BOOK 2 - SERENITY

CHAPTER 24

SHORELINE

Hindi ko sinagot at pinanatiling tahimik.

Binasag nito ang katahimikan, "You have money and everything. You don't need those diamonds, then what is it for?"

Sa malayo ako tumingin. Naalala ang trainings, ang mga nakakamatay na missions para maging magaling sa lahat ng larangan ng pakikipaglaban. Iyon ay dahil sa iisang dahilan.

"Please answer me, Sophia."

Lumingon ako sa asawa. "I thought I had your word to disregard it or forget about it?" Tanong ko.

Huminga ng marahas at napatiim-bagang. Tumayo at lumayo ng ilang hakbang. "I am sorry, nakalimutan ko," sa mahinang boses, pigil ang lahat. "Because of love, you accepted who I am. But for me, everything of you amaze me, but the half part of it is trying to ruin everything. Because it is unknown to me. Ang isang malinaw ay ang asawa ko ay isang magnanakaw."

Nakikita ngayon ang nakatago sa puso ni Moon. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at lumapit. Akala ay lalayo dahil kita iyon sa anyo nito, ang iwan ako at tumalikod, pero nang hinawakan ko ang kamay niya ay hindi pumalag.

"How will I support you with that secret? Even for love, I think it is too much to ask," sabi pa.

Gusto kong alisin sa isip nito ang alalahanin. "Do you know why I let you know who I am though I can keep it easily?" Tanong ko.

Napatitig ng walang kurap habang nag-iisip, napakunot-noo rin.

"It's because I want to be sincere to you. I don't want to lose you. If being honest is the only thing for you to recognize me, then I will do it. That is the feeling I have for you, Moon. That is what genuine feelings I said before. I recognize it as love."

Tumingin ako sa pinakamalayong maaabot ng karagatan.

"What I am doing as part of that group was decided long ago and I want to be part of it until it is finished."

"Anong ibig mong sabihin?"

Muling nalipat ang paningin ko sa kanya. "I will tell you if the time comes that I can be able to tell you. It's a promise I made or everyone promised to see that end and we can live a normal life after that."

"Nakatali ka sa pangakong iyon? Hanggang kailan?"

Nakukuha nito ang ibig sabihin ng sinabi ko.

"Yes, by my own will. How long? I am now seeing the beginning, afterwards the end will come quickly."

Kita sa anyo ni Moon ang sari-saring emosyon, pinipigilan ang ilan pero kita ang concern nito lalo nakikita sa mukha ko na seryoso ako sa mga sinabi.

"Magiging safe ka ba?"

Napangiti sa tanong, may naramdaman sa kabila niyon. "I am, I am the offensive member. Mas delikado ang protectors, sila ang sumasalo ng panganib. Kagaya ng nakikita mo sa balita o mismong sa auction."

Umawang ang mga labi, gusto ko iyon halikan.

"Nandoon ka sa auction?" Agad na tanong.

"Yes." Hindi ko pala nabanggit sa kanya.

"Sino ka sa kanila?"

"The one in the middle."

Biglang yumakap sa akin. Ang malakas na tibok ng puso nito ay naririnig.

"Why?" Tanong ko.

"None." Pero kakaiba na ang anyo.

"Tell me," dahil naging curious. Mula sa seryosong pag-uusap ay nagbago.