"Zaman, boynuma takılı kalan bir ölüm ipliği gibi."
1. Bölüm: "Kendi kendime dönüş..."
🥀
Kimsesiz bir sokak kaldırımının soğukluğunda titriyor bir beden.
O beden benim acizliğimin ta kendisi.
Ruhumu defnettiğim kaldırımlarımların pasına tutulmuş hayallerim, zamanın kıymetinin bilinmediği en ücra yerdeyim.
Dakikalar bir saman alevi gibi hayalleri yakılıp yıkılan vücudumu çabucak kemirmeye başlamış.
Kırılmış topuklu ayakkabılarım, yırtık çorabım...
Bunların hepsinden ziyade kaybolmuş ruhum.
Neredesin ruhum?
Düşe kalka kendimi yiyip bitirdiğim kirli ve tozlu kaldırımların arasında mı saklanıyorsun?
Yoksa, hiç mi var olmadın? Kiymetini bilinmeyen diyarlardan göç mü ettin?
Söylesene dudaklarımdan bilerek, ta çeneme kadar taşırdığım rujum. Seni ne kalıplara soktular kim bilir.
Ne çirkinlikleri yakıştırdılar sana.
Konuşsanıza kirli, sokakta yer süpürgesine dönüşmüş kapkara saçlarım. Pek mi aciz her bir teliniz?
Yoksa insanlar mı aciz, ruhlarında kalplerinin varlıklarından bihaber kalmışlıkları mı?
Duman rengi, herkes gibi gören gözlerim.
Sizler renkli olduğunuz için dikkat mi çekerdiniz?
Ya biçimsiz bacaklarım? Buruşmuş yüzüm... Böyle daha mı çok benimsenecektiniz?
Ne dar kalıplı elbiselere sığmaya çalışıp güzel görünmek istediniz.
Başaramadınız.
Benimle beraber itildiniz bu soğuk kaldırım köşelerine sizde.
Zaten bir sizdiniz yoldaşım.
Bir de yalnızlık.
Yalnızlık en büyük yoldaş olurmuş terk edilmişlere.
Biz de toplumun terk ettiklerinden sadece biriydik.
Onlar bizim dışımıza bakıp iğrendiler,
Kendi içlerine bakmaya cesaret edemeden.
Kusursuzluk ilan edildiğinde savruldu biz kusurlular öteye.
Ötekileşti seçilmiş olmayan bedenler.
Onlar, birçok kusur işledi a canım bedenim.
En büyüğünü kendilerine ettiler.
Vicdanlarına.
Onun sesi bir duyulacak, ya susacak ya da ilelebet konuşacak.
Dudaklarına pranga biledikleri elleriyle kafesleyecekler onu ve zavallı vicdanları kendi bedenleri çürütecek. Ölecek, veyahut öldürecek.
Bekleyelim ruhum, bekleyelim bedenim.
Bekleyelim birlikte.
Bu kimsesiz çöp konteynırının dibinde.
Savaşın, kanın ve kötülüklerin kalbinde ruhumuza bakmayanlara inat kendi temizliğimizle bekleyelim.
Belki toprağına hasret bir sonbahar yaprağı gibi bir yer bulur geçeriz.
Kaldırımlar bizim,
Çürüse bile...
Dünya kirli olsa bile,
Olsa bile...
*
Kasım\2019
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LAHZA
Short Story#Wattpad Poetry, "Fırtınanın Ardından Gelen Esinti," okuma listesinde! ☘ "Zaman, boynumda takılı kalan bir ölüm ipliği gibi..." *Lahza: Zamanın bölünemeyecek denli kısa bir parçası. Bu, gri bir kadının kalbindeki besteler. (2019/KASIM) Şiir/Düzyaz...
