The Haunting of Mara Klara

C H A P T E R 2 - what really happened

Balisa si Ysobel habang naka upo sa isang silya. Panay ang panginginig niya at kagat-kagat rin niya ang kukung may mga dumi pa. Palibot-libot ang tingin niya sa paligid at tila nag mamatyag siya.

Malayo na ang suot niya kanina bago pa man siya matagpuan ng tatlong tao sa gubat kumpara sa suot niya ngayong hospital dress. Kung ang suot niya kanina ay gutay-gutay na puting sando na may kaputikan na at may bahid pa ng dugo, maong na short na napaka rumi at sapatos na puti na panay putik narin, ang suot niya ngayon ay mas maayos ng tignan. Maayos narin ang buhok niya na kanina ay sabog-sabog pa.

Panay ang pag papalibot niya ng tingin sa loob ng maliit na silid na gawa ang istraktura sa purong semento at pininturahan ng puting pintura na kina roroonan niya.

Naka upo siya sa harap ng isang pulis at isang doktor na naka titig lamang sa kanya at tila sinusuri siya. Nakakaawa ang itsura niya ngayon.

Ang ikinikilos niya ay kilos ng isang kaawa awang babae na tila ay brutal na ginahasa at walang habas na kinawawa. Hindi siya mapakali at tila ba bawat mumunting kilos o pag galaw sa paligid niya ay mag papatiklop sa kanya.

"uulitin ko sa huling pag kakataon, miss Ysobel. Ano ba talagang ng yari sa inyo ng mga kaibigan mo don sa villa delacuesta at sino ang pumatay sa kanila?!!!" pasigaw na tanong ng pulis na halatang nauubusan na ng pasensya at inis na inis na.

"she's still on shock. Something really terrible might have happened to her and her friends on that place." Nag-aalala namang kumento ng doktor na sinu suri parin siya.

Still, she wasn't responding on the officer's questions and interrogations. Which made the officer to lose more temper at wala sa sarili nitong sinipa ang isang silya sa may gilid. Nakalikha ito ng matinis na tunog na nagpa ngiwi kay Ysobel at nag simula nanaman itong humagulhul.

"she's on mild trauma and we can't force her or else tuloyan na siyang mababaliw. May you please calm down, officer Trench!" matigas na saway ng doctor sa nag huhurumintadong pulis.

"ang problema kasi sa inyong mga kabataan, puro kayo atupag ng mga kalayawan. Tapos pag nagka problema na, kaming mga pulisya ang pahihirapan!!!" inis na singhal pa ng alagad ng batas.

Mas lumakas pa ang pag hagulhul niya at mas hummigpit ang pag kagat sa kanyang kuku. Ng itingala niya ang kanyang ulo, nangilabot siya ng muling Makita ang sampu na nasa paligid nila. Napa sambunot nalamang siya sa sariling buhok ng lumakad ang mga ito palapit sa kanya at nilampasan lamang ang dalawang kasama niya sa silid.

Muling nag simula ang pag bubulungan ng mga ito sa kanyang tenga. She don't know what to do but to shook her head down and cover her ears with her hands.

Nang biglang lumapit sa gilid niya ang kaluluwa ni Khael at sa kabilang gilid niya naman ay si Gabby. Lumapat sa mag kabilang kamay niya ang mga malalamig nitong mga kamay na pilit inaalis ang pagkaka tabon niya sa magkabilang tenga.

Sinubukan niyang mag pumiglas kaya napa tayo siya at isiniksik ang sarili sa isang sulok. "stop!!! Please, stop!!! I-I'm begging, p-please s-stop.!!!" Pautal-utal niyang sigaw habang patuloy na tinatakpan ang mga tenga at mas isinusuksuk pa ang sarili sa kanto ng silid.

Namangha ang doktor at pulis sa naging kilos niya. Naka nganga ang mga ito habang nalilitong naka tuun ang atensyon sa kanya.

"Ysobel? W-what's going on?"halos gasgas na ang boses ng doktor ng siya'y tanongin nito. Dahan-dahan itong lumapit sa kanya at sinubukan siyang pakalmahin.

He tried to calm her down and tried to touch her, pero bago paman lumapat ang balat niya sa balat nito ay tinabig na nito ang kamay niya at tinulak siya palayo.

"w-wag n-nyo akong la-lapitan. Lumayo kayo sakin!!! Pa-parang awa nyo na. Tama na!!!" halos hindi na maidiritso ni Ysobel ang pag sasalita dala ng pag-iyak niya. Iyak na mababakasan ng takot.

"anong ng yayari sa kanya?" tanong ng pulis na nangangatug na ang binti sa kinatatayoan. Naguguluhan ito at wala talagang ideya sa mga ng yayari. Hindi niya lubos ma isip kung ano bang iminamaktol ng dalaga.

"siguro ay na phobia na siya sa mga tao. I could feel that she's scared of something that I don't know what." Sagot ng doktor na tinitignan ang bawat anggulo niya trying to find a much more specific hypothesis on what is going on in Ysobel's mind.

"hush. Kumalma ka." Kalmado niyang sabi rito habang pilit parin itong hinahawakan. Pero, panay parin ang pag pupumiglas nito.

"lumayo kayo sakin!!!" the girl shouted with fear on her tone and expression.

Nakikita ni Ysobel ang kaluluwa ng kaibigang si Ginny sa harap niya. Wala itong ekspresyon at naka upo ito sa kanyang harapan. At sinusubukan siya nitong hawakan ngunit agad siyang nag pupumiglas bago paman lumapat ang balat nito sa balat niya.

"Ysobel, i'm not gonna hurt you. I'm here to help." Natigilan siya ng mag laho si Ginny sa kanyang paningin. Nag laho rin maging ang iba pang mga kaluluwa.

She removed her hands down and faced the doctor that was staring at her with concerned eyes. She let the man touch her and carried her to go back to her seat.

"n-na-nakita nyo ba sila? Andito sila kanina. M-may gusto silang gawin pero, hindi ko alam kung ano. And they want it from me." Tila batang inaway na nag sumbong siya.

"sila? Sino sila?" tanong ng pulis. Sandali silang nagka tinginan ng doktor and asking each others about what the girl had said.

"gusto nila ng hustisya..." halos pabulong na sagot ng dalaga. Bagamat kumalma na ito kahit papaano ay balisa aprin ito at panay parin ang pag papalibot ng tingin sa paligid.

"we will give them the justice that they need. But you also have to help us and answer our questions." Pampalubag loob pa ng doktor. Humahangos na tumango si Ysobel rito.

"uulitin ko. Ano ang ng yari sa inyo ng mga kaibigan mo? Sino ang may gawa sa kanila non? Sinong pumatay sa kanila? Ikaw ba, ha?" ma awtoridad na tanong muli ng pulis.

"hindi!!! Hindi ako. Hindi ko sila pinatay." Sagot niya na nag lalaro parin ang mga mata.

"kung ganon sino?!!!"

"si Klara. Pinatay niya silang lahat...pinatay niya ang mga kaibigan ko kapalit ng buhay niya." Sagot ng dalaga. Namasa muli ang mga mata nito at nag-unahan na sa pag ragasa ang mga luha niya sa kanyang pisngi.

"kapalit ng... buhay niya? Maaari mo bang isalaysay at ikwento sa amin ang mga ng yari?" the doctor asked. Tumango lang si Ysobel bilang tugon at sinubukang alalahanin ang mga ng yari...