When I met you

Chapter 38💫

5 μήνες μετά

Με τον Νίκο είμαστε καλύτερα από ποτέ. Έχει αλλάξει πραγματικά. Είναι πιο ήρεμος και με καταλαβαίνει. Γνώρισε και τον Λίαμ και τα πάνε καλά. Όμως στο βλέμμα του Λίαμ το βλέπω ακόμα.... θλίψη. Όταν με βλέπει με τον Νίκο στεναχωριέται. Αλλά ποτέ δεν παραδέχτηκε τα αισθήματα του. Ίσως και να μην είχε ποτέ βέβαια. Δεν ξέρω. Πάντως είναι υπέροχο παιδί και του αξίζουν τα καλύτερα.

Τώρα δίνουμε εξεταστική στο Πανεπιστήμιο. Η πρώτη μου. Είμαι πολύ αγχωμένη. Να φανταστείτε απο το άγχος έχω καθυστέρηση. Γενικά ποτέ δεν είχα σταθερό κύκλο αλλά όταν προχώρησα με τον Νίκο έφτιαξε. Ελπίζω να αδιαθετησω γρήγορα...

Κ: ρε Έλλη σου μιλάω

Ε: εε Ναι τι

Κ: πάλι στο κόσμο σου είσαι

Ε: κάτι σκεφτόμουν

Κ: μάλιστα λοιπόν

Ε: τι λοιπόν

Κ: θα το κάνουμε;

Ε: οπα οπα Κατερίνα είμαστε φιλες τόσα χρόνια

Κ: σκασε ρε βόδι

Ε: λέγε τι να κάνουμε

Κ: αυτό που σου έλεγα

Ε: Κατερίνα ξεχνά το

Κ: γιατί ρε ελλουκο μου

Ε: εγώ τατουάζ δεν κάνω

Κ: αφού το λέγαμε τόσα χρόνια ότι θα χτυπήσουμε ένα φιλίας

Ε: πονάει

Κ: σιγά ρε κότα

Ε: πφ καλά βρες σχέδιο και πάμε

Κ: αα είσαι η καλύτερη κολλητή του κόσμου

Λέει και με αγκαλιάζει. Παναγια μου θα σκάσω. Λίγο οξυγόνο λίγο οξυγόνο

Το απόγευμα πήγα στον Νίκο και ο Πάνος πήγε σπίτι μας. Αφού κάναμε ότι κάναμε καθίσαμε στο κρεβάτι αγκαλιά.

Ν: κοίτα τι σου έχω

Λέει και σηκώνεται. Μετά από λίγο έρχεται με ένα κουτί ζαχαροπλαστείου. Το ανοίγει και μέσα έχει ένα προφιτερολ.

Ν: όλο για το κοριτσάκι μου

Ε: πάρτο από μπροστά μου. Θα κάνω εμετό

Ν: Έλλη πας καλα; εσύ σκοτώνεις για το προφιτερολ

Ε: ούτε να το βλέπω δεν θέλω

Ν: έλα Χριστέ και Παναγια

Ε: πάρτο πάρτο

Του λέω νευρικά και το παίρνει και το πηγαίνει στο ψυγείο. Γυρνάει πίσω και ξαπλώνει κοντά μου