Chapter 6.3

98 5 0
                                    

Steffanie's POV

Baliw. Siguro yan na si Javen. Baliw ba siya? Ihahatid niya ko eh alam naman niya na may past kami. Pero .... bakit naman ako magpapaapekto ... baka isipin neto, may feelings pa ako sa kaniya. Basta Steff, ACT NORMAL. May girlfriend yung tao. Baka isipin nito may pagnanasa ka pa sa kaniya. Tsaka, bakit naman niya ko ipagpapalit kay Alia? 

"Di sige ok lang. I can go home by myself." 

Ofcourse, I'll be insisting. Baka isipin ni Alia inaagaw ko sakaniya itong nilalang na ito.

"Steff, please accept this. Gusto ko lang malaman na ligtas ka."

"Javen, no."

"Steffanie, yes."

"JAVEN! PLEASE."

"Steff, apektado ka padin ba ng nakaraan."

ABA LOKO-LOKO ITO HA. MALAMANG

"Sa tingin mo masarap yung naramdaman ko. Sa tingin mo hindi masakit? Sa tingin mo gusto kong tapusin yung relasyon natin? JAVEN YOU ARE MY FIRST LOVE. YOU ARE MY FIRST BOYFRIEND. TINGIN MO MADALING MAG MOVE ON? TINGIN MO KAHIT 1 YEAR AGO NA IYON OK NA KO? BALIW KA! HINDI GANON KADALI. HUH, SABIHIN MO SA AKIN, KUNG AKO IKAW, .... SA TINGIN MO MADALI ITO PARA SA AKIN? HINDI! LALO NA AT HALOS ARAW-ARAW KO KAYONG NAKIKITA. NAKIKITANG MASAYA HABANG AKO, HALOS UMIYAK NA AT MAGMAKA-AWA NA BAKIKAN MO AKO."

At iyon, tumulo na ang luha ko.

"HINDI KO NIREREGRET NA MINAHAL KITA. KASI NAGING MASAYA NAMAN AKO. PERO I REGRET BAKIT KITA HINAYAANG MAKIPAGBREAK. JAVEN! MAHAL PADIN KITA HANGGANG NGAYON. ANG HIRAP MAG MOVE ON KASI IKAW PADIN. SHIT. BAKIT BA AKO UMIIYAK? SIGURO INIISIP MO KASI MAHINA AKO PERO HINDI. THESE TEARS ARE SIGN ... SIGN NA NAGING MATATAG AKO SA LOOB NG MAHABANG PANAHON."

Silence ate us.

"KAYA PLEASE JAVEN, TULUNGAN MO AKONG LIMUTIN KA. TULUNGAN MO AKONG MAG MOVE ON. LAYUAN MO NA KO AND NEVER TALK TO ME."

After noon, umalis na ako. Umiiyak padin ako pero wala akong paki-elam. Alam kong habang tumatakbo ako, naririnig kong mayroon pang sinasabi si Javen. Pero ayokong pakinggan. Dudurugin lang ang puso ko. 

Umuwi na ako. Natulog at nagpahinga.

"Javen, I still love you." Iyan ang mga katagang paulit-ulit kong sinasabi sa isipan ko. 

"Javen, sana bumalik ka na. I miss you. I miss us."

..... 

_____________________________________________________________________________

Javen's POV

Sa totoo lang, kada salitang binibigkas ni Steff kanina, tagos sa puso. ANG SAKIT. Sobra. Wala akong magawa. Gusto ko siyang yakapin kaso hindi pwede. Gusto ko siyang halikan ulit pero hindi pwede kasi .... wala ng kami. Wala na. At dahil iyon sa tangang Javen. Bobong Javen. Gag*ng Javen.

FLASHBACK 

Freshmen Year: March

"I like you, Steff. Sana bigyan mo ako ng chance para patunayan yun."

"Javen...."

"Please Steff."

"Javen, gusto din kita."

"Salamat Steff. Wag kang mag-alala, di ka magsisisi."

Halos 6 months kong niligawan si Steff. Sinuyo ko talaga kasi seryoso ako sa kaniya. Hatid sundo siya sa akin. Kasabay kumain. Katext hanggang midnight. Kasi ramdam ko na siya ang para sa akin. 

Sophomore Year: October

"Steff, pinapatawag ka ni Sir Music sa Music room!!!" 

"Ah sige wait lang."

"Pare, papalapit na si Steff. Ready ka na pre?"

"Kinakabahan pero, gusto ko na talaga siyang maging girlfriend."

*katok katok*

"Sir!" 

Sinumulan ko ng mag piano habang kumakanta ng Marry Your Daughter.

Can marry your daughter
And make her my wife
I want her to be the only girl that I love for the rest of my life
And give her the best of me 'till the day that I die, yeah
I'm gonna marry your princess
And make her my queen
She'll be the most beautiful bride that I've ever seen
Can't wait to smile
When she walks down the aisle
On the arm of her father
On the day that I marry your daughter



Hanggang sa natapos ang kanta at tumayo ako. 

"Steff, alam mo namang mahal na mahal kita. Sana bigyan mo ako ng chance na patunayan ito sa iyo."

Sa totoo lang naka jacket ako ngayon at suot ko ang t-shirt na sasagot sa tanong ko kay Steff.

"Steff, ang init. Wait tatanggalin ko lang ang jacket ko."

Pagkatanggal ko, naiyak si Steff. Nakalagay kasi, WILL YOU BE MY GIRLFRIEND? Tas sa likod nakalagay na parang multiple choice at ang choices nya ay ... YES. OFCOURSE. WHY NOT?

HAHAHAHA WALANG KAWALA BA?

Binigay ko sa kaniya ang marker at luckily, chineck niya lahat. Which means, SINASAGOT NA NIYA AKO.

I hugged her and gave her a big teddy bear, roses and a box of chocolates.

Nagulat ako, bigla niya kong kiniss sa cheeks. SHOCKS KINIKILIG AKO.

"Yo Te Amo Steff."

"Saranghae, Javen."

END OF FLASHBACK

Ang sarap balikan kaso hindi na pwede kasi may humadlang. Steff, sana malaman mo na hanggang ngayon, ikaw padin. Sana maniwala ka. Don't worry, gagawa ako ng paraan na bumalik ka sa akin. Just wait, Steff. 

The Mysterious Text MessageTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon