You make me Strong... (1D) {Voltooid}

Waarom?!

Ik voel me zo kut. Het is vandaag één november en dat is een dag voor twee november, de dag dat mijn opa overleed twee jaar geleden.
We zijn naar mijn oma gegaan en naar het graf van opa.
I was crying so hard :'(
Ik voelde me zo kut. Ik weet nog zó goed dat ik een keer met opa belde. Altijd als we bij hun waren speelde mijn opa en ik galgje. Standaard.
Toen hij een keer belde speelde we galgje aan de telefoon. Hij zat in Bedum ik in Ede.
Waarom? Waarom moest hij nou overlijden aan die rot hersenbloeding? Als ik één wens mocht doen zou ik wensen dat ik nog één keer galgje mag spelen. Één keer. Please.
Ik heb er nog zo verdriet van. Ik snap het niet! Waarom moest hij dood? Ik begreep het écht niet, twee jaar geleden. Alles ging zo snel. Op een donderdag werd ik uit de klas gehaald omdat opa een hersenbloeding had gekregen. De vrijdag erna was hij dood. Toen ik een keer naast zijn bed stond kietelde hij me in mijn buik.
Ik heb zo veel goede herinneringen aan hem, maar de beste zou zijn als ik hem nog één keer kon zien. Zijn gezicht dat altijd een beetje nors stond, maar toch dat kleine lachje. Zijn blik als iemand op zijn stoel was gaan zitten, wat niet mocht. Dan werd het lachje groter. Als hij het Onze Vader bad, gluurde hij tussen zijn oogleden door op te kijken of wij meebeden. Wat vaak zo was.
Ik mis hem zo erg en wil hem nog zó graag één keer zien om galgje te spelen, zijn lachje te zien en die stem nog één keer te horen.
I'm crying now. Waarom?
Opa, ik mis u zó erg. Kom terug. Ik wil u weer zien, ookal is het een seconde. Ik wil u weer zien, als Jezus terug komt.
Voor u, voor oma Kalkwiek en opa Kalkwiek en Nadine.
Één keer.
xxx Joanne

(als jullie dit lezen is het twee november, tenminste als ik dit publiceer)