Uçurumdan aşağı bakarken anılarında gezen düşüşü geldi karmakarışık aklına. Ne kadar gizlemeye çalışsa da bir gülümse saklandığı yerden çıkmıştı bile. Megan, ne kadar zaman geçerse geçsin asla onu unutamazdı.
"Ah, benim karanlık meleğim. Sakın onlara güvenme. Melezler bizim en büyük düşmanımız. Onlar bencil tanrıların çocukları. Bizi hiçe sayan, ölüme terk edenlerin eseri. Senden tek istediğim Megan, bir melez yakaladığın zaman avını asla bırakma. Ona daha önce hiç yaşamadığı kadar acı çektirmeni istiyorum. O katlanılmaz acıyı tüm hücrelerinde hissetmelerini, acı çekerek yok olmalarını istiyorum. Senden gerçek bir Saevus olmanı diliyorum." Bütün bunları hissedilebilir bir nefretle söylemişti babası.
Küçük Megan, bu nefrete karşılık ne diyeceğini bilmiyordu. Tek yapabildiği şaşkın bir dille öfkeli görünen babasının karşısında dikilmekti.
Melez demişti babası. Bencil tanrıların çocukları. Megan'ın intikamını alması gereken kişiler.
Sonra onu görmüştü Megan. Kahverenginin en göz alıcı tonlarını taşıyan gözleri Megan'ın beyaza çalan gri gözleri ile buluşmuştu.
Babasına o çocuğun kim olduğunu sorduğunda babasının yüzünde oluşan ifadeye anlam verememişti. Sanki bir şeylerden korkuyor gibiydi ve gözlerinde emin olamayışının pırıltıları vardı.
Gri gözlerini ona dikerek uzun bir süre boyunca Megan'ın gözlerinin en derinliklerine doğru bakmıştı.
Ve en sonunda ince dudaklarından Megan'ın hayatını sonsuza dek değiştirecek kelimeler kaçıp, beden bulmuştu.
"Leo...Leo Valdez."
Eveeettt, bir Leo Valdez Fanficle karşınızdayım :3 Ne zamandır yazmayı istiyordum ama harika (!) sınav haftası yüzünden yazamadım işte -,- Lanat olsın bı sınıvlar -.- Aklıma perfect bir kurgu geldi ve ben de bunu yazacak :DD Yep, umarım beğenirsiniz *-* :DDD
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fallen// Leo Valdez FanFic
Fiksi Penggemar" Lanetin ilk işaretleri burada damgalandı bedenlere. Tanrılar dışladılar unutulmaya yüz tutmuş kalpleri. Her şeyin başladığı o gün, annen kendisini feda etti bir tanrı için. Ancak onun kanı bulaşmıştı her bir toprağa. Lanet kök salmıştı Saevus halk...
