When I met you

Chapter 29💫

ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΖΩ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ. ΖΩ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΕΊΑ.

Ακούστε ή βασικα διαβαστε πως έχουν πράγματα

Από τη μέρα που βγήκα απ το νοσοκομείο είμαι όλη μέρα ΜΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ με τον Νίκο. Σοβαρολογω. Στο τέλος θα κατασκηνώσει σπίτι μας. Και όχι τίποτα άλλο δεν έχουμε και χώρο. Αχου τι λεωω

Έχουμε γίνει κανονικά φιλαράκια. Το πρωί για καφέ. Το μεσημέρι για φαΐ. Το βράδυ για ποτό. Πάντα μαζί μας και η Κατερίνα με τον Πάνο εννοείται. Μόνο για γκομενικα δεν έχουμε πει ακόμα.

Έτσι όπως το πατε θα γίνει και αυτό. Πρόσεχε μην σου ζητήσει και καμία συμβουλή

Ωχ παναγια μου

Εντάξει δεν μπορώ να πω ότι δεν περνάω καλά. Έχει πολύ πλάκα ο Νίκος. Βλέπω ένα διαφορετικό του πρόσωπο. Πιο χαλαρό και ελεύθερο. Δεν τον ενδιαφέρει να δειχτεί. Περνάει καλά.

Όχι δεν τον βλέπω σαν φίλο. Ποτέ δεν θα γίνει αυτό. Και όλο αυτό με κάνει να νιώθω πολύ μα πάρα πολύ περίεργα. Δεν γίνεται ρε φίλε να έχουν γίνει τόσα και τώρα όλα να είναι κομπλέ. Θέλω να του μιλήσω. Να μάθω. Ποια ήταν αυτή. Γιατί έκανε ότι έκανε μαζί της. Τι έγινε εκείνο το βράδυ

Τότε δεν ήθελα. Ήθελα να τα ξεχάσω όλα και να κάνω μια νέα αρχή. Όμως τώρα θέλω. Θέλω να μάθω. Να μου λυθούν όλα αυτά τα ερωτηματικά που με βασανίζουν τόσο καιρό

Τώρα Είναι πρωί. Καθομαι στο μπαλκονι και πινω καφε. Η Κατερίνα ακόμα κοιμάται. Βρίσκεται σε καλό  δρόμο για να τα βρει με τον Πάνο. Χαίρομαι για αυτήν γιατί χώρισαν για βλακείες.

Ν: Καλημέρα

Ακούω τη φωνή του και γυριζω απότομα το κεφάλι μου για να τον δω

Φοράει μόνο μια βερμούδα. Από πάνω δεν φοράει μπλούζα. Οι κοιλιακοί του. Αχ αυτοί οι κοιλιακοί του. Έχουν αλλάξει νομίζω από τότε

Ν: εε... Έλλη

Τον ακούω και ξυπνάω

Ε: Καλημέρα

Του λέω. Τα μπαλκόνια μας είναι δίπλα δίπλα. Στηρίζεται στα κάγκελα του και με κοιτάει

Ν: Η Κατερίνα

Ε: κοιμάται

Ν: και ο Πάνος

Ν: πάμε καμία βολτα;

Ε: πάμε

Ν: ωραία σε μισή ώρα στο γκαράζ