Chapter 20💫

466 28 2
                                    

Μμμμ αγαπημένο κρεβατάκι. Πόσο πολύ σ'αγαπάω. Γιατί πρέπει να σε αποχωριστώ

Μαμα: ελληηη.... σήκω κορίτσι μου.... θα χάσεις πάλι την πρώτη ώρα.... τελείωνεεεε

Ναι καλά καταλάβατε. Αυτή είναι η μάνα μου. Που έχει βάλει σκοπό της ζωής της να με βασανίζε. Ανοίγει απότομα τη πόρτα και μπαίνει μέσα

Μαμα: τελείωνε ρε Έλλη

Ε: Καλημέρα και σε σένα

Μ: Καλημέρα αγάπη μου. Σου έχω φτιάξει πρωινό. Άντε πήγαινε φάε γιατί δεν θα προλάβεις

Εντάξει είπε τη λέξη κλειδί. Πρωινό. Που σημαίνει ΦΑΓΗΤΟ.

Σηκώνομαι αυτόματα και αφού πάω στο μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα ντύνομαι και κάθομαι να φάω το πρωινό μου.

Όταν τελείωσα πήρα τη τσάντα μου και βγήκα από το σπίτι. Καθώς περπατούσα για το σχολείο ακούω έναν γνωστό ήχο και χωρίς να το καταλάβω βλέπω τον Νίκο πάνω στη μηχανή σταματημένο δίπλα μου.

Ν: Καλημέρα μπειμπ

Μου λέει και εγώ τον παρατηρώ. Έχει κάτι μολοπες και γρατζουνιές στο πρόσωπο και το στέρνο του

Ε: τι είναι αυτά;

Τον ρώτησα δείχνοντας του τα σημάδια

Ν: Ποια; ααα αυτά... τακτοποίησα κάτι παράσιτα

Λέει άνετος με ένα στραβό χαμόγελο

Ε: τι εννοείς

Τον ρωτάω μπερδεμένη

Ν: απλά σκέψου ότι ο παπαρας ο Γιάννης δεν πρόκειται να σε ξαναενοχλησει

Ε: Νίκο Τι έκανες;

Ν: αυτό που του άξιζε μωρό μου

Είπε και ένωσε τα χείλη μας. Νιώθω τόσο τυχερή που έχω αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή μου...

Νίκος POV

Flash back

Με αυτά που μου είπε η Έλλη τον βρήκα τον μπάσταρδο. Ένα πρεζακι είναι που συχνάζει σε κάτι πάρκα. Μέσα από κάτι κοινούς γνωστούς τον βρήκα και τον πλάκωσα στο ξύλο. Εντάξει έφαγα και εγώ λίγες. Αλλά τον έκανα ένα με το χώμα. Το αξίζει το παλιοπαπαρι. Που τόλμησε να ακουμπήσει το κοριτσάκι μου. Τέτοιοι άνθρωποι θέλουν σκότωμα. Και λίγα του έκανα....

End off flash back

Έλλη POV

Ν: ανέβα να σε πάω σχολείο

When I met youTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang