I FALL INLOVE WITH MY CHILDHOOD BESTFRIEND [on going]

Chapter 18

Chapter 18: Memories

Jenna's POV..

May nga araw talaga na masarap balikan, masarap balikan dahil ito ang nagpasaya sayo nung mga araw, subalit may mga alaalang ayaw na nating balikan sapagkat masasaktan lang tayo.

Masarap gumawa ng memories lalo na kung kasama mo ang minamahal mo.

Pero bakit ang taong pinagkatiwalaan ko ng matagal ay sya rin ang wawasak ng puso ko ng pangmatagalan.

Kapag mahal mo ang isang tao handa mong tanggapin lahat, kung ikakasaya mo man o ikalulungkot. Mahal mo eh, pero bakit sa salitang iyon ang bilis mag flashback ng mga nangyari sa amin ni Cedric.

Malapit na birthday ko pero bakit ganito ako, hindi pa rin ako maka move on kay Cedric. Sapagkat puno ng memories ang ginawa namin.

Hindi lahat ay bumabalik.

At hindi lahat ng tao ay pwede bang balikan.

What if..nagmeet ulit kami one day?

Kaya ba ng sarili kong harapin sya matapos ang ginawa nya sa akin.

Nag meet kami sa lugar na dati naming pinupuntahan.

Hindi destiny tawag don, Coincidence lang.

Nagkasabay lang kayo pero hindi talaga kayo yung itatadhana.

Dapat pala talaga naniwala ako sa salitang.."ako dapat ang hahanap ng destiny para sa akin." hindi yung itatadhana lamang ako sa taong hindi pwedeng maging akin habang buhay.

Akala ko talaga sya na eh, tch! alam kong may pag asa pa sa amin..pero paano na?

Paano na yung mga time na dati kaming masasaya na ngayon ay nababalutan na ng lungkot.

Bakit ba ako sobrang nasaktan sa paglisan nya? Hindi sya kawalan Jenna!

Isa lang din syang tao na may nararamdaman, pero ang kanyang nararamdaman ay hindi para sa taong talagang mamahalin ka.

What if..mga 5 years ago, nakita ko siya kasama ang Mama nya, what a forbidden love Jenna?

Ipinagbabawal ka na ngayon sa pagibig pero marupok ka pa din sa kanya.

Hindi ko alam dahil sa pagkarami rami ng tao dito sa mundo ay sa kanya pa ako umibig.

Sa kanya pa nahulog ang loob ko.

"We should love, not fall in love, because everything that falls gets broken."

Yan ang isang katagang dapat na nasa isip ko lagi.

"Dapat tayong magmahal sa taong deserve para sa atin."

"Dapay tayo ay magmahal, hindi mahulog ang kalooban. dahil lahat ng nahuhulog, nasasaktan." sa tagalog.

"Napakatanga ko talaga!" sigaw ko sabay humarap sa salamin.

"Ayoko ng ganito! nahihirapan akong mabuhay kung wala sya."

"Pls. Cedric please come back! I always need you!" umiiyak kong sambit habang nakatingin sa salamin.

Wala na tayong magagawa Jenna, hindi para sa akin si Cedric.

Pero sana! sana ay kami talaga ang para sa isa't isa.

Kung pwedeng maging marupok ako sa kanya ay gagawin ko, mag hihintay ako hanggang kamatayan. Dahil alam kong kami ang para sa isa't isa.

Ayaw kong matawag itong forbidden love dahil sa katangahan ko. Umibig pa rin ako kahit hindi alam ng magulang ko.

Well, wala naman silang pakialam sa akin. Lagi na lang sila nag aaway ano pa bang magagawa ko sa kanila.

"I want to create memories with you."

"I want to be with you forever til death."

"No one can stop us."

"I want to be with you, with your smiles, with your hugs and kisses."

"But we are still young, how can I fight without you."

"Without you I'm nothing."

"When I am just a kid, I don't believe the word "smile" or maybe "happiness" but when you came to my life, you give me the joy I had never before."

"But I can't do anything since you left me, all I want to do is to be with you again."

"Your my source, my happiness, my life, my world, my everything, which is gone already."

Lahat ng mga yan ay sinusulat ko sa aking diary, kung bumalik sya dito at patuloy nya pa rin ako hinahanap at mamahalin. Ipapabasa ko lahat ng mga hugot at tula na ginawa ko para sa kanya.

Gusto ko One Day, magugulat ako na nandito sya. Parang mahihimatay ako sa bigla.

Sandali akong nabuhayan ng loob ng makita kong nag riring ang phone ko.

Dali dali ko itong binuksan.

"Oh Cedric!" bulong ko.

"Sorry Jenna! alam kong malapit na ang birthday mo pero hindi ako makakarating dyan, basta may gusto akong sabihin sayo. Not now.." sambit nito.

Mukhang may pa sorpresa ito, kunyari nagulat ako.

"Okay! thank you dahil tinawagan mo ako." sambit ko.

"Oo naman! hinding hindi kita makakalimutan kahit na malayo na tayo." ani nito.

Sa wakas, at nabuhayan ako ng loob.

"Marupok na ulit ako."

Hindi ko sya kayang kalimutan, isa sya sa bumuo ng puso ko.

Sana ay bumalik ka pa rin.