Flesh

Who Deserves This The Most

TRIGGER WARNINGS ON LYDIA'S POV

Ο Roman και η Alexa μπήκαν στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Ο Dean ήταν εκεί. Χλωμός και κλαμμενος. Στα μάτια του τεράστιοι μαύροι κύκλοι.

Dean's P.O.V

" Γιατι με άφησες να ζήσω; Γιατί; Ξέρεις ότι δε μπορώ να σηκώσω κάτι τέτοιο. Δεν το αντέχω... Είναι παντού. Την βλέπω μπροστά μου όταν τα μάτια μου είναι ανοιχτά... Όταν κοιμάμαι δε μου κάνει τη χάρη να έρθει στα όνειρα μου... Και την εχω τόσο πολύ ανάγκη. Έτσι με άφησε. Μαζί της ήμουν τόσο ευτυχισμένος. Μαζί της τόλμησα να ζήσω. Τώρα με άφησε. Νιώθω γυάλινος... Και καθε λεπτό που δε νιώθω την παρουσία της δίπλα μου σπάω. Πρώτα το ράγισμα χαράζει τη ψυχή μου και μετά ο πόνος περνάει στο κορμί μου, τη σάρκα μου το δέρμα μου... Σπασμένος. Το παραδέχομαι. Δεν χρειάστηκα κανέναν δεν ζήτησα τίποτα ποτέ από κανέναν άλλον... Εκείνη μου έφτανε. Το βλέμμα της, το χαμόγελο της. Με αγαπούσε. Πολύ. Ισως πολύ περισσότερο από ότι την αγαπάω εγώ. Τοση αγάπη που είχε για εμένα δεν μπορούσε να τη χωρέσει το σώμα της. Η γλώσσα της δεν μπορούσε να μου το πει. Μου έφτανε. Η αγκαλιά της μου έφτανε για οσα ήθελα να καταφέρω. Τωρα τι; Θα καλημερίζω μια μαρμάρινη κατασκευή; Αυτή θα λεω ζωή μου; Ειρωνεία."

Κάθε συλλαβή πονούσε κάθε κύτταρο του λαιμού μου αλλά έπρεπε να τα πω. Η Alexa με κοιτούσε ενώ ο Roman ξεφυσηξε πολύ αργά και παρατεταμένα. " Τι θα άλλαζε ρε συ; Τίποτα... Το κενό δε θα γέμιζε και θα πλήγωνες τους γύρω σου. Ευτυχώς είσαι καλά. Οι γιατροί είπαν θα βγεις από εδώ αλλά πρέπει να έχεις μόνιμα εναν άνθρωπο διπλα σου" ειπε ο Roman και ανασηκωσα τους ώμους μου. Την ίδια μέρα μου είπαν ότι ήμουν ελεύθερος να φύγω. Ντύθηκα και βγήκαμε από το δωμάτιο. Ενα μικρό κομμάτι μέσα μου ήθελε και τον άλλο μου αδερφό εκεί αλλά δεν ήταν. Πλέον είχα μάθει να ζω και με αυτό.

End of Dean's POV

Lydia's POV

H Charlotte πλέον με εμπιστεύτηκε. Με ήθελε στη ζωή της. Την στιγμή που δεν την ήθελα εγώ. Με τα λεφτά της... Έτσι νόμιζε ότι θα εξιλεωθεί. Καλό για εμένα. Μια κακή φήμη μόνιμα από πίσω μου. Για το πόσο αγαπάω και ποιον αγαπάω. Για το πως ερωτεύομαι τα πρωινά και μου περνάει μέχρι να δύσει ο ήλιος. Ξέχασαν όμως κάτι. Ότι μόνη μου κοιμάμαι στο κρεβάτι που αντέχει το κουφάρι μου, και ότι δεν με απασχολεί καθόλου η πολύ κακή μου φήμη.Κανείς όμως ποτέ δεν ήθελε να μάθει για το πως. Μέχρι που εκείνος ήρθε... Ο τρόπος που πίεζε τα δάχτυλα του στα μπράτσα μου. Οι ωθήσεις που έκαναν τα πόδια μου να τρέμουν και να καίνε. Δεν ήταν μακριά. Η Nikki δεν ήταν πια στο δρόμο μου. Ο Brock ήταν σαν ένα κουτάβι που μόλις είχαν εγκαταλείψει και χρειαζόταν μία νεα οικογένεια. Θα την είχε. Η Charlotte με πήγε για ψώνια. Πίστευε πως για την κοινή μας πορεία έπρεπε να δείχνω χωρίς καμία κοινωνική διαφορά μαζί της. Μπότες, δερμάτινα συνολάκια. Εξτενσιονς. Silver blonde μαλλί. Το βάψιμο σε τέτοιο στιλ και τόνους που δε θα μπορούσα να κάνω. Όταν είδα ολόκληρο το αποτέλεσμα δεν πίστευα ότι ήμουν εγώ. Πραγματικά όμως ήμουν. Μόνο ένας θα μπορούσε να θα μπορούσε να είναι ο κριτής. Πήγα να τους δω. Paul, Dolph και Brock... Ήταν στο ξενοδοχείο που έμενε ο Dolph. Με χαιρέτησαν Κανονίζαν τις σπιουνιές του Dolph. " Ο Brock που είναι?" ρώτησα χωρίς να διστάσω. Μου έκαναν νόημα στο μπαλκόνι. Ο Dolph ξεκίνησε τα κοπλιμέντα για την αλλαγή μου. Τους έκανα νόημα να φύγουν. Ο Paul ξεφύσηξε νευρικός και έφυγε μαζί με τον Dolph. Πλησίασα το Brock. Χάζευε τη θέα. Έσκυψα κάτω από το μπράτσο του και βρέθηκα μπροστά του. Χαμογέλασα και ανταπέδωσε. Στήριξα τα χέρια μου στους ώμους και κάθισα στο σίδερο του μπαλκονιού. " Μια σπρωξιά είσαι από δω το ξέρεις" είπε κάνοντας κίνηση να με σπρώξει. " Μόνο αυτό έχεις να πεις?" τον ρώτησα. "Τι περίμενες; Να πέσω ξερός επειδή δείχνεις λίγη παραπάνω σάρκα? Έχω δει κάθε εκατοστό της χωρίς ίχνος υφάσματος... Και κατέβα από εκεί θα πέσεις και θα λένε ότι φταίω εγώ για αυτό" έβαλε τα χέρια του στη μέση μου και με άφησε να σταθώ στα πόδια μου. Προσπάθησα να τον σπρώξω προς τα μέσα. Μάταια δεν κουνιόταν. Γέλασε. Με έβαλε στον ώμο του και μπήκαμε στη σουίτα. Με άφησε στο κρεβάτι." Περίμενε με θα κάνω ένα ντους και δε θα αργήσω" είπε και μπήκε στο μπάνιο. Μόνο που μου είπε να μην μπω ήταν αυτό ακριβώς που θα έκανα. Έβγαλα τις μπότες μου και ο,τι φορούσα και μπήκα. Ήταν στο ντους. Περίμενε τη θερμοκρασία του νερού να σταθεροποιηθεί." Γιατί ένα βαρετό ντους? " τον ρώτησα φιλώντας τον ώμο του. Με κοίταξε. " Τι ήθελες δηλαδή? Αφρούς στη μπανιέρα και γελάκια? Αν θέλεις όμως... Μπορείς να γονατίσεις και..."
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και τον φίλησα. Συνέχισε μαζί μου. Με σήκωσε αγκαλιά." Γιατί το πρόσωπο μου λατρεύει να βρίσκεται εδώ?" είπα ακουμπώντας το πρόσωπο του στην καμπύλη του λαιμού του. Το νερό ήταν κρύο για να αντέξω αλλά δεν μίλησα.. Η πλατη μου στα κρύα, υγρά πλακάκια. Το σώμα του σχεδόν να συνθλίβει το δικό μου. Μακάρι να μπορούσε να το φανταστεί αλλιώς όλο αυτό. Τα χέρια του στο στήθος και το στομάχι μου. Σύντομα το σώμα μου τεντώθηκε από την ένταση καθώς έμπαινε μέσα μου. Έσφιξα τα νύχια μου στον αυχένα του. Ανταπέδωσε τη χειρονομία με μια σφαλιάρα στο μπούτι μου. Συνέχιζε με πιο έντονες κινήσεις με τα δάχτυλα του μπλεγμένα στα μαλλία μου πίσω από τον αυχένα μου. Ήμουν σχεδόν στον αέρα. Γρατζουνιές στα πλευρά του. Το άρωμα του μπερδεμένο με το δικό μου. Καθώς αστεράκια σχηματιζόταν στον ορίζοντα καθώς ο οργασμός άφηνε το κορμί μου ένιωσα και τη δική του κορύφωση να κατακλύει το χώρο. Γέλασε που τσίριξα. Και που έτρεμαν προς στιγμήν τα γόνατα μου. Άφησε το νερό να μας ανανεώσει γυρνώντας το διακόπτη στο πιο ζεστό. Άφησα το νερό να ξεπλύνει το μακιγιάζ μου. Εκείνος βγήκε από το ντους. Χρησιμοποίησε μια πετσέτα για τη μέση αφήνοντας το μπουρνούζι για εμένα. Βγηκε. Ακολούθησα μετά από λίγο. Καθόταν στο κρεβάτι. Πλησίασα και κάθισα δίπλα του. "Lydia... Μην πεθάνεις και εσύ" μου είπε. Δεν ήξερα τι να απαντήσω. " Θα ζήσω για εσένα" του είπα τελικώς.

End of Lydia's POV

Κάπου στην άλλη πλευρά της πόλης η Paige και η Nikki μάθαιναν τι είχε συμβεί όσο έλειπαν. Τα άσχημα νέα ήρθαν κυρίως για την Nikki. O Seth είχε εγκαταλείψει τους φίλους του, την παλιά του ζωή και τραβιόταν με την χειρότερη τύπισσα που η Nikki μπορούσε να φανταστεί. Η Paige με το ζόρι δεν είχε τρέξει στην αγκαλιά του Dean. Ήξερε πως έπρεπε να κάνει υπομονή. Η είσοδος αυτή έπρεπε να είναι αρκετά εντυπωσιακή.