ENEMIES WITH BENEFITS

CHAPTER 17- CONFRONTATIONS

CHAPTER 17- CONFRONTATIONS

EHRA’s POV

I could feel the heat of the sun touches my skin. Sino bang nagbukas ng kurtina ko?? I tried to open my eyes para matignan ang kurtina at maisara na. Kelan pa ako nagpalit ng kurtina? As far as I can remember pale pink ang color ng kurtina ko? Teka paano nga pala ako nakauwi kagabi? Did Carlo drove me home?

Then it hits me. Wala ako sa kwarto ko. Una kong tinignan ang damit ko. Thank God I am still dressed. I slowly turn to the other side to realized na ako nalang pala mag isa sa kwarto. Doon ko lang din napansin na napakapamilyar ng kwartong to sa akin. I look around for evidences kung kaninong kwarto to. I saw his picture fame. Nasa bahay ako ng mga Ramirez. I automatically put my hand on my eyes. How can I face them? After what happened? Pakiramdam ko, masyado nang makapal ang pagmumukha ko kung babalikpa ako dito and worse bababa ako mula sa kwarto ni Kris.

I look at myself in the mirror before I quietly open the door. Tinignan ko muna ang corridor to see if anyone can see me, pero wala atang tao. Dahan dahan akong bumaba sa hagdan, careful not to create any noise.

“Good morning po.” Muntik na akong mahulog sa hagdan dahil sa kasambahay nilang bumati sa akin ng good morning. She is already on her mid 60s and she is smiling at me so I smiled back.

“Good morning din po.” May mga bitbit siyang kumot at twalya.

“Nasa kusina po si sir Kris. Pinapagising ka nga po niya sa akin eh.” I look at the house again. Ngayon ko lang nakita na nagbago nga ng kaunti ang interior ng bahay. Bago ang pintura at iba na ang pwesto ng furnitures. Then there is a big family picture of the Ramirez in the sala.

“Siya lang po ba ang nandon. S-sila... ti-… yung parents niya po?” I don’t know how to address them properly. I think hindi na ako bagay na tawagin silang tita and tito.

“Wala po sila Ma’am. Nasa America po next week pa ang balik.” Nagpasalamat ako bago ko tinungo ang kusina.

I saw how it changed too. Iba na ang pwesto ng mga gamit pati kulay ng mga cabinets iba na. from it’s mint green color to a more sophisticated light brown color.

“Glad you’re awake.” Lumabas siya mula sa dirty kitchen door with a cup of coffee on his hand. I can smell the sweet aroma of the coffee slowly entering my nose. Samahan pa ng masarap na amoy ng nakahaing agahan sa harap ko.

“I bet you’re hungry. Lika na kumain ka na.” Umupo ako sa isa sa mga upuan and started eating. Naupo naman si Kris sa harap ko and just watch me eat. Hanggang ngayon naiinis parin ako sa kanya. Sa maraming dahilan.

“Uhmmmm… Kris… about what happened to us.” I saw him smirked like he was saying to go on whatever I am going to tell him.

“Let’s forget about it.” His smile drops instantly at napalitan ng confusion.

“Forget…. About it?” tumango ako at napayuko nalang siya.

“I-it’s just a one night stand.” I pinch my bread at sinubo ang kapirasong iyon. Silence fell over us. It just broke down to a simple….