serendipity | yoonmin ✓

altıncı bölüm ℘

İki yıl önce üniversiteden mezun olur olmaz CV'mi şehirdeki üç farklı reklam ajansına yollamıştım. Bunlardan birincisi, okurken çalışmak için her zaman hayalini kurduğum, gerçekten iyi bir şirket olan ve başında Kim Seokjin gibi müthiş bir adamın bulunduğu RJ Reklam'dı. Yalnız o şirkette çalışmak istiyor, gece gündüz bunun hayalini kuruyordum. Yine de henüz mezun olmamdan ve RJ Reklam'ın da oldukça iyi elemanları bünyesinden tutuşundan dolayı kendimi diğer ihtimallere de usulca hazırlıyordum, bu yüzden CV'mi şu an çalıştığım Golden Reklam'a ve ismini şimdilerde hatırlayamadım diğer şirkete göndermeyi ihmal etmemiştim.

Ancak RJ Reklam beni istememişti. Oldukça üzülmüştüm ve diğer şirketlerin geri dönüşlerini bekliyordum. Tek dönen Golden Reklam olsa da müdür ile görüşmek için şirkete geldiğimde, daha içeri adım atar atmaz burada yapamayacağımı, burayı hiçbir zaman sevemeyeceğimi anlamış ve müdürün odasına hiç girmeden geri dönmeyi düşünmüştüm. İlla bir reklam şirketinde çalışmama gerek yoktu, öyle olsa bile illa burası olması gerekmezdi. RJ Reklam'da yeniden şansımı deneyebilirdim veya diğer şirketin geri dönüşünü bekleyebilirdim. Başka işler bakardım ama asla Golden Reklam olmazdı. Düşüncelerim bu yöndeyken ise kaderimi bambaşka bir yöne çeken, görür görmez soluğumu kesen Haejin'i görmüştüm.

İlk görüşte aşk derler ya, işte benimkisi aynen oydu. Gözlerimi, üzerinden bir saniye bile çekemiyordum. Öyle yakışıklı ve uzaktan karizmatik duruyordu ki, gözleri usulca kalkıp da beni bulduğunda boğazımın kuruduğunu sandım. Birkaç kez yutkunmak zorunda kalmıştım. Beni görünce ince dudakları hafifçe kıvrılmış ve bana tebessüm etmişti. Bu tebessümdü beni yeniden harekete geçiren. Geri dönüp de müdürün kapısını çalıp içeri girmeme neden olan ve iki yıldır da burada çalışmama sebep olan.

İlk izlenimler her zaman önemlidir. İki yıl geçti, bu şirketi ve havasını hiç sevemedim. Çalışanları ile pek sorunum yoktu ki daha sonra arkadaşım Taehyung da burada çalışmaya başlamıştı. İkimiz de bir hiç uğruna kendimizi yakmışız gibi hissediyordum ancak Taehyung'un aksine benim bir tarafım bu şirketi bırakmayı hiç istemiyordu, Tae ise bulduğu ilk fırsatta tasını tarağını toplayıp gidecekti. Benden çok sonra çalışmaya başlamış olsa da tahammülü kalmamıştı.

Beni şirkette tutan Haejin olduğu gibi, onu buradan soğutan da yine oydu.

Bazen, hatta bazen değil çoğu zaman RJ Reklam'da çalışsam nasıl olurdu, hayatım ne yönde şekillenirdi ve yine bugünkü gibi Haejin'e deli divane âşık olur muydum diye düşünüyordum. Ve eğer elime böyle bir imkân geçse nasıl olur diye merak etmiyor da değildim.

Birkaç dakika öncesine kadar.

Kahve makinesi önünde oluşan kuyrukta sıkılganlıkla beklerken telefonuma gelen mail ile kaşlarımı çatmıştım. Mailin göndereni ayrı, içeriği ayrı heyecanlandırmıştı beni.

Pekâlâ, öncelikle mail bizzat RJ Reklam'ın sahibi olan Kim Seokjin'den geliyordu ki ismini görmemle ellerimin titremesi bir olmuştu. Birkaç cümleden oluşan mailinde ise, şu anki şirketimin bünyesinde bulunurken yaptığım çalışmalarımı görüp takdir ettiğini ve eğer ben de uygun görürsem kendisiyle görüşme arzusunda olduğunu yazmıştı.

Kim Seokjin. Bana! Yazmıştı!

Deli gibi sırıtıyor olmalıydım ki birkaç iş arkadaşım dönüp bana baktı. Onlara hiç belli etmeden ve kahvemi de almadan masama dönüp yerime oturdum. Maili birkaç kez okudum, her cümlesinin üzerinden geçtim ve özellikle gönderenin gerçekten Kim Seokjin olduğunu teyit edip böyle bir şeye şahit olduğum için kendimi hem gururlu hem mutlu hissediyordum ancak bu sevincim birkaç saniye sürdü. Kendimle ciddi bir muhakeme yapmam gerekliydi.