When I met you

Chapter 30💫

Ε: και ποιος είσαι εσύ ρε Νίκο για να ξέρεις τι μου αξίζει και τι όχι; ξέρεις τι πέρασα εγω; ξέρεις πόσα βραδιά εμείς ξαγρυπνη κλαίγοντας για εσένα. Όλα αυτά τα ερωτηματικά μου κατέκλυσαν το κεφάλι όλους αυτούς τους μήνες. Δεν άντεχα άλλο. Έβλεπα εφιάλτες με σένα. Και μόλις κατάφερα να τα αφήσω όλα πίσω. Γύρισες

Ν: άλλαξες

Ε: ναι Νίκο άλλαξα. Έγινα πιο σκληρή. Και σε ευχαριστώ γι'αυτό. Το χρειαζόμουν

Ν: δεν εννοούσα αυτό

Ε: αλλά τι;

Ν: έχασες την λάμψη από τα μάτια σου.

Ε: λογικά ότι βρίσκω. Θολωσαν από τα πολλά δάκρια

Ν: δεν αξίζει να κλαις για έναν παπαρα σαν εμένα

Ε: αξιζε. Αξιζε να κλαίω για την αγάπη μου. Τον έρωτα μου. Όμως όχι για εσένα.

Ν: συγνωμη Έλλη.

Ε: πάει τελείωσε. Έχει πετάει σχεδόν ένας χρόνος. Έχουμε προχωρήσει και οι δύο τις ζωές μας. Ποιος Ο λόγος να το συζητάμε τώρα

Ν: πάντως θέλω να ξέρεις κάτι

Ε: τι;

Ν: δεν ένιωσα τίποτα με εκείνο το φιλί

Ε: Νίκο δεν...

Ν: δεν είχε την αίσθηση των χειλιών. Δεν με έκανε να ανατριχιασω. Να νιώσω αυτό το ρίγος που διαπερνά το κορμί μου κάθε φορά που σε φιλάω. Δεν ένιωσα τη καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά που να νομίζω ότι θα βγει από τη θέση της. Μπορούσα να είμαι μαζί της Έλλη. Όμως στο ορκίζομαι ότι δεν την έχω ξαναδεί από εκείνη τη μέρα. Το μόνο που σκεφτόμουν όλο αυτό τον καιρό ήταν εμάς. Τη σχέση μας. Εσενα

Είπε και είχε φέρει το κεφάλι του σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου. Με τα δύο του χέρια κρατούσε τα μάγουλα του. Νιώθω ότι έχω γίνει κατακόκκινη. Φέρνει το κεφάλι του ακόμα πιο κοντά στο δικό μου και εγώ απομακρύνομαι αυτόματα.

Ε: καλύτερα να πηγαίνουμε

Του λέω και εκείνος μου έγνεψε θετικά

Ανεβήκαμε στη μηχανή και φύγαμε. Σε λίγο φτάσαμε σπίτι. Μπήκα στο σπίτι και βρήκα την Κατερίνα μπροστά από τον καθρέπτη να βάφεται

Ε: για που το εβαλες;

Κ: εσύ που ήσουν

Ε: εγώ ρώτησα πρώτη

Κ: θα πάω για καφέ με τον Πάνο

Ε: πως τα πατε;

Κ: καλά ελπίζω να τα βρούμε γιατί μου λείπει