AŞKIN ŞİFRELERİ

SESSİZ İZLEYİCİ

 
                Yine aynı yerine geçmişti.  Buradan, evin büyük bir bölümünü görebiliyordu, hatta görmeyi hedeflediği insanı bile... Her gün, bir an önce geceye ulaşabilmek adına yüzlerce dilek tutuyordu. Her kesin hayran olduğu yeşil gözleri, tek bir insanı görmeyi ümit ediyordu. O başkaydı, gözlerinin içi gülüyordu adeta. Gülümsediğinde ise gamzeleriyle büyülüyordu. Yani ona aşık olmak kaçınılmazdı. Her gün evden çıkışı, sessiz izleyicisi için bir rüya gibiydi. İstisnasız her yeni sabahta buluşuyordu gözleri. İşte o anlarda; savunmasız kalbi vücudundan çıkacak kadar hızlı çarpıyordu, sessiz izleyicinin...

                Bu gece de aynı saatte,  aynı yerinde beklemekteydi. Sabahın erken saatlerinde gördüğü güzel yüz, birazdan yine belirecekti, bu pencerenin diğer tarafında. Rahat bir gece olacak gibiydi. Gök yüzü bulutsuzdu. Sıcak denebilecek kadar ılık bir geceydi. Demek bahar geliyordu artık, soğuklar bitmişti. Ama sessiz izleyici için farketmezdi nasıl olsa.Bütün kış, hiç bıkmadan bu pencerenin önünde beklememiş miydi? Yağan karların altında titrememiş miydi aşkı uğruna? İşte bu yüzden hiç bir duruma aldırmıyordu, hatta dostlarının sözlerine bile... Bu pencerenin önünde geçirdiği geceler yüzünden, düşman olmuştu ona tüm dostları. Çılgınlık yapmak, sıcak bir yerde uyumak, hatta sıcak bir yuvaya sahip olmak yerine, hayatını boşa harcadığını düşünüyorlardı. Hepsi anlayacaktı yanıldıklarını nasıl olsa. Bir yer edinecekti sevdiğinin kalbinde elbet...

                İşte görünmüştü sevdiği... Mutfağa girmişti yine, acıkmış olmalıydı. O güzel yüzü görmek öylesine mutlu etmişti ki sessiz izleyiciyi, neredeyse sevinçten kalbi duracaktı. Her gece bu durumu yaşıyordu, alışmıştı artık. Sevdiği adamı bu pencere önünde beklemesine rağmen; onu gördüğü ilk an, kalbi duracak gibi oluyordu. Sessizce, bir sandviç hazırlamaktaydı mutfakta. Kim bilir, belki bir gün o sandviçini hazırlarken sessiz izleyici içeride olur ve daha yakından izlerdi onu. Hatta sevdiği adamla birlikte mutlulukla yemek yerlerdi.. Ne güzel hayallerdi bunlar... Ama çok uzak değillerdi, bir gün gerçek olacaklardı belki de...

                Sonunda masaya oturmuştu, özenle hazırladığı yemeğini yiyordu. Aynı zamanda, mutfak camından gök yüzünü izliyordu belli ki. O kadar yakınlardı ki, aradaki cam olmasa dokunabilecekti sevdiğine, sessiz izleyici. İşte o an da sevdiği adam elini uzatmış, sonuna dek açmıştı pencereyi. İnanılmazdı, nefes bile alamıyordu bu durum karşısında. Birbirlerine dokunmak üzereydiler.Ancak bir sorun vardı; ya farkedilirse? Belli ki hala görmemişti onu, sevdiği adam. Belki de boşa korkuyordu, her sabah bakışıyorlardı. Onu tanıyordu en nihayetinde, bir yabancı gibi kovmazdı ya... Şimdi ortaya çıkmalı, göstermeliydi ona kendini. Bir fırsattı bu. Yavaşça elini kaldırdı, yerinden çıkmak üzere olan kalbine aldırmadan dokunmak üzereydi sevdiği adama. Çok az kalmıştı, neredeyse değecekti, ama...

                Evin içinden bir telefon sesi duyuldu, büyü bozuluverdi ansızın. Bir hamleyle yerinden kalkıp, içeri koşmuştu sevdiği. Çok geçmeden geri döndüğünde, telefonla konuşuyordu. Hiç bir zaman anlayamamıştı zaten, insanların ne kadar uzak olsalarda bu minik telefonlarla seslerini birbirlerine nasıl gönderdiklerini. Şimdi, daha net duyuyordu sevdiğinin sesini. Hep uzaktan duymuştu bu sesi oysa. Ancak içini, kaynağı bilinmeyen bir öfke kapladı birden. Telefondaki kişiyle konuşurken çok mutluydu. Kim olabilirdi onu böyle mutlu eden, gözlerinin ışıldamasını sağlayan? Bunları düşünürken, farkında olmadan daha da yaklaşmıştı pencereye. Sevdiği adam görmüştü onu. Tabi ki şaşırmıştı önce, sonra gülümsemeye başlamıştı. Kimliği açığa çıkan sessiz izleyicinin öfkesi yok oldu bu gülümsemeyle. Demek ki haklıydı düşüncelerinde, sevdiği adam da seviyordu onu. Hatta telefondaki kişiye şu an ondan bahsediyordu...

    - Hayatım, her sabah evin önünde gördüğün yeşil gözlü, siyah kedi şimdi mutfak penceresine tırmanmış biliyor musun? Karnı aç olmalı. Görmelisin, öyle güzel ki... Gözleri de yemyeşil üstelik, tıpkı seninkiler gibi... Hayır sevgilim, elbette senin gözlerin daha güzel. Hem söyle bakalım şımarık, neden kıyasladın kendini şu sokak kedisiyle... Biliyorum şaka yaptığını, kediden bile kıskanıyorsun demek... Yok yok beklesin biraz daha, sevgilimle konuştuktan sonra doyuracağım sevimli kediyi... Neyse hayatım gerek kalmadı, karnı çok aç değilmiş demek ki, gitti bile...

                Başı dönüyordu şimdi, bastığı yerleri hissetmiyordu. "Bir sokak kedisi..." demişti sevdiği adam kendisi için. Sevileceğini ummuştu oysa. O sıcak bakışların kendisine aşkla bakacağını sanmıştı. Doğasına aykırı bir duruma izin vermişti, evet. Ancak kendi türünden olmayan birini nasıl sevebiliyorsa, O' da sevebilirdi kendisini. Yanılmıştı işte. Hem sevilmemişti, hem de sevdiğinin kalbinin dolu olduğunu öğrenmişti. Ne yapacaktı şimdi? Bu aşk ve bu acı çok fazlaydı minik kalbine. Elbette dinmeyecekti bu aşkın sancısı. Katlanamayacaktı onun güzel gözlerini görmeye. Yapılacak şey belliydi artık. Yaklaşmakta olan arabanın farları, kaçıramadı güzel kediyi. Zaten onun amacı da kaçmak değildi ki. Bir kaya kadar sabit kaldı durduğu yerde, gözlerini kapattı. Her şe bir anda olmuştu işte, hissedememişti bile tekerleklerin dokusunu. An bitmişti, yeşil gözlü, siyah kedi artık yaşamıyordu...

                Kediler bilinenin aksine nankör değildirler. Aşık olmayı en az insanlar iyi bilirler. Sadece aşık oldukları kişiyle mutludurlar. Ancak sevilmediklerini ya da aşık oldukları kişinin kalbinde tek olarak yer almadıklarını anladıklarında, yaşama isteğini kaybederler ve kimisi bu güzel yeşil gözlü kedi gibi ölümü seçer...

****************************************************************************************************************

Merhabalar herkese. Yine yeni bir hikaye ile sizlerleyim. Ama belirtmek isterim ki okur sayımız her yeni günde katlanarak artsa da yorum ve oy bırakma oranı oldukça düşük... Göüşleriniz çok değerli benim için... Ayrıca inanın yazma şevki verecek sizlerden yorum ve oylama görmek... Yarın akşama görüşmek üzere:)