The FameGame

4 - Een bezoekje aan Kay

Hoofdstuk 4 - Een bezoekje aan Kay

{ Emily }

Chagrijnig loop ik naar mijn kamer, zonder op Lucia's goedemiddag-ik-heb-eten-voor-je te antwoorden.

Ik plof neer op mijn bank in mijn kamer en pak mijn mobiel, waar vandaag een zwart hoesje met lichtroze stippen en een lichtroze strikje omheen zit.

Ik heb een whatsappje, van Tjanne.

Hee Emily, wat is er nou met je? Madison is best aardig hoor..

Pff, ik heb helemaal geen zin om te reageren. Maar ik wil mijn beste vriendin graag behouden, dus ik stuur toch iets terug.

Sorry, ik was chagrijnig vandaag.

Dan zet ik heel hard Shake It Off van Taylor Swift op.

"THE PLAYERS GONNA PLAY PLAY PLAY PLAY PLAY!" zing ik heel hard en vals mee.

Ik hoor niet dat Lucia mijn kamer binnen komt lopen, dus ik zing gewoon door.

"THE HATERS GONNA HATE HATE HATE HATE HATE!"

Ik hoor de muziek zachter worden en roep: "Hé?"

Lucia staat bij mijn radio en heeft zonet de volume knop uitgedraaid. Ze heeft onze huistelefoon in haar handen.

"Ene Kay, voor jou, Emily." Zegt ze en ze geeft de telefoon aan mij.

Ik begin te glimlachen als ik zijn naam hoor en pak de telefoon aan.

Ik gebaar dat Lucia mijn kamer uit moet.

"Hey, Kay." Zeg ik vrolijk, als Lucia mijn kamer uit is.

"Hey, Em. Wat zong je mooi net." Zegt hij lachend terug.

Ik wordt helemaal rood. Hij heeft me horen zingen. Dit. Is. Een. Hel.

"Shitty, eh, dat heb je toch niet eh, gehoord hé?" vraag ik dommig.

"Jawel. Het was vreselijk. Maar ik wilde even vragen of je misschien even bij me langs kwam? Ik bedoel eh, over het programma en zo."

"Ja, is goed hoor. Ik maak even snel Engels en dan kom ik naar je toe. Op welk nummer woon je ook al weer?" Ik ben wel eens bij hem thuis geweest, toen hij een feestje gaf. Hij woont hier vlakbij, we wonen allebei in deze villa-wijk.

"Nummer 14, tot zo!"

"Tot zo, Kay." Zeg ik met een glimlach.

Ik maak snel mijn huiswerk van Engels en zeg dan tegen Lucia dat ik naar Kay loop. Hij woon Ik woon op nummer 32, hij op 14, dus ik kan makkelijk lopen.

Ik sta voor zijn prachtige huis. Van buiten ziet het er oud uit met aan beide kanten een toren. Zo te zien heeft dit huis, net als ons huis, 5 verdiepingen.

Ik loop door de voortuin – wat verrassend lang duurt – en bel aan. Een jonge vrouw met een schoonmakers-outfit aan maakt open.

"Hallo mevrouw, ik kom voor Kay Evans." Zeg ik op een beleefde toon.

"U bent de dochter van president Adams, is het niet?"

"Ja, dat ben ik." Zeg ik meteen glimlach.

Ze laat me naar binnen en zegt dat ik hier in de gang moet wachten, omdat zij Kay dan even haalt.

Ik kijk om me heen. De ruimte is ongeveer net zo groot als een klaslokaal. Op de grond licht een prachtig mooie mat die er erg duur uit ziet. Aan de muur hangen diverse schilderijen en een grote spiegel. Ik doe snel nog even mijn haar goed.