Fake Love... &Jenkook&

🌙8🌙

Kendime geldiğimde ellerim , ayaklarım , ağzım ve gözlerim bağlıydı. Birden ayak sesleri geldi.

Ayak sesşeri gittikçe yaklaştı. Karşımdaydı galiba. Buz gibi elini yanağımda gezdirdi. Sonra ise hıçkıra hıçkıra ağladı. Kimdi bu? Neden ağlıyordu?

"Özür dilerim."

Kimdi ve neden benden özür diliyordu? Sesi tanıdıktı. Ama kim olduğunu daha çözememiştim.

Birden ayaklarımı ellerimi çözdü ve koşarak gitti. Ben gözümde ki bez parçasını açana kadar o gitmişti. Neredeydim acaba. Bende hızla eski binadan çıktım.

Binanın önünde arabam duruyordu. Beni kaçıran bayada nazikmiş be. En azından jungkook dan iyi.

Arabama bindim çalıştırdım ve doğruca jungkook'un evine gittim.

Kapıyı çaldığımda halsiz mutsuz bir jungkook açtı.

"Ne var?"

"Senin yüzünden kaçırıldım. Nefret ediyorum senden. Sen ne iğrenç kaba umursamaz bir insansın. Keşke seni hiç tanımasaydım keşke..."

"Jennie bir dinle lütfen."

"Umursamıyorum seni ne halin varsa gör! Bundan sonra ben hayatında yokum."

"Bu kadar çabuk mu pes ediyorsunuz bayan kim?"

"Beni buna sen sorladın bay jeon! Haydi bye!"

Ben evden giderken bileğimden tuttu. Açıkçası bu hareketi hoşuma gitti.

"Gitme! Kal lütfen..."

Ney ney! Duyduklarım doğru mu? Jungkook bana kal mı dedi?

"Jennie sana diyorum."

"Üzgünüm artık seni istemiyorum."

Dedim ve arabaya bindim. Acaba onu kırmış mıydım? O üzülmesin ben onu hala seviyorum. Ve sonsuza kadar da sevicem.

Yazlık eve gelmiştim. Bagajdan valizleri aldım. Çantamda anahtarı alıcaktım ama bir türlü bulamadım. Arabada da yoktu.

Kesin o aldı. Offf! Malesef ondan anahtarı almam lazımdı. Hemen arabaya binip jungkook'un yanına gittim. Kapıyı çaldım.

"Yine ne var?"

"Evin anahtarı yok sende mi?"

"Eve geri dönmek için güzel bir bahane ama üzgünüm canım dönemezsin."

"Yazıklar olsun"

Destekleri bekliyorum ponçiklerim💕 ve yarına yb YOK!