''H-hyung iyi misin? C-cevap ver...''
''...''
''HYUNG!!!''
''S-Sehun b-ben iyi-yim.''
''Tanrıya şükür.''
Sehun Luhan'ı son anda kendisine doğru çekerek onun ağır bir yara almasını engellemişti. Luhan olayın şokunu hala atlatamamıştı. Kurtarıcısına sıkıca sarılmış bilinçsizce ağlıyordu. Sehun ise kaybetme korkusundan hyungunu hala bırakmamıştı.
''Seni de kaybedeceğimi sandım. Seni de onun gibi kaybedeceğimi sandım. B-ben çok korktum hyung çok...''
Sehun'un gözyaşları da akmaya başlamıştı. Şoför arabaya binip onları hastaneye götüreceğini söyledi. Luhan'ın arabadan gelen büyük ve keskin parçalar yüzünden vücudunda kesikler vardı. Sehun sanki dejavu yaşamıştı. Geçmişe tekrar dönmüştü. Aynı cümle... Aynı olay... Sehun hyungunu da kaybedeceğini düşünmüştü. Aklına tekrar tekrar o görüntüler geliyordu. Birkaç saniye geç kalmış olsaydı belki de Luhan ...
''Geldik.''
Kapıyı açan şoför devam etti.
''Bırakın onu ben taşıyayım.''
Sehun hemen itiraz etti
''Gerek yok, ben taşıyabilirim.''
Hyungunu kucağında taşıyarak hastaneye girdi. Luhan'a bazı kontroller yapılacaktı. Bu sırada Sehun sessiz bir hastane köşesinde oturmuş yine aynı kokuyu ciğerlerine çekiyordu. Hastanedeki o iğrenç kokuyu... Dizlerini karnına doğru çekmiş ve elleriyle sarmıştı. O sırada oradan geçen bir doktor Sehun'un yanına oturdu.
''Sehun burada ne işin var? Hastane işlerini bitirdiğini düşünmüştüm''
''Doktor Kim?''
''Evet, ben bu hastanede çalışıyorum.''
Doktor Kim Sehun'un eski psikoloğuydu. Sehun iyileştikten sonra ana dalı olan beyin cerrahisi üzerine çalışmaya başlamıştı. Sehun cevap vermeden sadece eliyle Luhan'ın kaldığı odayı gösterdi.
''Ah o senin arkadaşın mıydı? Onun bir şeyi yok Sehun.''
''O b-benim sevgilim...''
''Huh?''
''U-uzun hikaye...''
''İyi misin Sehun?''
''O da ba-bana elimi tut ve benimle gel dedi. Ona da aynı şey olmuştu. So-sonra onun da öleceğini san-dım.''
Sehun hıçkırıklara boğulmuştu. Doktor Kim Sehun'un sırtını sıvazladı.
''O gerçekten iyi Sehun. O nasıl kurtuldu?''
''O-onu kendim-e *hıçkırır* doğru çektim a-ama o yaralandı be-benim yüzümden...''
''Sehun onu sen kurtardın. Önceden de konuştuğumuz gibi kendini suçlama. Olması gerekenler olur, biz bunu engelleyemeyiz ama hafifletebiliriz. Sen olacakları hafifletmişsin. Belki de sen çekmeseydin daha kötü şeyler olacaktı''
''O nasıl ş-şimdi?''
''İyi gerçekten iyi onu görmek istiyo-''
''SEHUN...!!!...''
Luhan bağırmıştı. Sehun aniden fırlayarak Luhan'ın kaldığı odaya girdi. Odaya girdiğinde Luhan yatağından kalkmış bağırıyor ve ağlıyordu. 3 hemşire Luhan'ı sakinleştirmeye çalışıp tutuyorlardı. Sehun hemşirelere seslendi.
