You make me Strong... (1D) {Voltooid}

012

‘De politie?’ Angstig kijkt Harry naar mij. Ik sta op en loop naar hem toe. ‘Harry, kom,’ zeg ik. Ik pak de hand van Harry en loop naar de trap. Harry bijt op zijn lip. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Niall naar de handen van mij en Harry kijken.

Ik glimlach gerustellend naar Niall, en zie dat hij zich ontspant.

‘Harry! Schiet op!’ De stem van Liam klinkt zenuwachtig. Harry laat mijn hand los en wrijft met zijn handen over zijn broekspijpen. Daarna rent hij met twee treden tegelijk de trap af.

In de deuropening staan twee agenten zie ik, als Niall en ik beneden komen.

‘Harold Edward Styles?’ vraagt een politieagent. Harry knikt en bijt opnieuw op zijn onderlip.

‘U staat onder arrest wegens mishandeling en moord,’ zegt dezelfde agent. Op zijn naamplaatje is de naam Bob te lezen.

De andere agent – op wiens naamplaatje Tom staat – loopt naar Harry toe, gebiedt hem om zich om te draaien en doet handboeien bij hem op. ‘U moet mee naar het bureau voor een verhoor,’ zegt agent Bob.

Agent Tom duwt Harry de deur uit. De andere agent volgt.

Liam zucht als hij naar buiten kijkt. ‘Nee hè! Allemaal fans,’ zegt hij, wijzend naar buiten. Ik draai mijn hoofd. Rondom het hek staan hordes fans. Sommige huilen bij het zien van Harry met handboeien en agenten, anderen kijken boos en weer anderen kijken verbaasd en beginnen te roepen.

Harry kijkt met tranen in zijn ogen om naar ons. Langzaam ontsnapt de eerste traan, en rolt vervolgens over zijn wang.

**

(Harry p.o.v)

Ik staar uit het raam terwijl de auto begint te rijden. En nu? vraag ik mezelf af. Wat gaat er nu gebeuren? Hoe gaan we dit verklaren? Moet ik de gevangenis in?

Tranen rollen over mijn wangen, terwijl ik ze niet kan wegvegen.

Opeens stopt de auto. Mijn portier wordt opengerukt en agent Bob trekt me aan mijn arm de auto uit.

Ook hier staan fans. Die stomme politieauto’s ook, daardoor wisten ze gelijk dat het goed mis was en ik naar het bureau moest.

Mijn andere arm wordt beet gepakt door agent Tom (@mysterychildd), en tussen de twee agenten in loop ik het bureau binnen.

Het duurt vijf minuten voor we opnieuw stilstaan, dit keer voor een deur waarop staat; Verhoorkamer 5.

‘Zitten.’

Ik zak op de stoel neer. Agent Tom doet mijn handboeien af en legt ze op de metalen tafel.

Hij gaat achter het bureau zitten. ‘Wat wil je drinken? Thee, koffie of water?’ vraagt hij. ‘Water,’ zeg ik, terwijl ik met mijn vingers over mijn polsen wrijf.

Het duurt maar een paar minuten, maar het lijkt uren te duren voor de agent weer terug is.

Hij zet een plastic bekertje met water voor me neer en gaat weer zitten. ‘Harold Edward Styles, hè?’

Ik knik. ‘Ik ben rechercheur Tom Fritz. Dus, je zit hier omdat je de hoofdgedachte bent op de moord van Jason Patricks. Niet de alleen de hoofdverdachte, maar de dader. Wij hebben uit anonieme bronnen dat jij op de dag van de moord uit Jasons huis kwam. Wat deed je daar?’

‘Ik kwam geld halen,’ zeg ik.

‘Geld? Waarvan?’

‘Jason en ik hadden een deal;  ik had geld nodig, hij kon het me geven als ik een klus voor hem deed. Later bleek dat hij het geld niet had,’ vertel ik.

‘Wat heb je toen gedaan?’ vraagt de agent. Ik aarzel.

‘Kijk, ik was een beetje dronken, en dan kan ik rare dingen doen,’ begin ik. ‘Ik heb Jason geslagen.’

‘Waar?’ De pen van rechercheur Fritz krast over het papier. ‘Op zijn slaap,’ zeg ik  zacht. Rechercheur Fritz kijkt verbaasd. ‘En nu is hij dood,’ zegt hij.

Ik knik. ‘Ik sloeg hem bewusteloos, maar wist niet dat hij dood was. Echt niet! Hij viel weg, maar zijn hart klopte nog toen ik zijn huis verliet,’ zeg ik.