kiss me / cth

goodnight kisses

            Szatynka ziewnęła przeciągle, przerzucając kolejną stronicę książki. Za wszelką cenę usiłowała ukryć swoje zmęczenie przed Calumem, który akurat bardziej był skupiony na oglądanym meczu aniżeli na niej samej. Zafundował jej długi, aczkolwiek pełen wrażeń dzień i podczas takich wieczorów zastanawiała się, czym sobie zasłużyła na takiego wspaniałego chłopaka. W końcu odłożyła książkę i drobnymi ramionami objęła go w pasie. Zaskoczony tym gestem oderwał się od meczu i posłał Jennyfer nierozumiejące spojrzenie, ale w końcu objął ją w talii i przyciągnął do siebie bliżej.

            - Co się dzieje, kociaku? – spytał cicho, przejeżdżając opuszkiem palca po filigranowej skórze szatynki, powodując pojedyncze dreszcze. – Czyżby kociak był zmęczony?

            W odpowiedzi jedynie ziewnęła, powodując salwę śmiechu z ust bruneta.

            - Gdybyś nie wyciągnął mnie z łóżka bladym świtem to pewnie byłabym pełna energii – wymamrotała urażona, wydymając wargi.

            W ramionach Caluma było jej tak dobrze. Wtuliła się w niego niczym mała koala i pokrótce zasnęła, kołysana przez dawno zapomnianą kołysankę, którą Hood nucił pod nosem. W brunecie obudził się instynkt, o którym nie miał najmniejszego pojęcia. Chciał po prostu trzymać Jennyfer w swoich ramionach przez całą wieczność.

            Nie chcąc obudzić dziewczyny, podniósł się z kanapy i z dziewczyną wtuloną w jego klatkę piersiową przeniósł się do sypialni. Wyplątanie się z jej objęć było zdecydowanie trudniejsze, gdyż nogi owinęła wokół jego pasa, a głowę ukryła w zagłębieniu pomiędzy szyją a obojczykiem – jej miarowy oddech delikatnie łaskotał, powodując przy tym dreszcze wzdłuż kręgosłupa. Ułożył ją wygodnie, obserwując jak piękna była – pogrążona w głębokim śnie, z uśmiechem na malinowych wargach. Przelotnie musnął jej usta, nie chcąc jej przy tym obudzić.

            - Dobranoc, Jen.

            Nie zauważył, że uśmiech błąkający się na jej wargach stał się jeszcze szerszy.