zawgyi
အပိုင္း ( ၄၁ ) - ေရာက္ရွိျခင္း" ဒီေကာင္ကို ငါ အခြင့္ေကာင္း ေပးလို႔ မရဘူး.. အဖိုးႀကီးလ်န္႔ကို ငါ့အနားမွာပဲ အၿမဲ ေနခိုင္းရေတာ့မယ္.. "သူ႔ရဲ႕ မ႐ိုးသားေသာ လွည့္ကြက္ေၾကာင့္ ႐ႊယ္ယင္က သူ႔အား တိုက္ပြဲအခ်ိန္တြင္း ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ႏိုင္သည္ကို စစ္ပိုင္႐ုံ တကယ္ပင္ စိုးရိမ္သြားရသည္။ " အခုေတာ့ ငါ သခင္ေလးက မင္းကို သက္ညႇာေပးလိုက္မယ္.. ႐ႊယ္ယင္ ဆိုတဲ့ ငနဲသားေလးရယ္.. ငါ မင္းနဲ႔ ဆက္ၿပီ စကားမမ်ားခ်င္ေတာ့ဘူး.. ဒီတာဝန္ ၿပီးမွပဲ ေတြ႕ၾကတာေပါ့.. အဲအခါက်မွ ငါ ဘာလုပ္ျပမလဲဆိုတာ ၾကည့္လိုက္ေပါ့.."အသက္ႏွစ္ဆယ္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ေငြလအဆင့္တစ္ေယာက္ကမ်ား..ေငြလအဆင့္ႏွင့္ ဒ႑ာရီအဆင့္သည္ တစ္ဆင့္သာ ကြာသည္။ ထိုတစ္ဆင့္ကလည္း မိုးႏွင့္ေျမႀကီးအလား ကြာျခားခ်က္ ႀကီးလြန္းသည္။ သာမန္လူသားအဆင့္ စစ္သည္ဘဝကေန ေငြလအဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ ေအာင္ျမင္စြာ က်င့္ႀကံႏိုင္ဖို႔သည္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္း၊ အေထာက္အပံ့ပစၥည္းေကာင္းမ်ား၊ အစြမ္းထက္သည့္ ဒိုခ်ီက်င့္စဥ္မ်ား တို႔အေပၚမွာ မူတည္ေလသည္။ တကယ္တမ္းတြင္ စစ္ပိုင္႐ုံမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းက ေကာင္းမြန္ၿပီးသားပါ။ သူ႔ရဲ႕ မိသားစုက ေထာက္ပံ့ေပးမႈျဖင့္ သူလည္း ေငြလအဆင့္ကို ေရာက္ရွိခဲ့တာပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုအဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔သည္ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာခဲ့ရသည္။ ဒ႑ာရီအဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔သည္ အားေကာင္းေသာ စိတ္ဝိညာဥ္ ရွိရမည္။ ပို၍ ေျပာရရင္ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္ ကို ေရာက္ရွိေနရမည္ ျဖစ္ကာ ထိုအဆင့္ေရာက္မွသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမကမာၻတို႔၏ စြမ္းအားကို အသုံးခ်၍ ေငြလအဆင့္ႏွင့္ ဒ႑ာရီအဆင့္ ၾကားထဲက အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္ကို ေရာက္ရွိဖို႔က.. စစ္ပိုင္႐ုံသည္ ေငြလအဆင့္ကို ေရာက္ရွိေနသည္က ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ထန္ရႈံး.. လ်န္႔ယုံ..ထိုပညာရွင္ေဟာင္း ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ထည့္ေျပာေနစရာပင္ မလိုေတာ့ပင္။ ထိုႏွစ္ေယာက္ကလည္း ထိုအဆင့္မွာပဲ ရပ္တန္႔ေနတာ ၾကာလြန္းမက ၾကာျမင့္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ ရပ္တန္႔ေနၾကရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းက တစ္ခုသာ ရွိသည္။ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္၏ ဉာဏ္အလင္းအား မသိမျမင္ရေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ၾက၏။***သို႔ေပမဲ့ ေမွာ္ပညာရွင္တို႔၏ လမ္းစဥ္က စစ္သည္သူရဲေကာင္းတို႔၏ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ကြဲျပားသည္။ စစ္သည္သူရဲ တို႔၏ အစြမ္းပကားသည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ခြန္အားတို႔အေပၚတြင္ အဓိက မူတည္သည္။ ထိုအရာႏွင့္ ေျပာင္းျပန္စြာ ေမွာ္ပညာရွင္တို႔သည္ အေတြးအႀကံႏွင့္ ဉာဏ္ပညာတို႔၏ စြမ္းအားတို႔သာ အဓိက အေရးႀကီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေမွာ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္က စြမ္းအားႀကီးမားေနသည္ဆိုလွ်င္ ထိုေမွာ္ပညာရွင္က ဉာဏ္ပညာႀကီးမားသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ ေမွာ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္က ေငြလအဆင့္အထိ ေရာက္ႏိုင္ျခင္းသည္ ဉာဏ္ပညာႀကီးမားေနပါၿပီ ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူတိုင္း လူတိုင္းက အံ့အားသင့္စြာျဖင့္ ယြီက်င့္ခ်ိဳး၏ ပါရမီႏွင့္ ဉာဏ္ပညာကို အံ့ၾသကာ ဝိုင္းဝန္းခ်ီးက်ဴးၾကရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခု ျဖစ္ေလ၏။အသက္ငယ္ငယ္ေလးျဖင့္ ေငြလအဆင့္ကို ေရာက္ရွိႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ တကယ္၍ သူမသည္ သဘာဝတရားတို႔၏ ႀကီးက်ယ္ဆန္းျပားမႈကို ရွာေဖြသည့္ လမ္းစဥ္အတိုင္း ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမည္ ဆိုလွ်င္ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာအတြင္း က်င့္ခ်ိဳးသည္ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္လိမ့္မည္။ ေမွာ္ပညာရွင္တို႔သည္ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္နယ္ပယ္ကို ေရာက္ရွိဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစား ရွာေဖြၾကရေပ၏။တကယ္၍ စစ္သည္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္က ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္သို႔ ေရာက္လိုခဲ့လွ်င္ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ားထက္ မ်ားစြာ ပိုခက္ခဲေပလိမ့္မည္။ အင္ပါယာေဒသအႏွံ႔တြင္ သူရဲေကာင္းစစ္သည္မ်ားမွာ ပညာကို မသင္ယူၾကသည္က ပိုမ်ားျပားရာ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္ကို သိဖို႔က ျဖစ္ႏိုင္ေျခ နည္း၏။ ႐ႊယ္ယင္မွာ အသက္ငယ္ငယ္ေလးျဖင့္ ေငြလအဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ယြီက်င့္ခ်ိဳးတို႔က ထိုအျဖစ္ကို စိတ္ထဲတြင္ သိပ္မေတြးျဖစ္ခဲ့ၾကေပ။ အေၾကာင္းမွာ အမ်ားအျမင္တြင္ ႐ႊယ္ယင္သည္ ပါရမီအရည္အခ်င္း ေကာင္းသူတစ္ဦးဟု ျမင္ၾကသည့္အျပင္ ဒီအဆင့္အထိ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းကလည္း ကံေကာင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ႊယ္ယင္သည္ ေျခာက္ႏွစ္လုံးလုံး ဝါးအိမ္ထဲမွာ ေန၍ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် က်င့္ႀကံ တရားထိုင္ၿပီး သဘာဝႀကီး၏ သေဘာတရားကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြကို သူတစ္ေယာက္တည္းသာ သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ႐ႊယ္ယင္၏ လွံသိုင္းပညာမွာ ပညာရွင္ႀကီးအဆင့္ေရာက္ေနၿပီး သဘာဝတရားႏွင့္ မေပါင္းစည္းရေသးေသာ္လည္း စင္စစ္ ႐ႊယ္ယင္သည္ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္းအဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္၏။ထို႔ေၾကာင့္လည္း ႐ႊယ္ယင္သည္ ဒ႑ာရီအဆင့္တစ္ေယာက္၏ အင္အားမ်ိဳး ရွိသည့္ ခႏၶာကိုယ္မ်ိဳး ရွိေနၿပီး ျဖစ္သည္။ တကယ္၍ ကမာၻဦး ေသြးအေမြအား အသုံးျပဳလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ပို၍ပင္ အဆမ်ားစြာ အစြမ္းထက္ သန္မာသြားလိမ့္မည္။ ၿခဳံငုံၿပီး ေျပာရရင္ ႐ႊယ္ယင္သည္ ဒ႑ာရီအဆင့္နယ္ပယ္သို႔ပင္ ဝင္ေနၿပီးဟု ေျပာႏိုင္သည္။ " ကံေကာင္းေနတဲ့ ကေလးသာသာ အေကာင္ပါကြာ.. ငါ့ကိုမ်ား ကလန္ကဆန္ လုပ္ခ်င္တယ္ေပါ့.. ႐ူးမိုက္တဲ့ေကာင္.." စစ္ပိုင္႐ုံက ႀကိမ္းေမာင္းဆိုလိုက္ၿပီးေနာက္ ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံအခန္းထဲသို႔ လိုက္ဝင္သြားခဲ့သည္။ "က်င့္ခ်ိဳး" ပိုင္႐ုံက ေခၚလိုက္သည္။ " ဘာျဖစ္လို႔လဲ.." က်င့္ခ်ိဳးမွာ တရားထိုင္က်င့္ေနရာမွ မ်က္လုံးဖြင့္ကာ ေမးလိုက္သည္။ "လုကလန္ရဲ႕ ရဲတိုက္အထဲကို ငါတို႔ ဝင္စီးတဲ့အခါက်ရင္ သတိထားၿပီေနတာ အေကာင္းဆုံးပဲ.. အထူးသျဖင့္ အဲဒီ တုန္ပို႐ႊယ္ယင္ကို သတိပိုထားရမယ္.. ဒီေကာင္က အသက္လည္း ငယ္ၿပီး မရင့္က်က္ေသးဘူး..ငါတို႔ ရဲတိုက္ထဲ ဝင္စီးတဲ့အခါက်ရင္ ဒီေကာင္က ေနာက္ေက်ာကေန တစ္ခုခု လုပ္မွာကို ငါ စိုးရိမ္မိတယ္..အဲဒါေၾကာင့္လည္း ငါနဲ႔ အဖိုႀကီးလ်န္႔အေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ မင္းကို ေျပာတာေပါ့.. မင္းကို အႏၲရာယ္ကေန ငါတို႔ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ကာကြယ္ေပးမယ္.." " သူက ေနာက္ေက်ာကေန တစ္ခုခု လုပ္မယ္ ဟုတ္လား.. ႐ႊယ္ယင္က ဘာေၾကာင့္ အဲလို လုပ္မွာလဲ.."က်င့္ခ်ိဳးက ေတြေဝစြာ စဥ္းစားမိေလသည္။ " ငါ့စကားကိုပဲ ေသခ်ာနားေထာင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ.. ဒါပါပဲ.."ပိုင္႐ုံ ထိုစကားကို ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ထြက္သြားသည္။ က်င့္ခ်ိဳးမွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ က်န္ခဲ့သည္။ သူမအပါးကေန ထြက္သြားသည့္ စစ္ပိုင္႐ုံႏွင့္ အခန္း၏ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္လ်က္ ရွိေနသည့္ အနက္ေရာင္အဝတ္ႏွင့္ ႐ႊယ္ယင္အား တစ္လွည့္စီ ၾကည့္လိုက္ရင္း သူမဘာသာ တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ " သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပင္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတာလဲ.. သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာ အေျခအတင္ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတာလား.. ႐ႊယ္ယင္ကလည္း ဒီလို မဆင္မျခင္ လုပ္တတ္တဲ့သူ ဟုတ္မယ္ မထင္ပါဘူး.. ဟူး.. ဒီတစ္ေခါက္မွာ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ.."သူမက အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ပူသြားသည္။ " ဟူးး"႐ႊယ္ယင္မွာ တင္ပ်ဥ္ေခြကာ ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူ႔ ႏွလုံးခုန္သံ စည္းခ်က္တို႔က ေႏွးေကြးသထက္ ေႏွးေကြးလာခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို သိျမင္ခံစားေနရမႈကလည္း ပို၍ သိသာထင္ရွားလာခဲ့သည္။ အနားပတ္လည္က လူတို႔၏ အသက္ရႈေနတာကိုပင္ သိရသည္။ က်င့္ခ်ိဳး၏ အသက္ရႈေနပုံ... ထို႔ေနာက္ ထန္ရႈံး၊ လ်န္႔ယုံ.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အျပင္ ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံကို ေမာင္းႏွင္ေနသည့္ လူႏွစ္ဦးတို႔ပါ အားလုံးအားလုံး၏ အသက္ရႈသံမ်ား တဖန္.. အျပင္ဘက္က တိုက္ခတ္ေနသည့္ ေလေတြကိုပါ အားလုံး ခံစားၾကည့္လို႔ ရေနသည္။ တည္ၿငိမ္သည့္ ေရျပင္ကဲ့သို႔ တည္ၿငိမ္သည့္ ႏွလုံးသား.. ၊ မွန္သားတစ္ခ်ပ္၏ မ်က္ႏွာျပင္ကဲ့သို႔ ပကတိ တည္ၿငိမ္သြားလ်က္..၊ သူသည္ ေလာကႀကီးႏွင့္ တစ္သားတည္း ျဖစ္သြားေလသည္။ ***မိုးေကာင္းကင္မွာ တစ္ျဖည္းျဖည္းျဖင့္ အေမွာင္ဘက္ ေရာက္ရွိလို႔လာသည္။ ေငြေရာင္ေဖြးေဖြးျဖင့္ ေမွာယာဥ္ပ်ံမွာလည္း တိမ္ထုမ်ားၾကားတြင္ အဆက္မျပတ္ ျဖတ္သန္း ပ်ံသန္းသြားေနလ်က္ပင္။ " ငါတို႔ ေရာက္ေနၿပီးေဟ့.." ႐ႊယ္ယင္၏ အသက္ရႈႏႈန္းႏွင့္ ႏွလုံးခုန္သံ စည္းခ်က္တို႔က ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားကာ သူလည္း တရားထိုင္က်င့္ေနတာကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ အျပင္ဘက္သို႔ ၾကည့္လိုက္အခါတြင္ ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံတစ္လုံးက ေႏွးေကြးသြားသည္ကို ေတြ႕ရွိလိုက္သည္။ " ကဲ.. ပညာရွင္ေရာင္ရင္းတို႔.. ဒီေမွာ္ယာဥ္ပ်ံကေန ဆင္းဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ထားလို႔ ရပါၿပီ.. မၾကာခင္မွာပဲ.. လုကလန္ရဲ႕ ရဲတိုက္ဆီကို ေရာက္ပါေတာ့မယ္.. "ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံကို ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းႏွင္သူတစ္ဦးက ေျပာလိုက္သည္။ " ေရာက္ခါနီးေနၿပီလား.." " မၾကာခင္ ရဲတိုက္ကို ဝင္စီးရေတာ့မွာပဲ."တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ အားလုံးက တာဝန္တစ္ခုတည္း၊ ပန္းတိုင္တစ္ခုတည္းကိုပဲ ဆင္ႏႊဲၾကရမွာ ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ စိတ္ခံစားခ်က္တို႔က မတူၾကေပ။ ယခုတစ္ေခါက္သည္ စစ္ပိုင္႐ုံအတြက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ အႏၲရာယ္မ်ားသည့္ တာဝန္ကို ယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ႔ကလန္ကေန ေငြလအဆင့္သမားတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတည္း ေခၚလာခဲ့ျခင္းပင္။ သို႔ေပမဲ့ စစ္ပိုင္႐ုံမွာ မလုံေလာက္သလို ခံစားေနရေသးသည္။ က်င့္ခ်ိဳးအေရွ႕မွာလည္း သူ႔ ခြန္အားေတြကို သက္ေသျပဖို႔အတြက္ နည္းနည္းေလးပင္ မညည္းတြားရဲ မျပသရဲေခ်။ ထန္ရႈံးမွာေတာ့ အေတာ္ေလး တည္ၿငိမ္ေပသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၆၀ တိတိ ေနလာခဲ့သူမို႔ သူ႔လမ္းေၾကာင္းအေရွ႕မွာ ဘယ္အရာမွ တားဆီးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဟု သူ ယုံၾကည္ခ်က္ ရွိသည္။ လ်န္႔ယုံမွာေတာ့ ဖ်တ္လတ္ႏိုးၾကားစြာ ရွိေန၏။ သူ႔ရဲ႕ အဓိက အလုပ္တာဝန္မွာလည္း ရဲတိုက္အတြင္း ဝင္ေရာက္လုပ္ႀကံၾကမည့္အခ်ိန္အတြင္း သူ႔သခင္ေလး ပိုင္႐ုံကို ကာကြယ္ေပးရမည္မဟုတ္လား။ အခုတစ္ေခါက္သည္ က်င့္ခ်ိဳးအတြက္လည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ ျဖစ္ေခ်ႆည္။ သူမက စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ္လည္း ေမွာ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္၏ စိတ္ခြန္အားမ်ိဳးက အရာအားလုံးကို တည္ၿငိမ္စြာ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေစသည္။ ႐ႊယ္ယင္အတြက္ကေရာ... ဒ႑ာရီအဆင့္သမားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သူ႔မွာ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းဟူ၍ မရွိေနေခ်။ ထို႔အစား လုကလန္၏ ရဲတိုက္အေၾကာင္းကိုသာ စိတ္ဝင္တစား ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ႐ႊယ္ယင္ႏွင့္ က်န္ေသာ သူမ်ားသည္ အသီးအသီး ထလာခဲ့ၾကၿပီး ကုန္းပတ္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံမွ ေအာက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည့္အခါတြင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့္ ရဲတိုက္တစ္ခုကို ေသခ်ာ ျမင္လိုက္ၾကသည္။ ရဲတိုက္မွ အေပၚဘက္ မီတာ ၃၀၀ အကြာတြင္ ႐ႊယ္ယင္တို႔ ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံက ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေမွာ္ယာဥ္ပ်ံ၏ အစီအရင္အစြမ္းေၾကာင့္ ျမဴဆိုင္းအကာကြယ္ျဖင့္ ကာကြယ္ထားသည္ျဖစ္ရာ ေအာက္မွ လူတို႔မွာ ထိုေမွာ္ယာဥ္ပ်ံအား မျမင္ရေခ်။ " အားလုံးရွင့္.. ကြၽန္မရဲ႕ ေမွာ္အစြမ္းကို သုံးၿပီ အကာအကြယ္ေတြ လုပ္သြားေပးလိုက္မယ္.. ကြၽန္မတို႔ကို အခ်ိန္တစ္ခဏေလးေတာ့ ျမင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး.. ၿပီးရင္ အေပၚကေန တိုက္႐ိုက္ခုန္ခ်ၿပီ ရဲတိုက္ထဲကို တစ္ခါတည္း ေဖာက္ဝင္ၾကမယ္.. အေစာင့္ေတြ ရွာမေတြ႕ခင္ လုဟြိဳင္႐ူကို လုပ္ႀကံႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆုံးပဲ.. "က်င့္ခ်ိဳးက ရွင္းျပလိုက္သည္။ " ေကာင္းတယ္.. က်င့္ခ်ိဳး ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ၾကတာေပါ့.." ဟု စစ္ပိုင္႐ုံက ေျပာလိုက္ေလသည္။ " ဟုတ္တယ္.. ဟဟ.. ေငြလအဆင့္ ေမွာ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္က ငါတို႔နဲ႔ ပါလာခဲ့တာ ကံေကာင္းတာပဲဟ.."ထန္ရႈံးက ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ ခြၽင္းး.. ႐ႊယ္ယင္မွာ သူ႔ရဲ႕ ႏွင္းပ်ံနတ္လွံ အပိုင္းတိုႏွစ္ခုကို ဆက္လိုက္ရင္း တိုက္ပြဲအတြက္ စတင္ ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့သည္။ ႐ႊယ္ယင္ကို ၾကည့္ေနသည့္ စစ္ပိုင္႐ုံမွာ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ ရႈံ႕လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔ရဲ႕ အသြားႏွစ္ဖက္ဓားႀကီးကို ဓားအိမ္ကေန ထုတ္ယူလိုက္သည္။ အားလုံးမွာ ျပည့္စုံသေလာက္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးခဲ့၏။ တိုက္ပြဲကို အခ်ိန္မေ႐ြး စတင္လို႔ ရေနေလ၏။" ဝူးး " မိုးျပာေရာင္ဝတ္႐ုံႏွင့္ က်င့္ခ်ိဳးမွာ သူမလက္ထဲက ေမွာ္ေတာင္ေဝွးျဖင့္ ဂါထာတစ္ခုကို မန္းမႈတ္လိုက္ရာ ေလျပင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အားလုံးကို လႊမ္းၿခဳံသြားသည္။ " ေအာက္ကို ဆင္းၾကစို႔.." သူမက ေျပာလိုက္သည္။ " စမယ္ေဟ့.." ဟူး..ဟူး.. ဟူး.လူ ငါးေယာက္စလုံးက ၿပိဳင္တူ ေအာက္သို႔ ခုန္ဆင္းလိုက္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ခြန္အားျဖင့္ မီတာ ၃၀၀ မွာ ခုန္ဆင္းရာတြင္ မည္သည့္ ဒဏ္ရာမွ ရရွိေစမွာ မဟုတ္ေခ်။ က်င့္ခ်ိဳးက ေလျပင္းကို ဆင့္ေခၚလိုက္ရသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ သူတို႔ သက္ဆင္းရမည့္ ေနရာဆီသို႔ ထိန္းေက်ာင္းေစသည့္အျပင္ သူတို႔ငါးေယာက္စလုံးကို မျမင္ေစလို၍လည္း ျဖစ္သည္။ ႐ႊယ္ယင္သည္ ေျမျပင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေအာက္သို႔ ခုန္ဆင္းရာတြင္ ေလျပင္းက သူတို႔ ငါးေယာက္စလုံးအား ရဲတိုက္ဝင္း အလယ္ဘက္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ရဲတိုက္ဝင္း အလယ္ဘက္တြင္ ရွစ္ေျမာင့္ေထာင့္ သဏၭာန္ရွိသည့္ ရဲတိုက္ႀကီးက ေျမျပင္မွာ ငြားငြားစြင့္စြင့္ျဖင့္ တည္ရွိေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာလည္း ေလျပင္းတစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္သြားၿပီ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ဖုန္မႈန္႔မ်ား သစ္႐ြက္မ်ားကို ေမႊ႕ယမ္းပစ္လိုက္ရာ အေစာင့္စစ္သည္တို႔သည္ မ်က္လုံးပင္ မဖြင့္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားရသည္။ ႐ႊစ္.. ႐ႊစ္.. ႐ႊစ္.. ႐ႊစ္.. ႐ႊစ္..႐ႊယ္ယင္တို႔ ငါးေယာက္စလုံးသည္ ရဲတိုက္ေခါင္းမိုးထက္တြင္ ေပါ့ပါးစြာ သက္ဆင္းလိုက္ၾကသည္။ " ရဲတိုက္ထဲ ဝင္ရေအာင္.." စစ္ပိုင္႐ုံက အသြားႏွစ္ဖက္ဓားႀကီးကို ကိုင္ကာ အရာရာကို ရွင္းပစ္ဖို႔ အသင့္ျပင္ထားေလသည္။ " အင္း.." ထိုအခိုက္မွာပဲ ႐ႊယ္ယင္တို႔ ပုန္းကြယ္ေနသည့္ ရဲတိုက္ေခါင္းမိုး၏ ညာဘက္ေနရာတြင္ အလင္းေရာင္တစ္ခုက စူးခနဲ ေတာက္ပလာသည္။ " အလစ္ဝင္တိုက္ခိုက္ၾကသူေတြ.." ေအးစက္စက္အသံက ရဲတိုက္အတြင္းမွာ ေပါက္ကြဲ ထြက္လာသည္။ ၎အသံက ရဲတိုက္ဝင္းအႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ " ေခါင္းမိုးအေပၚမွာ .. သူတို႔ကို သတ္ၾက.."" လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူေတြဟ.."" ဟိုမွာပဲ.. သြားၾကေဟ့.."ရဲတိုက္၏ အတြင္းစည္းနံရံမွာ အျပင္ဘက္ဝင္းကို ပိုင္းျခားထားသည္။ ထိုေနရာတြင္ အေစာင့္စစ္သည္တို႔ မ်ားစြာ ေစာင့္ၾကပ္ေနလ်က္ ရွိသည္။ ထိုသို႔ သတိေပးသံ ထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ ၾကယ္ေႁခြဒူးေလးႀကီး အလက္ ႏွစ္ရာေက်ာ္က ႐ႊယ္ယင္တို႔ ငါးေယာက္ကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ထိုးခ်ိန္လိုက္ၾကသည္။ တကယ္တမ္းတြင္ ယႏၲရားပညာရပ္တြင္ ကြၽမ္းက်င္သူ ဥကၠာပ်ံအဆင့္ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဥကၠာပ်ံအဆင့္ သူရဲေကာင္းစစ္သည္ ေလးေယာက္တို႔က အေစာင့္စစ္သည္မ်ားကို ကြပ္ကဲလ်က္ ရွိေနရာ ရဲတိုက္တစ္ခုလုံး၏ လုံၿခဳံေရးက အမွန္ပင္ တင္းက်ပ္လွသည္။ " ငါတို႔ကို ရွာေတြ႕သြားၿပီး.." ထန္ရႈံးက ေျပာလိုက္သည္။" ဟြန္႔ ရွာေတြ႕သြားေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ.. သူတို႔ကို သတ္လို႔ ရေနတာပဲ.." ပိုင္႐ုံက အထင္ေသးသည့္သေဘာျဖင့္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္သည္။ " အားလုံးပဲ.. ဒီအခ်ိန္မွာ ငါတို႔ရဲ႕ ပန္းတိုင္က လုကလန္ပဲ.. မင္းတို႔နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ေနဘူး.. ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ကို လာရင္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔အားလုံး ေသရလိမ့္မယ္.." က်င့္ခ်ိဳးက အေစာင့္စစ္သည္ေတြကို အရင္သတိေပးလိုက္သည္။ သူမ၏ သတိေပးစကားက ရွင္းလင္းၿပီ ဆိုလိုရင္းကို ကြက္တိ ေရာက္သည္။ တဖန္ ခ်ိဳသာၾကည္လင္သည့္ စကားသံေၾကာင့္လည္း သူမ၏ စကားကို နာခံေအာက္က်ိဳ႕ေစဖို႔ စိတ္ညိဳ႕လိုက္သည့္အလား တတ္စြမ္းႏိုင္ေပ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုစကား၏ ေအာက္အလႊာမွာေတာ့ ေသျခင္းတရား အေငြ႕အသက္မ်ား ရွိေန၏။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ေလထုမွာ ေအးစက္သထက္ ေအးစက္လာခဲ့သည္။ ရဲတိုက္ဝင္းတစ္ခုလုံး ေရေငြ႕မ်ားပင္ ရစ္သိုင္းလာခဲ့သည္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ေျမႀကီးေပၚက ေျမခဲမႈန္မ်ားပါ အခဲတုံးျဖစ္ကာ ပူးကပ္ေအးခဲသြားသည္။ လုကလန္၏ ရဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးသည္ ေရခဲရဲတိုက္ႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေခ်ၿပီ။ အေစာင့္စစ္သည္ေတြလည္း ေရခဲတမွ် ေအးစိမ့္သည့္ ေလေျပတို႔၏ ကိုက္ခဲမႈေၾကာင့္ ခိုက္ခိုက္တုန္ ခ်မ္းစိမ့္လာခဲ့သည္။ " ေအးလိုက္တာ.."တခ်ိဳ႕အေစာင့္စစ္သည္တို႔မွာ ေအးစိမ့္လာသည့္ ေလထုအေျခအေနေၾကာင့္ စြမ္းအင္မ်ား ကုန္ဆုံးလာကာ ေျမႀကီးေပၚ လဲက်သြားသည္။ " ငါ့ရဲ႕ ဆီးႏွင္းစြမ္းအားအဝန္း သက္ေရာက္ထားတဲ့ ေနရာကေန အေနာက္ဆုတ္ၾက.. မင္းတို႔ အသက္ရွင္လိမ့္မယ္.. မဟုတ္ရင္.. ေသဖို႔ပဲ ရွိၾကလိမ့္မယ္.." က်င့္ခ်ိဳးမွာ ထိုအေစာင့္စစ္သည္အငယ္တို႔ကို ညႇာတာေသာအားျဖင့္ သတိေပးလိုက္ေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအေစာင့္စစ္သည္ေတြႏွင့္ သူမမွာ ဘာရန္ၿငိဳးမွလည္း မရွိေနခဲ့ပါဘူး။ " ဟူး.." ႐ႊယ္ယင္မွာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ က်င့္ခ်ိဳးက ေရခဲစြမ္းအားကို လွပစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ အသုံးျပဳျပလိုက္သည္ကို ၾကည့္ၿပီး ႐ႊယ္ယင္မွာ အံအားသင့္မိသည္။ သူမသည္ ေရခဲစြမ္းအားပညာရပ္တြင္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္မွန္း ႐ႊယ္ယင္ သိေသာ္လည္း ထိုမွ်ေလာက္ ရွိလိမ့္မည္ဟု တကယ္ပင္ မထင္မွတ္ထားခဲ့ေပ။ သူမ၏ ဆီးႏွင္းစြမ္းအားအဝန္းကို ရဲတိုက္တစ္ခုလုံး ၿခဳံငုံမိသည္အထိ ဆန္႔ထုတ္ႏိုင္သည့္အျပင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ေလထု၏ အပူခ်ိန္ကိုလည္း အေစာင့္စစ္သည္မ်ား အသက္မေသေစဘဲ အရႈံးေပးေစ႐ုံေလာက္အထိသာ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္စြမ္းကို ၾကည့္လွ်င္ က်င့္ခ်ိဳးသည္ ေရခဲစြမ္းအားနယ္ပယ္တြင္ ပညာရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကြၽမ္းက်င္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေစဦးေတာ့.. အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ႏွင္းကိုက္နာေၾကာင့္ ေသရလိမ့္မည္။ " ျမန္ျမန္ ထြက္သြားၾကေလ.." ထိုအခါ ပို၍ ႀကံ့ခိုင္သည့္ အေစာင့္စစ္သည္တို႔က အားနည္းသည့္ အေစာင့္စစ္သည္တို႔ကို စတင္ တြဲထူ၍ ထိုေနရာမွ အေနာက္ဆုတ္လိုက္ၾကသည္။ ရဲတိုက္အတြင္းမွာ ရွိၾကသည့္ အေစခံတို႔သည္လည္း အခြင့္ေရးယူၿပီ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ေတာ့မည့္ ေနရာမွာ အျမန္ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ က်င့္ခ်ိဳး ထုတ္သုံးလိုက္သည့္ ေရခဲစြမ္းအားအဝန္း၏ အင္အားစုေအာက္မွာ အေစာင့္စစ္သည္ေပါင္း သုံးေထာင္ေက်ာ္တို႔သည္ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ စိတ္မကူးၾကေတာ့ပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် လြတ္ေအာင္ ထြက္ခြာဖို႔သာ ေ႐ြးစရာ က်န္ေတာ့သည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ တိုက္ပြဲကို အႏိုင္ရဖို႔ မဆိုထားႏွင့္.. ေအးစက္လြန္းသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေျခလက္ေတြပင္ လႈပ္ရွားမရေအာင္ တစ္ကိုယ္လုံး ေအးစက္ထုံထိုင္းသြားၾကရသည္မဟုတ္လား။ " ကဲ.. ဝင္ၾကစို႔.." က်င့္ခ်ိဳးက သူမ၏ ေမွာ္ေတာင္ေဝွးကို ကိုင္၍ က်န္သည့္ လူေလးေယာက္ႏွင့္အတူ ေခါင္းမိုးေပၚကေန ခုန္ဆင္းလိုက္သည္။ လုဟြိဳင္႐ူကို လုပ္ႀကံဖို႔ အခြင့္မရလိုက္၍ ဒီအတိုင္း တိုက္စစ္ဖြင့္ သတ္ျဖတ္ဖို႔သာ ေ႐ြးလိုက္ၾကရေတာ့သည္။ ***" ဟြန္႔.. အ႐ူးေကာင္ေတြကြာ.. ဘာမွ မထူးတဲ့ အေကာင္ေတြ.."လုဟြိဳင္႐ူမွာ ရဲတိုက္အျပင္ဘက္တြင္ ထိုေနရာမွ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသည့္ အေစာင့္စစ္သည္တို႔ကို ၾကည့္ရင္း ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္ေလသည္။ " အခုေတာ့ ရဲတိုက္အထဲမွာ ဆင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ ငါပဲ အားကိုးရေတာ့မယ္.. ဝင္လာရဲရင္ ဝင္လာၾကည့္.. အေသဆိုးနဲ႔ ေသရမွာ မုခ်ပဲ.." ထို႔ေနာက္ လုဟြိဳင္႐ူသည္ စႀကႍလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးသြားလိုက္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ရဲတိုက္အတြင္းသို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဝင္သြားဖို႔သာ ရွိသည္။ သူ႔မွာ ယုံၾကည္မႈေတာ့ ရွိေနသည္။ သူ ဆင္ထားခဲ့သည့္ ေထာင္ခ်က္တို႔သည္ ေငြလအဆင့္သမား သုံးေယာက္မွ ငါးေယာက္အထိ အလြယ္တကူ သတ္ႏိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္ခ်က္ ရွိေနျခင္း ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ နတ္ဆိုးတမန္ေတာ္သည္လည္း ရဲတိုက္အတြင္းတြင္ ရွိေနေသးသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္း သူ႔မွာ ယုံၾကည္မႈက အေတာ္ေလး ရွိေနသည္။
YOU ARE READING
Lord Xue Ying
Fantasyဒုတိယမြောက် ဘာသာပြန်စာစဉ် အရှေ့တိုင်း စိတ်ကူးယဉ် ကျင့်ကြံခြင်း စွန့်စားခြင်း စစ်ပွဲ တာအိုဝါဒတွေနဲ့ ယှဉ်ပြိုင်မှုတွေ မှော်အစွမ်း သတ္တဝါဆန်းတွေ ရောသမမွှေ ပါဝင်ထားပါတယ်..
