အပိုင္း ( ၁၃ ) - ျမိဳ႕ထဲသြားျခင္း
အရွင္သခင္ရႊယ္ယင္
++++++++++++
" ေရဓေလ့ျမိဳ႕ထဲ သြားဖုိ႔..? "
က်ံဳးလိန္ေရာ ထံုစန္းပါ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။ တုန္ပုိရႊယ္ယင္ဆီကေန ဒီစကားၾကားရဖုိ႔ဆိုတာ အင္မတန္ကို ခဲယဥ္းလြန္းပါသည္။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ တုန္ပိုရႊယ္ယင္ကို အာရံုေျပာင္းေပးဖုိ႔က မလြယ္လွပါဘူး။ အျမဲတမ္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပဲ ေလ့က်င့္ေနခဲ့သည္။ ခရီးထြက္တာလည္း မရွိ၊ ေရဓေလ့ျမိဳ႕ထဲကို တစ္ႏွစ္ကိုတစ္ခါေတာင္ မေသခ်ာလွေပ။
" ရႊယ္ယင္က လက္နက္ဝယ္ဖုိ႔ သြားမွာလား..? "
က်ဳံးလိန္က ႐ုတ္တရက္ေမးလိုက္သည္။
တုန္ပိုရႊယ္ယင္က ခ်က္ခ်င္း ျပံဳးလိုက္ျပီး
" ဦးေလးသာ မေျပာရင္ ဒီကိစၥကို ေမ့ေတာ့မလုိ႔ပဲ..ဟုတ္တယ္.. ကြ်န္ေတာ္ လွံအသစ္တစ္ေခ်ာင္း တကယ္လိုအပ္ေနျပီး.. ဒီတစ္ေခါက္ ေရဓေလ့ျမိဳ႕ထဲသြားတယ္ဆုိတာကလည္း အခ်ိန္က ႏွစ္သစ္ကူးခါနီးျပီး.. ႏွစ္သစ္ကူးရင္ ကြ်င္းရွိက အသက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ျပီး.. သူ ဒီလို ေဆာ့ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး... အရင္တုန္းက သူ႔ကို ကတိတစ္ခုေပးထားတယ္... သူ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ရင္ သူ႔အတြက္ ေမွာ္ပညာသင္ေပးမဲ့ ဆရာ ရွာေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္.. ဒါဆုိ သူ ေစာေစာ ေလ့လာလို႔ရမွာေပါ့.."
" အင္း.. ဟုတ္တယ္.. ေမွာ္ပညာသင္ေပးမဲ့ဆရာက အရမ္းကို အေရးၾကီးတာေပါ့.. "
က်ံဳးလိန္ႏွင့္ ထံုစန္းတုိ႔ ေလးနက္စြာျဖင့္ ေျပာသည္။
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ဆုိတာ အသိပညာေရာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ပါ ျပည့္စံုရသည္။
သင္ၾကားျပသေပးမည့္ ဆရာသမားမရွိဘဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေလ့လာေနျခင္းက အသိပညာျပည့္ဝျပီး အေျမာ္အျမင္ရွိသည့္ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔က ခက္ခဲလြန္းပါသည္။ အဆင့္ျမင့္ ေမွာ္ပညာရပ္ေတြမွာ စိတ္ဝိဥာဏ္ပါဝင္သည္ဆုိတာ ေျပာျပစရာ မလိုပါဘူး။ ဆရာသမားမရွိဘဲ အဆင္ျခင္မဲ့လုပ္ျခင္းက ထိုသူ၏ စိတ္ဝိဥာဏ္ကို ပ်က္စီးေစသြားႏိုင္သည္။ အခ်ိိန္လြန္သြားပါကလည္း ေနာင္တမွတစ္ပါး တျခားမရွိေတာ့။
BINABASA MO ANG
Lord Xue Ying
Fantasyဒုတိယမြောက် ဘာသာပြန်စာစဉ် အရှေ့တိုင်း စိတ်ကူးယဉ် ကျင့်ကြံခြင်း စွန့်စားခြင်း စစ်ပွဲ တာအိုဝါဒတွေနဲ့ ယှဉ်ပြိုင်မှုတွေ မှော်အစွမ်း သတ္တဝါဆန်းတွေ ရောသမမွှေ ပါဝင်ထားပါတယ်..
