Diverse verhalen

Idee 6: Rebellengemeenschap

Ik vluchtte door de straten op weg naar het appartement. Ik moest daar weg. Wat ik deed was behoorlijk riskant en niet het gene waar ik trots op was, maar ik wilde het doen. Door deze actie kon ik mijn moeder helpen en voor haar had ik alles over.

Het hele eind van het centrum tot aan de achterbuurt waar ik woonde was ik al aan het rennen. De adrenaline stroomde door mijn aderen, het liet mij opeens kilometers rennen. Spanning vulde mijn spieren en gaf een stijf en pijnlijk gevoel. Het bezorgde kramp en de wond op mijn heup voelde ik verder openscheuren. Mijn lichaam schreeuwde luidkeels dat ik moest stoppen, maar de adrenaline liet mij door gaan. Ik stopte pas toen ik de voordeur gehaald had. Vliegensvlug stormde ik de woonkamer binnen en kwam hijgend tot stil stand. Met knikkende knieën liet ik mezelf tegen de deur aanvallen en zakte langzaam naar de grond.

Grote teugen aan zuurstof ademde ik naar binnen. Ik had het gehaald. Ik was weer veilig thuis. Mijn hand drukte ik tegen de bloedende wond van mijn heup aan. Peinzend klemde ik mijn kaken op elkaar. Het bloed sijpelde naar buiten en voelde ik langs mijn been stromen. Moeizaam slikte ik een brok speeksel door en daardoor had ik net op tijd het maagzuur terug weten te dringen.

'Lou lieverd?' de bezorgde stem van mijn moeder liet mij schrikken. Ik hees mezelf meteen omhoog en zag toen pas dat we bezoek hadden. Zwarte vlekjes danste voor mijn ogen. Ik greep een klein ladekastje vast en wachtte tot de duizeligheid weg trok.

'Alles oké, Lou?'

Ik knikte. 'Super mam. Sorry dat ik te laat ben. Ik was vergeten dat we bezoek zouden krijgen.' Eigenlijk was ik het helemaal niet vergeten. Ik hoopte gewoon als ik te laat aan zou komen het bezoek misschien alweer vertrokken zou zijn. Helaas was de waarheid anders. Mijn moeder worp mij een scherpe blik toe, maar sprak mij er niet verder op aan. Ze wist immers hoe ik in elkaar zat.

Mijn hand hield ik tegen de wond gedrukt om mijn best te doen het bloeden te stoppen. Ik liep op de vrouw af die naast mijn moeder stond en mij gefascineerd aanstond te kijken. Ze pakte mijn beide handen in de hare. Ze was formeel gekleed in een zwarte broekpak. Haar geblondeerde haren waren in een strakke knot op de achterkant van haar hoofd gebonden. Een zoete framboos geur dampte bescheiden van haar af. Ze had iets aardigs over haar. Simpel en vreugdig, maar enerzijds bezat ze een wilskracht van een vrouw met macht.

'Wat een eer je te mogen ontmoeten Lou.' Ze schonk mij een teder lachje toe, waarna ze zich op mijn moeder richtte. 'Ze is prachtig, Nicolette.' Mama kreeg een roze kleur op haar witte wangen. Ze rechtte haar rug triomfantelijk op en straalde krachtig. Lachend keek ik haar aan. Het deed zoveel met mij als ik haar trots kon maken. Helaas had ik haar ook vaak genoeg teleurgesteld en dat deed op zijn beurt weer pijn.

'Spreek mij maar aan met ........ Ik was een oude vriendin van je moeder toen we rond jou leeftijd waren.' Ze liet mijn handen los en liep achter mijn moeder aan het balkon op. Toen de deur gesloten was, keek ik naar de jonge man die al die tijd zwijgzaam naast waarschijnlijk zijn moeder stond. Sinds het moment ik binnen was, merkte ik vanuit mijn ooghoeken op dat hij elke beweging die ik maakte volgde met zijn ogen. Hij bezorgde mij een blos op mijn wangen. Ik wist gewoon niet hoe ik mij moest gedragen en raakte er ongemakkelijk van.

Hij zette een paar stappen dichter naar mij toe en nam mijn hand losjes in de zijne. Hij drukte op de rug van mijn hand een kusje en keek onder zijn wimpers door naar mij. Verstijfd bleef ik stilstaan. Het gebaar wat hij deed zag ik bij een stoere vent als hem niet aankomen. Ik was gevleid. Maar zijn heldere ogen deden het. Ze leken mij te betoveren. Ik kon mijn blik niet meer afwenden. En als ik dat deed volgde hij en wist hoe dan ook het oogcontact vast te houden.

Hij liet mijn hand langzaam uit de zijne glijden. Zijn hand groot en grof van structuur, streek hij door zijn korte, zwarte haar. Het was net niet goed in model alsof hij halverwege gestopt was omdat zijn haar niet mee wilde werken en hij het maar had opgegeven. Het warrige had wel iets leuks, iets passends en stoers. Hij observeerde mij constant; nu was het mijn beurt en daar nam ik uitgebreid te tijd voor. Zijn ogen bleven iets speciaal hebben en daardoor aantrekkelijk. Zijn licht gebruinde huid waar ik uit kon lijden dat zijn vader waarschijnlijk een bruine man zou moeten zijn. Hij had veel weg van een latinoboy, maar ook weer niet. Volgens mij bezat hij meer dan één nationaliteit en dat interesseerde mij wel. De zonnebril die hij in zijn hand droeg hing hij op aan de hals van zijn zwarte shirt waarover hij een lerenjack droeg wat zijn schouders breder maakte. Door de jack heen zag ik de vormen en lijnen van zijn armspieren.