γραμμή.
«Τι κανείς με το κινητό του Ίαν; Δώσε μου τον τώρα!» φώναξα και μπήκα στο αμάξι. Τα χέρια μου έτρεμαν.
«Λυπάμαι... ο Ίαν δεν μπορεί να μιλήσει. Είναι λίγο... λιπόθυμος» είπε.
Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά. Τα αυτιά μου βούιζαν.
«Τι...εσυ...το...» ψέλλισα χωρίς να βγάζουν νόημα οι λέξεις που χρησιμοποιούσα.
«Με λόγια αγαπητή μου»
«Εσυ φταις για όλα...»
«Μπράβο αγάπη μου να σου δώσω ένα βραβείο;» με ειρωνεύτηκε και εγώ έπεσα από τα σύννεφα. Το ήξερα ότι θα είχε κάποια ανάμιξη με όλα αυτά που συνέβησαν στο γραφείο! Το ήξερα! Όλοι την εμπιστευόταν. Ήταν το καλύτερο εργαλείο για να μας την φέρουν.
«Πουτανα!» Φώναξα. «Που είναι ο Ίαν;»
«Ας αφήσουμε τους χαρακτηρισμούς. Ο Ίαν είναι εδώ δίπλα μου. Σε λίγο βέβαια θα έρθουν να τον κλειδώσουν σε αποθήκη. Ο Κλαους με έστειλε να τον τακτοποιήσω»
«Νόμιζα ότι ήσουν φίλη του Γκέιμπ... πως μπόρεσες;» Η φωνή μου ήταν μη αναγνωρίσιμη. Ήμουν έξαλλη. Φοβόμουν για τον Ίαν. Έπρεπε να τον πάρω από εκεί.
«Δεν χρειάζεται να απαντήσω. Ελα να τον πάρεις αν έχεις τα κότσια. Μην κανείς καμία βλακεία και έρθεις με παρέα» μου είπε και το έκλεισε. Σιωπή. Μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να συνέλθω και να βάλω μπρος το αμάξι. Δεν ήθελα να σκέφτομαι τίποτα. Θα έσωζα τον Ίαν.
Έφτασα έξω από το σπίτι της Μαιρης μέσα σε μερικά λεπτά καθώς έτρεχα σαν τρελή σε όλο τον δρόμο. Ένα μαύρο βανάκι ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο μπροστά μου και εγώ βγήκε τρέχοντας προς την πόρτα του σπιτιού. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπήκα σιγά σιγά. Το σπίτι ήταν άνω κάτω και όχι πολύ φωτεινό. Ένα όπλο βρισκόταν πάνω στο τραπέζι του σαλονιου. Το αρπαξα. Δεν είχα πυροβολήσει ποτέ στην ζωή μου, φυσικά, όμως θα μπορούσα να σκοτώσω για να σώσω τον άντρα που αγαπώ. Έτσι δεν είναι; Το έχωσα στην κωλοτσεπη μου και κλώτσησα την πόρτα του δωματίου. Αυτή έπεσε κάτω αποκαλύπτοντας τον Ίαν ξαπλωμένο, αναίσθητο πάνω σε ένα κρεβάτι. Έτρεξα κοντά του με δάκρυα στα μάτια. Ακούμπησα το χέρι μου πάνω στο δροσερό μάγουλο του. Ήταν ζωντανός. Σώος και αβλαβής για την ώρα. Προσπάθησα να τον σηκώσω. Ήταν βαρύς αλλά έβαλα το χέρι του γύρω από τον ώμο μου και τον κουβάλησα προς τα έξω. Όταν πάτησα το πόδι μου στην βεράντα η Μαίρη εμφανίστηκε μπροστά μου.
«Για που το έβαλες;» με ρώτησε και έβγαλε ένα πιστόλι με σημάδι εμένα. Άφησα απαλά κάτω τον Ίαν και τράβηξα το δικό μου.
«Φύγε από μπροστά μου» της είπα.
Τα μάτια της άστραψαν.
«Αλλιώς τι;»
«Θα το μετανιώσεις»
Ήμασταν και οι δυο με ένα όπλο στο χέρι. Έπρεπε να κάνω κάτι. Προχώρησε προς το μέρος του Ίαν και εγώ πήγα μπροστά του.
«Ασε μας να φύγουμε» της είπα.
«Λυπάμαι δεν μπορώ... πρέπει να σας αποσχόλησω για λίγο και...» φώναξε. Ένα μπαμ ακούστηκε δυνατό. Μέχρι να καταλάβω τι έγινε εκείνη έπεσε κάτω με το όπλο να κυλάει δίπλα της. Πέταξα το όπλο μακριά. Την είχα πυροβολήσει στο πόδι. Το δικό μου έπεσε κοντά της και αρπαξα τον Ίαν τρέχοντας. Τον έβαλα στο αμάξι και καθώς πήγα να μπω στην πλευρά μου ένα μπαμ ακούστηκε. Η σφαίρα θα πήγαινε προς τον Ίαν. Θα έσπαγε το τζαμί του αυτοκινήτου και θα τον πετύχαινε. Έτρεξα και ένας οξύς πόνος χτύπησε τον ώμο μου. Έπεσε κάτω ουρλιάζοντας. Το μόνο που έβλεπα ήταν αιμα. Ζαλιζομουν, τα έβλεπα όλα θολά όμως δεν το έβαλα κάτω. Σηκώθηκα με κόπο και κοίταξα την Μαίρη. Ήταν πεσμένη στα τέσσερα με το όπλο στο χέρι. Εκείνη με πυροβόλησε. Με κοίταξε τρομαγμένη και εγώ μπήκα στο αμάξι σφαδάζοντας από τον πόνο και έβαλα μπρος φεύγοντας όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Το νοσοκομείο ήταν κοντά από το σπίτι της Μαιρης έτσι μου ήταν εύκολο να το βρω. Δεν θυμόμουν τιποτα από το πως έφτασα εκεί μέχρι την στιγμή που με έβαλαν στο χειρουργείο. Το μόνο που άκουσα ήταν ότι ο Ίαν είχε ξυπνήσει λίγο πριν μπω μέσα στην αιθουσα. Τότε έκλεισα τα μάτια μου.
Τον είχα σώσει.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν ξέρετε ποσό χαίρομαι που τελειώνει και αυτή η ιστορία!! ΧΑΧΑΧΑ βασικά θέλω να βάλω το κλάματα γιατί το In love with my step brother ήταν από τις πιο πετυχημένες και αγαπημένες ιστορίες που έχω κάνει!!
Ευχαριστώ για την υποστήριξη!!🥺❤️❤️
Τα λέμε στον επίλογο!!!!😋😉😉