the strength of four (dutch)

Intro (edited)

Varenster keek in paniek om zich heen en zag een zwart met wit gevlekte poes het kamp binnen stormen en een luide strijdkreet slaken. voordat Varenster de poes nog kon observeren zag ze een roedel honden het kamp binnenstormen meteen nadat de poes het kamp in kwam. ze had dit moeten ruiken! snel slaakte ze een sterke alarmkreet en meteen sprongen de krijgers uit het hol. voordat ze kon kijken waar haar maat was hoorde ze een kreet van angst en draaide zich om, om te kijken wie het was. Het kwam uit de kraamkamer! Ze sprintte met een noodvaart naar de kraamkamer waar ze zag dat een hond die niet al te groot was de kraamkamer binnen drong. Varenster twijfelde niet langer en beet in het beest zijn been.

De hond keek om met een woeste grijns op zijn gezicht en probeerde met zijn lompe poot het lichaam van de zilvere poes neer te drukken snel sprong ze over de poot heen en sprong via het been naar boven en klauwde naar zijn ogen. Hij jankte. ze sprong over de hond heen en haalde in het voorbij gaan de rug van de hond open. Met een grauw kroop de hond de kraamkamer uit waarmee hij ondertussen de kraamkamer verwoestte en rende Varenster woest achterna het kamp uit waarna hij de klif in stortte. Varenster sprintte snel terug en zag de eenling die eerder het kamp instormde met de honden. Ze zag de eenling stom staan grijzen naar het bloedbad om haar heen. meteen wist Varenster wat ze moest doen. Meteen zigzagde Varenster om de honden heen en sprong op de brede rug van de eenling die wel een meter in de lucht sprong. Ze had dit toch wel kunnen verwachten?! maar het effect van de verrassingsaanval duurde niet lang en voordat ze het wist rolde de eenling op haar rug waardoor alle lucht uit Varenster's longen werd geperst. Een klein moment panikeerde ze maar ze wist zichzelf te beheersen en stootte de zwart-witte poes van zich met een slag van haar achterpoten.

Snel sprong ze op en boog zich over de eenling heen. Met haar klauw gleed ze langs de onbeschermde buik van de eenling om haar te waarschuwen dat ze niks verdachts moest doen. De poes keek haar met doodsangst aan en zei 'De honden... Ze...Ze zijn niet te stoppen ik leid hun maar ik kan ze nu niet meer stoppen! Ze hebben bloed geroken! Ze hebben bloed geproefd! Waarschijnlijk kom ik hier zelfs niet meer levend uit!' Varenster knikte naar de poes die in doodsangst op de grond lag. Ze grijnsde en knikte haar toe 'Vecht!' De poes knikte en sprong op om een van de honden te bespringen dankbaar dat Varenster haar leven wilde sparen.

Doorntand en Zebravacht sprongen zij aan zij richting een van de grootste honden maar Doorntand was niet bang en sprong op de rug van de hond waardoor deze was afgeleid. Zebravacht maakte hier gebruik van en sprong op om zijn klauw over zijn neus van de hond te halen. De hond draaide zich gefrustreerd om en beet naar de achterpoten van Zebravacht maar Doorntand sprintte naar de kop van de hond en krabte zijn ogen waardoor hij door het bloed in zijn ogen niet meer kon zien. De hond begon jankend heen en weer te rennen botsend tegen de bomen die de rand van het kamp vormden Doorntand grijnsde een ogenblik trots naar Varenster en jaagde de grote hond het kamp uit. Varenster rolde haar ogen en glimlachte.

Toen ze om zich heen keek zag ze dat er nog twee honden proberen om de katten op te eten... Dacht het even niet! en ze sprong naar voren bovenop een van de honden. hierdoor kon een leerling die samen met zijn mentor de hond aan het bevechten was zijn neus openhalen en de hond huilde naar zijn kameraad en samen verdwenen ze door de doorntunnel. Varenster rolde op haar rug toen ze zag dat het eindelijk veilig was ze grijnsde naar zichzelf omdat ze zo'n mooie en goede clan had... het was net allemaal familie... voordat ze nog verder kon dagdromen verscheen er een schaduw boven haar hoofd 'Wat zit jij nou dom te grijnzen, zus?' Varenster zuchtte en stond op 'Niks...'

Paddenhuid de medicijnkat trippelde heen en weer over het kamp met zijn leerling Jeneverpoot om wonden te ontsmetten. Toen hij in de kraamkamer aankwam zag hij Nachtstorm met een grote snee over haar gezwollen buik. Bewusteloos... Gaan we weer... Paddenhuid keek om zich heen en pakte haar voorzichtig bij haar nekvel, met grote moeite sleepte hij haar door de ingang van de kraamkamer hij stopte even en keek naar de verwoeste ingang en mompelde 'dat gaan haar kittens oplossen als ze leerling zijn!' 'wat zei je Paddenhuid?' Snelstaart stond achter hem met al zijn wonden al verzorgd hij keek over hem heen 'hulp nodig?' zonder het antwoord af te wachten liep hij naar Nachtstorm toe en nam haar van hem over. Hij was een jonge krijger en zonder moeite bracht hij haar naar het medicijnkattenhol.

Toen uiteindelijk Nachtstorm wakker werd en het bloeden gestopt was likte Nachtstorm haar gewonde buik voorzichtig toen Doorntand snel hinkend op Nachtstorm af kwam en vroeg of het ging zwakjes knikte Nachtstorm en hij keek haar bezorgd aan 'het gaat echt goed Doorntand, en trouwens Paddenhuid zorgt goed voor me.' Hij knikte en gaf haar nog een vlugge lik over haar hoofd om naar de vergadering te gaan die Varenster net bijeen had geroepen.

toen Doorntand naar de hoge steen hinkte hoorde hij Varenster net de laatste woorden zeggen om de clan bijeen te roepen. Iets sneller hinkt hij naar de rots en voorzichtig ging hij zitten en keek naar de vergadering die zich afspeelde, Varenster was erg toegetakeld door de honden. Maar hij kon zich niet zo goed concentreren. Nachtstorm. hij had veel vragen die hij zichzelf stelde misschien heeft die wond wel effect op haar kittens en hij wierp bezorgd een blik naar het hol van Paddenhuid. zou Paddenhuid haar wel goed verzorgen? hij heeft altijd geweten dat Paddenhuid niet erg gesteld was op Nachtstorm. naast hem keek Maanhart hem bezorgd aan.

Snel rechtte hij zijn rug en schudde zijn kop om naar Varenster te kijken. toen hij voelde dat Maanhart niet meer naar hem keek kon hij het niet meer aan en sloop voorzichtig weg van de vergadering en trippelde geruisloos naar het medicijnkattenhol. hij ziet Paddenhuid al in zijn zicht verschijnen en hij versneld zijn pas en riep 'Paddenhuid, heeft haar wond eigenlijk effect op onze kittens?' en Paddenhuid trippelde snel op hem af en antwoordde met geamuseerde ogen 'Dat wel kunnen maar... die kans is best klein' en hij keek bezorgd naar de drie krassen op haar buik snel keek hij op en zei met strenge stem 'nou, ga naar die vergadering en laat mij maar de wond verzorgen. Je moet haar vast vertellen wat er allemaal is gebeurd.'

Beschaamd trippelde Doorntand weg en luisterde naar de vergadering van zijn zus. Na zonlaag kwam ze weer tevoorschijn samen met Maanhart... De twee kwebbeltantes... Snel trippelde hij naar haar toe speciaal voor haar heeft hij afgezegd van de grote vergadering omdat hij voor haar wilde zorgen. 'Hoe gaat het?' 'Niet slecht...' 'Hoe bedoel je?' 'Nou, Jij.' Ze grijnsde en ik voelde mezelf rood worden onder mijn vacht 'J-Jij ziet er ook niet slecht uit...'