I FALL INLOVE WITH MY CHILDHOOD BESTFRIEND [on going]

CHAPTER 5

Chapter 5: Sunset

Cedric's POV..

Natapos na kaming kumain, bumili muna kami ng sweets. Masaya palang kasama si Jenna. Mabait na at maganda pa. Gusto kong umakyat sa bundok ngayon kasama sya.

"Jenna? Pwede bang pagkatapos nito ay maghiking tayo! Dun sa unang place kung saan nagtagpo tayo. Sakto, mag sunset na." Tanong ko.

"Ahmm! Sige! Buti dala ko itong camera ko. Makakapag picture tayo sa sunset." Sagot nya na ikinatuwa ko.

Buti pumayag sya..

~

Narito na kami ngayon sa bundok kung saan dito kami pinagtagpo. Masayang balikan ito.

Umupo kami, at pinanuod namin ang unti-unting paglubog ng araw.

Nagulat ako ng makita kong nakasandal na pala sya sa aking balikat. Hindi ko mapigilang sumaya at kiligin.

"Cedric! Ang ganda pala dito." Nakangiti nyang sinabi.

"Mas maganda ka." Sagot ko na ikinapula ng kanyang pisngi.

"Magpicture tayo, kasama ang sunset." Sambit nya.

"Sige!"

Saglit kaming tumayo at nagpicture sa likod ng napakagandang sunset. Hindi ko talaga mapigilang ngumiti. Masaya syang kasama.

Tiningnan namin ang mga picture na lalong nagpangiti sakin.

"Your dimples are killing me instantly."

Narinig nya ata ito. At humarap sakin

"May dimples ka rin ata eh." Sambit nya.

"May dimples din ako kaso ayaw kong ilabas." Sambit ko.

"Wag kang mahiya, tayo tayo lang tao dito eh. Show it!"

Bahagya itong napangiti dahil lumabas ang aking dimples. Nakakatunaw talaga sya.

"Your smiles are killing me right now!"

Nagtaka na lang ako sa sinabi nya.

Jenna's POV..

Nakakamatay yung ngiti nya. Hindi ko mapigilan sarili ko. Panandalian naming kinain ang sweets na binili namin habang pinagmamasdan ang sunset.

"Cedric! Kainin na natin itong sweets." Sambit ko.

"Ikaw kainin ko." Sagot nya na mahina nyang ikinatawa.

"Can I eat you Jenna? Pls? I wan't to eat you?" Tanong nya na ikinatawa kong bigla.

"Kakainin mo ako? Gosh! Game! Eat me!" Sagot ko na ikinabigla nya.

"Yehey! Pag uwi mo ng bahay kakainin kita. Joke lang bata pa tayo, paglaki na! Pag sinagot mo na a-

Nagulat ako sa sinabi nya. Hindi ko alam kung matatawa ako o mandidiri. Bata pa kami bakit alam na nya yung ganung words? Nakakamatay shit!

"Hey! Cedric! Can I ask you a question?"

"Okay! What kind of question?"

"Can you sing to me?"

"Myghad! Okay! What kind of song?"

"Alam mo ang kantang 12:51?"

"Ahmm! Yes of course"

"Now! Sing!"

Natawa na lang ito sa sinabi ko. Nag start na syang kumanta.

"Shit! Your voice is so cool!"

"And maybe that was the biggest mistake of my life. And maybe I haven't moved on since night."

Mag chorus na at hindi ko na napigilang sumabay.

Nagulat sya nung sumabay ako. Parehas pala kaming marunong kumanta.

"Cause it's 12:51 and I thought my feelings were gone but I'm lying on my bed thinking of you again. And the moon shines so bright, but I gotta try these tears tonight cause you're moving on and I'm not that strong to hold on any longer."

Napangiti sya dahil sumabay ako sa kanta nya. Ang lamig ng boses nya shit!
Inabot kami ng ulan sa tuktok ng bundok. Hindi namin nagawang umalis, sapagkat basa ang mga bato. Baka madulas kami. Hinintay na lang namin na tumigil na ang ulan. May dala naman syang kotse. At andun ang Mama nya sa kotse. Baka sasabay na ako sa kanila.

"Jenna! Sumabay ka na samin paguwi."

"Ahmmm! Nakakahiya man, pero sige sasabay ako."