Κεφάλαιο είκοσι - εννέα

964 83 41
                                    

•Chang Seongyun's POV•

Η ώρα είχε πάει 23:15 οπότε είπαμε να το διαλύσουμε.

"Θέλετε το επόμενο Σάββατο να βγούμε σε club;" ρώτησε για να 'σπάσει' την σιωπή ο Jimin.

"Ναι, γιατί όχι;" ρώτησα και η Jennie χαμογέλασε ικανοποιητικά στην απάντησή μου.

"Ωραία!" είπε ο Jungkook και χαμογέλασε.

{...}

Φτάσαμε στο σπίτι της Jennie και τα παιδιά μας χαιρέτησαν και έφυγαν.

"Και που λες; πως σου φάνηκε ο Jimin;" ρώτησε η Jennie μόλις απομακρύνθηκαν τα αγόρια.

"Μια χαρά παιδί είναι.." απάντησα.

"Μόνο;"

"Εε ναι; τι αλλο θέλεις εσύ;"

"Δεν σου γυάλισε το μάτι;"

"Τον γνωρίζω μόνο λίγες ώρες.. Δεν μπορώ να τον κοιτάξω κάπως αλλιώς από φίλος.. Αν ξανά βρεθούμε ίσως τον δω διαφορετικά!" της είπα και εκείνη απλώς με κοίταξε. "Τέλος πάντων.. Να πηγαίνω εγώ!"

"Η ώρα πάει 23:30 Seongyun.. Μήπως να έμενες εδώ απόψε; μην φύγεις μόνη σου τέτοια ώρα!" μου είπε και της χαμογέλασα.

"Θα πάω από τον κεντρικό δρόμο.." της είπα και εκείνη ξεφύσιξε.

"Εγώ επιμένω να μείνεις απόψε εδώ!"

"Jennie don't worry θα 'μαι καλά!" της ειπα και εκείνη με αγκάλιασε.

"Καλά.. Μόλις φτάσεις στείλε μου μήνυμα ότι έφτασες!" μου είπε.

Την χαιρέτησα και εκείνη μπήκε μέσα στο σπίτι.

Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου και ήταν 23:35.

Μάλιστα!

Κούμπωσα το μπουφάν μου μέχρι πάνω και έβαλα το κινητό μου στην τσέπη.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να περπατάω.

Καθώς περπατούσα, ένα μαύρο αμάξι σταμάτησε δίπλα μου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά και στο στομάχι μου δέθηκε ένας κόμπος.

Προσπάθησα να μη δώσω σημασία και συνέχισα να περπατάω μέχρι που άκουσα μία πόρτα να ανοίγει και να κλείνει.

𝓶𝔂 𝓽𝓮𝓪𝓬𝓱𝓮𝓻 // 𝓚𝓶𝓽Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang