I FALL INLOVE WITH MY CHILDHOOD BESTFRIEND [on going]

CHAPTER 14

Chapter 14: Airport

Gabriel's POV..

Alam ko na ngayon ang alis ni Cedric at pumunta sya sa bundok ngayon at naroon si Jenna..

Gusto kong pumunta roon, at tingnan si Jenna.

Tama! Nice decision Gabriel..

Kasalukuyan na sumakay muna ako sa taxi papunta sa bundok..

Binaba ako ni Kuya Driver sa tabi at nagsimula na akong umakyat.

Nagulat ako ng nakita kong sumisigaw at umiiyak si Jenna, lalapitan ko sya at i comfort. Alam ko kasi ang feeling na ganon, ang iwanan ka ng minamahal mo.

"Jenna, okay ka lang? okay lang na ilabas mo lahat ng galit mo! iiyak mo! isigaw mo sa bundok, kung pwede ay saktan mo ako ng mawala yang sakit na nararamdaman mo."

Saglit syang tumahan at pinahid ang mga luha.

"Bakit ka andito? kaibigan ka ni Cedric right?" tanong nya.

"Oo, matalik kong kaibigan si Cedric, ako na mismo ang humihingi ng patawad..dahil sa nangyari sa iyo."

"Ehh! tarantado pala yang kaibigan mo eh! matapos akong mahalin at pakiligin iiwan din naman. Wala man lang ginawang yakap o kung ano. Basta na lang sya umalis basta basta.."

Lumapit na lang ako sa kanya at ni comfort ko.

"Sige! ilabas mo lang lahat ng nararamdaman mo ngayon, kung pagod ka na ay magpahinga ka muna at sumandal dito sa balikat ko." sambit ko na ikinalakas ng loob pa nya lalo.

"Walang hiya ka! Cedric! Binigay mo pa sa akin itong necklace na ito! sabi mo hindi mo ako iiwan! but wow! ano na? nilisan mo ako..nasaktan ako ng lubos dahil minahal kita..minahal kita ng sobra, shit!" sigaw nya.

"I wish! I wish, I'd never met you!"

"kalma! kalma Jenna."

"Sabi mo kanina isigaw ko, ayan na sinisigaw ko na." sambit nya na ikinatawa ko ng mahina."

"ang labo mo naman! I mean isigaw mo pananakit mo pero wag mo syang puruhan, hindi naman nya pinilit na sumama sa Mama nya, alam ko yun dahil kasama ko sya sa panahon na iyon. Nagmamakaawa pa nga si Cedric na ayaw nyang umalis, pero sabi ng Mama nya, "kanino mo mas gustong sumama?" then sinagot nya na sa iyo Mama, kaya ayon natuloy ang pagpunta nila ng ibang bansa."

Sa sinabi ko ay napatawa ko ata sya, pero halata pa rin na may pait pa rin syang nararamdaman.

Jenna's POV..

Sa ginawa kong pagsigaw ay napaos ako.

Tanga kasi ako..

"Gabriel, pwede bang sumandal ako sa balikat mo? gusto ko lang mapalagay.."

"Oo naman! para naman mahimasmasan ka din."

Saglit akong sumandal at niyakap ko si Gabriel, nakita ko sa mukha nya kung gaano sya nagulat.

"Ano? okay ka na?" tanong nya.

"Oo, okay na-aa ako." paos kong sagot.

"Paos ka na ah! kakasigaw mo haha."

Sambit nya na ikinatawa ko.

"Grabe ka sa aki-in ahh."

"Haha, pinapatawa lang kita."

Cedric's POV..

Kahit na pagpunta namin sa Airport ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na kasuklaman at sisihin.

Feeling ko napakasama kong kaibigan argh! I hate myself.

Nasaktan ko sya! umiiyak ako sa ginagawa ko dahil iniwan ko sya ng basta basta.

Sana ay hindi na lang nya ako kalimutan, sana hindi sya nagsisi na naging kaibigan nya ako.

-

Ngayon na nasa Airport na kami ni Mama, ramdam ko pa rin ang lungkot at poot sa aking dibdib.

Hindi ko sya magawang tawagan o i chat dahil alam kong magagalit lang sya, i cha chat ko na lang sya kapag nahimasmasan na sya.

"Ma! akala ko ba botong boto ka kay Jenna? bakit parang nasaktan natin sya?" tanong ko sa Mama ko.

"Oo anak! botong boto ako pero diba napagusapan na natin ito. Pinapili kita kung sino ang gusto kong kasama, at pinili mo ako..wala akong magagawa dahil napili akong isang doctor doon, sorry anak! pero siguro naman ay papatawarin ka rin nya."

"Sana nga ma! sana ako pa rin yung kaibigan nya.."

-

Naghihintay na lang kaming maka alis dito sa Airport, hanggang ngayon ay nalulungkot pa rin ako. Pinagmamasdan ko na lang ang kanyang litrato sa wallpaper ko..

Inaalala ko lahat ng mga ginawa namin at maya maya ay tumulong bigla ang aking luha kasabay nang unti unting pagpatak ng mga ulan.

Nawa'y makaalis kami ng maayos at walang masamang nangyayari.

Wala akong magawa kundi tumingin na lang sa kanyang litrato, sinubukan ko itong tawagan ngunit ring lang ito..

Hindi nya ito sinasagot, maaaring gising sya pero ayaw nya itong sagutin.

Tila ngayon ay nalulungkot pa rin ako dahil hindi ko pa rin magawang makausap si Jenna.

"Argh! I miss her so much!"

Kinalimutan na nya ata ako, pero sana ay hindi, ayaw nya akong tawagan, even text..

"She's online, pero sino kaya nagpapasaya sa kanya ngayon?" mariin kong pinikit ang aking mata at alalahanin ang mga memories namin noon.

"Our sweet memories will always be in my heart forever.."

"I'm sorry dear..pero kailangan muna kitang lisanin."

"Sana ikaw pa rin yung Jenna na nakilala ko, wag kang magbabago..liligawan pa kita." bulong ko sa sarili ko.