When I met you

Chapter 8💫

Πέρασε μια βδομάδα. Σήμερα ο Νίκος φεύγει. Δεν θέλω να φύγει. Περνάμε τέλεια. Είναι υπέροχος. Προσέχει τη κάθε του κίνηση για να μην με κάνει να νιώσω άβολα. Νιώθω πολύ όμορφα μαζί του.

Δεν θέλω να φύγει. Εντάξει και εκείνος μένει Αθήνα και αρκετά κοντά σε εμένα όμως δεν θα είναι το ίδιο

Ε: θα συνεχίσουμε Αθήνα;

Ν: εννοείτε ρε χαζό. Τώρα που σε βρήκα δεν σε αφήνω

Ε: χαίρομαι

Ε: κανόνισε εκεί που θα εισαι

Ν: τι

Ε: να σου πάρει καμία τα μυαλά και να με ξεχάσεις

Ν: Δεν ξεχνιέσαι εσύ ρε που θα βρω πιο ξινή από εσένα

Είπε γελώντας και με έβαλε στην αγκαλιά του.

Ν: Πρέπει να φύγω

Ε: να προσέχεις

Ν: Και εσύ

Μου είπε και με φίλησε στοργικά στα χείλη

Ν: θα μιλάμε κλήση θέλω να σε ακούω

Ε: θα μιλάμε

Ν: ωραία... Και αυτό δικό μου

Λέει και πιάνει το χέρι μου. Βγάζει ένα λαστιχάκι μου και το φέρνει κοντά στη μύτη του. Το μυρίζει και το βάζει στο χέρι του

Ν: θέλω να έχω κάτι δικό σου πάνω μου

Ε: εφυγεεεεε

Γκρινιάζω εδώ και κάνα δυωρο στην Κατερίνα η οποία τόση ώρα πρέπει να έχει σκεφτεί πάνω από 55 τρόπους αυτοκτονίας

Κ: ρε Έλλη σιγά 2 βδομάδες είναι πως κάνεις έτσι

Ε: 2 βδομάδες χωρίς τον Νίκο

Κ: και; είναι σαν να τα είχατε Αθήνα και να ήρθες απλά διακοπές. Πώς κάνεις έτσι

Ε: και παλιιιι

Κ: λοιπόν άκου τι θα κάνουμε. Έχουμε δύο βδομάδες ακόμα να ευχαριστηθουμε τις διακοπές μας. Μας περιμένει ο χειρότερος χειμώνας γιατί δεν ξέρω αν το θυμάσαι ΑΛΛΑ ΔΊΝΟΥΜΕ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ. Γι'αυτό πρέπει να είμαστε ήρεμες και να περάσουμε καλά τώρα που μπορούμε. Ενταξει;

Ε: θα προσπαθήσω

Κ: ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ. ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΟΥ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΆΝΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΑ ΔΩΣΩ ΝΑ ΤΑ ΦΑΣ ΕΝΤΑΞΕΙ;

Ε: δεν καταλαβαίνω γιατί κανείς έτσι

Κ: θεέ μου έδωσε μου δύναμη

Οι μέρες περνάνε αρκετά βαρετά. Με την Κατερίνα κάνουμε τα συνηθισμένα. Μπάνιο και βόλτες τίποτα το σημαντικό. Με τον Νίκο μιλάω όλη μέρα σε μηνύματα και το βράδυ όταν η Κατερίνα βρίσκεται κρυφά με τον Μάριο μιλάμε από κλήση

Κλήση Έλλης-Νίκου

Ν: πάλι μαζί τα πιτσουνακια

Ε: Ναι με παρατάνε μόνη μου τα βλαμμένα

Ν: Δεν πειράζει καλύτερα έχουμε και την ησυχία μας. Γιατί να σου πω την αλήθεια η φωνή της Κατερίνας μου την δίνει λίγο στα νεύρα

Ε: ρε Νίκοοο

Ν: έλα παραδέξου το και σένα σου σπάει τα νεύρα

Ε: καλά μερικές φορές

Η αλήθεια είναι ότι η φωνή της Κατερίνας είναι αυτό που λέμε.... ΣΟΥ ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΕΧΡΙ ΑΗΔΙΑΣ. Ντάξει είναι λίγο έως πολύ βασικά έως πάρα πολύ εκνευριστική η φωνή της. Τσιριχτη και πολύ δυνατή. Ειδικά όταν νευριάζει μου έρχεται να τη σκοτώσω

Ν: Εσύ πως εισαι

Ε: ντάξει τα κλασικά μονοτονία δεν έχει και τίποτα διαφορετικό να κάνεις εδω

Ν: καλά ναι όντως

Ε: εσυ;

Ν: Εγώ εδώ βγαίνω με τα παιδιά διαβάζω λίγο γιατί στο χωριό δεν άνοιξα βιβλίο και έχω μείνει πίσω και αυτά τίποτα το ιδιαίτερο

Ε: με τα παιδιά που βγαίνεις έχει και κοπελες;

Ν: Έλλη ζηλεύεις;

Ε: Όχι απλά ρωταω πληροφοριακά

Ν: Ναι έχει

Ε: ααα μάλιστα

Ν: τι έπαθες

Ε: τίποτα

Ν: Πρέπει να μου έχεις εμπιστοσύνη

Ε: Εσύ μου εχεις;

Ν: προσπαθώ δεν είναι και εύκολο μετά από όλα αυτά

Ε: σωστά

Ν: μου έλειψες

Ε: και εμένα πάρα πολύ

Ν: λίγο ακόμα υπομονή μπειμπ

Το πιο βαρετό και μικρό κεφ το ξέρω

Αλλά ρε μωρακια δεν είχα καθόλου έμπνευση σήμερα και έπρεπε να ανεβάσω

Σορρυυυυ💕

Ακόμα με αγαπάτε ακόμα όμως εε;

Λοιπόν ελπίζω να σας άρεσε έστω και λίγο

Αυτά προς το παρόν

Υπόσχομαι το επόμενο να είναι πολύ πιο ωραίο

Φιλακιαααα