With you in my life(Patrician Series 1)

CHAPTER 61

AUTHOR:this will be a boring chapter of Psalem's melancholy week.

WARNING:SPG! (LANGUAGE)

PSALEM'S POV.

Sa mga nag daang araw ginugol ko ang oras ko sa paglilinis. Nung magising ako nung araw nayun hinaayan ko munang maging mahina at nang mailabas ko ang  kakaramput na sakit ay sinubukan ko muna siyang kalimutan.

Wala akong pinagsabihan na kahit na sino. Wala silang alam sa nangyari. Tinanong nila ako kung anong nangyari sa date pero sinabi kong ayos lang at ang importante masaya siya.

Sasama ako sakanila pabalik ng Italya, una nagulat sila pero sinabi ko nalang na nakapagdesisyon na ako at hindi na yun mababago pa. Wala silang magawa kundi sundin ito, ang magkamali ay pipingutin ko! Joke!

Pati ba naman jokes hindi ko maisagawa ng tama? Wala eh? Tamad na tamad na ako! Parang may kulang sa bawat araw ko.

Sa December 31 kami aalis rito. Kahit anong oras gusto naming umalis ay makakaalis kami kasi meron kaming private plane.

Wala sinomang pwedeng makasakay roon kung hindi ka FA, pilot o member ng family.

Ang eroplanong yun ay may nakalagay na isang rosas na kulay puti ang kalahati at kulay red sa kalahati at black ang tip. May nakalibot na thorn doon na parang spiral pero imbis na literal na tinik. THORN na apelyedo namin ang nakalagay.

So ayun nga napag isipan naming umalis ng alas syete.

Napag alaman ko rin na sa araw nayun ang magiging buwan ay crescent moon.

Kapag umaga at tanghali wala akong ginagawa kundi mag aliw at mag aliw kahit pa gusto kong humiga sa kama at magmukmok. Kumain ako ng kumain. Ganyan kasi ako! Pag nasasaktan ako o na dedepress kain lang ako ng kain. Oh diba? Advantage rin yan! Hindi ako nagpapabaya. Hindi tulad ng iba jan! May pa laslas pa na nalalaman hanggang myday lang naman!

Depression should not be taken as a joke. Depression is an ill and should be taken away!

Sa mga depress jan! Pagaling kayo! Slap that fucking depression. Depression can kill thousand of people if you we're carried away. You should kick it and help yourself not be burned by it.

Hindi ko na alam ang sinasabi ko! Bahala na kung wrong grammar! Ang alam ko lang! Mahirap siyang alisin sa sistema ko!

Hindi ko binabanggit ang pangalan niya kasi nasasaktan ako. Parang may nababasag sa loob. Hindi natatapos!

Kaya ayukong dadating yung gabi kasi iiyak nanaman ako! Ma aalala ko palang ang ngiti niya, ang boses niya ang itsura,ang amoy niya naiiyak na ako. Kung noon kinikilig ako pag na alala ko yung mga yun pero ngayon sobra akong nasasaktan! Mas ok ng umiyak nang mag isa kesa tumawa ng mag isa! Kaloka!

Maiisip ko palang na magkasama sila naiiyak na ako! Basta! Ang rami rami kong iniisip tungkol sakanya. Gusto ko siyang yakapin at balikan pero maiisip ko lang yung nangyari nababaliw na ako!

My heart will die if I'll continue this. But what can I do if he's my heart? And my heart was taken away.

Bakit ba ang hirap mag english kapag broken hearted? Huehue!

Ngayong araw December 30 pumunta ako sa La Union kay lala. Hindi ko alam kung bakit pero eto ako nagpahatid kay Manong Barong.

Nag doorbell ako at atomatiko itong bumukas.

Sinabihan ko si Manong Barong na balikan nalang ako mag alas singko.

Tumuloy na ako sa mansion ng mga Pereira.

Bumungad sakin ang kanilang kanilang.

"Maam Psalem?"oh diba kilala ako? "Ano pong maipaglilingkod ko maam?"magalang niyang sabi.