Flesh

Dormancy

Οι σταγόνες του ορού σχεδόν βασανιστικά σέρνονταν μέσα στο σωληνάκι που οδηγούσε στις φλέβες του. Εκείνος δεν είχε ξυπνήσει. Αναμονή, καφέδες, υπομονή, αϋπνία και πάλι καφέδες. Τα γαλάζια μάτια επιτέλους άνοιξαν. "Roman επιτέλους είχα αρχίσει να ανησυχώ" είπε ο Dean που καθόταν σε μια καρέκλα στην άκρη του κρεβατιού. " Τι έγινε? Που είμαστε? Γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ? " είπε ο Roman κοιτώντας γάζες, επιδέσμους και ορούς. " Έχεις σπάσει δυο ζευγάρια πλευρά είναι πολύ λογικό νομίζω. Φθηνά την γλίτωσες. Αν δεν ήσουν εσύ και ήταν κάποιος άλλος θα ανησυχούσα. Είστε στην καλύτερη κλινική του Las Vegas και αναρρώνετε. Περαστικά! " του είπε ο Dean ενώ τον βοήθησε να βολευτεί όσο γινόταν. "Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Μόνο το ξύλο θυμάμαι.. Βασικά όλο το χαμό.. Μετά δεν θυμάμαι τι και πως είμαι έτσι..." είπε ο Roman κοιτώντας την σιδερένια κατασκευή που κρατούσε ίσια την πλάτη του ώστε να μην πονάει. "Είναι για λίγες εβδομάδες είπαν οι γιατροί. Είναι μέχρι να θρέψουν τα παΐδια σου μην κουνιέσαι τόσο ρε βλάκα" του είπε ο Dean. " Τι μέρα είναι? Οι άλλοι? Ο Seth? O Randy? " ρώτησε ο Roman. "Νοσηλεύονται και αυτοί. Είναι δυο μέρες μετά από όσα έγιναν. Θα πάω να δω τι συμβαίνει και θα σου δώσω τις τελευταίες εξελίξεις και θα πω στον γιατρό ότι συνήλθες" είπε ο Dean και βγήκε από το δωμάτιο. Μπήκε στο απέναντι. " Ο Roman ξύπνησε. Έχει διάφορες απορίες αλλά εντάξει θα είναι μια χαρά." είπε στον Randy. Το κεφάλι του από το μέτωπο και πάνω είχε γάζες και η μύτη του είχε νάρθηκα. Ο Randy είχε ξυπνήσει εχθές αλλά ήταν μόνιμα ζαλισμένος από τα αναλγητικά. Οι γιατροί βεβαιώθηκαν ότι δεν είχε κάποια διάσειση αλλά ήθελαν να κάνουν και άλλες εξετάσεις. "Χαίρομαι που είναι οκ... Αλήθεια. Αλλά δεν μπορώ να συμμεριστώ τη χαρά σου όσο θα έπρεπε" είπε ο Randy. "Δεν με αφήνουν να την δω ακόμα" συνέχισε πιο νευρικός. " Είναι προσωρινό, κάνουν ότι μπορούν για εκείνη" του είπε ο Dean. Ο Miz ήταν δίπλα. Είχε δεμένο το χέρι του. Είχε καταφέρει να βγάλει τον ώμο του. Είχε ένα μεγάλο χτύπημα στην άκρη του μετώπου του καλυμμένο ενώ το πρόσωπο του ήταν το μισό δεμένο για να επουλωθούν τα τραύματα του. Ήταν ο μόνος που νοσηλεύτηκε με τις αισθήσεις του. Μάλιστα πήρε στην πλάτη του την κατάσταση όλων. Είπε ότι εκείνος οδηγούσε το όχημα που τους έφερε σε εκείνη την κατάσταση όλους. Είπε ότι εκείνος χτύπησε τον Seth με το αμάξι του. Προσπαθούσε να συννενοηθεί με τον Dean να πουν όλοι το ίδιο. Είχε ήδη τραβήξει αρκετά την προσοχή ότι 6 άτομα νοσηλεύονταν και ότι ένας ενδιαφερόταν το ίδιο για όλους. Οι αρχές δε θα αργούσαν να επέμβουν αν συνεχιζόταν αυτό.Ειδικά αν δεν ξυπνούσε ο Seth γρήγορα. Ο Randy είχε ήδη βεβαιώσει στους αστυνομικούς ότι δεν κινηθεί νομικά ενάντια στον Miz. Κινδύνευαν όμως όλοι αν δεν ξυπνούσε ο Seth. H Nikki άνοιξε τα μάτια της απότομα. Ένα μεγάλο βαρύ κομμάτι πλαστικού τύλιγε τον λαιμό και τον αυχένα της. Τα μάτια της εξέταζαν το χώρο. Ένα λευκό δωμάτιο διακοσμημένο με τα πιο κλασσικά και βαρετά κάδρα. Στο θάλαμο μέσα κανείς. Ο δίσκος με πρωινό ανέγγιχτος. Το χέρι της συνδεδεμένο με έναν πλαστικό σωλήνα σε έναν ορό. Προσπάθησε να σηκωθεί. Τα άκρα της ήταν μουδιασμένα. Έπεσε με δύναμη στο μαξιλάρι. Η πόρτα άνοιξε. "Ευτυχώς σε βρίσκω ξύπνια. Όλο ναρκωμένη σε πετυχαίνω." είπε ο Dean και την ρώτησε πως είναι. " Αν εξαιρέσεις αυτή την αηδία στον λαιμό μου είμαι καλά... Dean... Περπατάω έτσι? Δεν μου λετε ψεματα? " ρώτησε αγχωμένα. "Ναι Nikki περπατάς, είσαι μουδιασμένη. Έλα σήκω και θα δεις ότι δεν λέω ψέματα" ο Dean της είπε και απομακρύνθηκε από το κρεβάτι. Η Νikki ακούμπησε το πόδι της στο πάτωμα. Συνέχισε με το άλλο. Στάθηκε όρθια και έκανα αργά και δειλά βήματα να περπατάει. Ο Dean της χαμογέλασε. "Τέλεια τώρα πάμε να δούμε τον Seth δεν θυμάμαι σχεδόν καθόλου τι παίχτηκε" είπε η Nikki στηριζόμενη στον ορό της. Ο Dean έκλεισε τα μάτια του και κοίταξε το ταβάνι. "Nikki.... Ο Seth δεν έχει ξυπνήσει ακόμα... Οι γιατροί δεν μας αφήνουν να τον δούμε ακόμα. Είναι μάλλον άσχημα. " της είπε ο Dean με βαριά φωνή από το βούρκωμα. Η Nikki ξέσπασε σε κλάμματα. Έβαλε τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπο της. "Θέλω να τον δω πρέπει να με αφήσουν να τον δω" είπε η Nikki φωνάζοντας και προσπαθούσε να βγει έξω. Ο Dean προσπάθησε να την κρατήσει. Οι γιατροί άκουσαν τις τσιρίδες και μπήκαν μέσα. Απομάκρυναν τον Dean και την κράτησαν ακίνητη. "Φερτε μου μια ηρεμιστική γρήγορα" είπε ένας από τους γιατρούς. Μόλις του την έδωσαν την πάτησαν στο δεξί πόδι της Nikki η οποία τώρα τσίριζε πιο πολύ τώρα. "Να τον δω θέλω τίποτα άλλο. " είπε ενώ η ηρεμιστική ουσία παρέλυε το νευρικό της σύστημα. Συνέχισαν όμως τα μάτια της να τρέχουν αθόρυβα. Ο Dean βγήκε από το θάλαμο. Σταθηκε έξω από το δωμάτιο του Seth. Καθόταν στον πάτωμα. Ήταν απελπισμένος. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι για τον φίλο του. Σταμάτησε μια νοσοκόμα. "Σε ικετεύω... Πόσα θέλεις για να με αφήσεις να τον δω? " της είπε. "Λυπάμαι αλλά... " δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της. "Δυο λεπτά μόνο. Σε παρακαλώ" της ξαναείπε. Η νοσοκόμα τον κοίταξε και ξεφύσηξε. "5 λεπτά μόνο... Και δεν θέλω λεφτά. Έχεις 2 μέρες που ξημεροβραδιάζεσαι έξω από τον θάλαμο. Ακολούθησε με" του είπε και εκείνου γυάλισαν τα μάτια του από την ελπίδα. Εκείνος φόρεσε ό,τι αποστειρωμένο ρούχο του έδωσε και τον έβαλε στον θάλαμο. " 5 λεπτά " του θύμισε και έφυγε. Ο Seth είχε κλειστά μάτια. Είχε δεμένη στο πρόσωπο του μάσκα οξυγόνου. Το κεφάλι του και ο λαιμός ήταν γεμάτα γάζες. Στο δάχτυλο του συνδεδεμένο το μηχάνημα που ανίχνευε το σφυγμό και τους καρδιακούς του παλμούς. Πρέπει να είχε γάζες και άλλου αλλά δεν φαινόταν κάτι. Ήταν σκεπασμένος μέχρι τον αγκώνα. Λογικά στην κοιλιά του. Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ήχοι από τα μηχανήματα. Μπιπ. Μπιπ

"Αδερφέ μου... Ποτέ δεν περίμενα να σε δω έτσι. Ανίκανο να αντιδράσεις, να σηκωθείς.Ποτέ μου δεν φαντάστηκα τον φίλο μου σαν κάτι τόσο απλό και εύθραυστο όσο ο άνθρωπος." είπε ο Dean συγκροτώντας την οργή και τα δάκρυα του.
"Rollins πρέπει να σηκωθείς.... Πρέπει. Είσαι ο ένας στο εκατομμύριο που βρέθηκε στο δρόμο μας. Δεν θα αντέξω τον Roman μόνος μου... " προσπάθησε να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα που ο ίδιος δημιούργησε όσο γινόταν για να μην αρχίσει να τα σπάει όλα
" Η δυναστεία μας αδερφέ μας περιμένει. Δεν την ζήσαμε ακόμα. Δεν θα πέσει επειδή εσύ αποφάσισες να τα παρατήσεις. Η δυναστεία μας είναι κάτι που ούτε ο παράδεισος ή η κόλαση μπορούν να ακουμπήσουν... Θυμάσαι ; ... Δεν ξέρω αν μας πονάς τόσο που δεν ξυπνάς επειδή αναρρώνεις ή επειδή δεν θα μας ξαναδείς... ". Το χέρι του Dean που φορούσε πλαστικό γάντι έπιασε το χέρι του Seth. Ζέστη. " Αν δεν το κάνεις για τον Roman ή εμένα... Υπάρχει η Nikki εκεί έξω που αν δεν συνέλθεις θα τρελαθεί. Ήδη δυσκολεύεται να αναπνεύσει που δεν είσαι εκεί. " Ο Dean δεν άφησε τον πόνο να βρει διέξοδο σε δάκρυ ή σε κραυγή ή σε γροθιά. " Δεν σου επιτρέπεται Seth Rollins να εγκαταλείψεις την μάχη και να μας αφήσεις έτσι. Δεν έχεις το δικαίωμα να το κάνεις..." του είπε. "Τέλος τα 5" του είπε η νοσοκόμα και ο Dean βγήκε σχεδόν τρέχοντας πετώντας τα νάιλον ρούχα από πάνω του. Περνούσε έξω από το θάλαμο της Sasha. Άκουσε δυο γιατρούς να μιλάνε. " Δεν βρίσκω λόγο να συνεχίσουμε κάτι. Νομίζω η υπόθεση είναι τελειωμένη. " είπε ο ένας. "Εκτός αν την θέλουν αγκαλιά με όλον τον εξοπλισμό αυτό που απλώς θα επιτρέψει στην καρδιά της να χτυπάει" είπε ο άλλος και έκλεισαν την πόρτα βγαίνοντας. Κοίταξαν με λύπη τον Dean και έφυγαν... Η Sasha μάλλον δε θα τα κατάφερνε? Γινόταν άραγε να ειπωθεί κάτι τέτοιο? Ποιος θα μπορούσε να τους σώσει από την οργή και τον πόνο του Randy? Αν το άντεχε δηλαδή

( *Sad Music Behind* ο καθένας πιστευω έχει τα δικά του sad songs εγώ δεν τα πάω καλά με αυτά♥ Μπορεί να το διαβάζω και να ακουω το μακαρένα ¯\_(ツ)_/¯ till next chapter)

Sorry για την καθυστέρηση αλλά δεν μπορούσα να ανεβάσω