"Ben ruhu pas tutmuş bir sanatım..."
🥀
Ben kendi kaybımın orta yerinde, en büyük yenilgimin idam ipindeydim.
Bir intiharın eşiğindeydim.
Önümdeki uçurum mu daha korkunçtu, yoksa ön yargılarım mı?
Zihnimdeki inatçı kayalar mı daha dikti, inançsız hislerim mi?
Neyin dramıydı bu?
Hayat iki adımımla mı son bulacaktı? Oysa hayat, ölümle başlamıyor muydu?
Karşımda günahlarım, denizin tuzlu suyunun dalgalarıyla beraber gökyüzüne çarpmaktayım.
Tanrının bir iziyim bu Dünya'da.
Bir çiçeğim, solmaya yakın. Toprağa ekilen bir filiz gibi, bir rahme ekilen tohumum ben de. Yaşayacak, yaşadığım her gün ölecek gibiyim. Canımı avazım çıka çıka, yaşadığımı gözyaşı dökerek belli ettiğim bu evrende, ağlayarak mı öleceğim?
Şiirmişim ben de, Tanrının yazdığı bir şiir.
Şimdi uzatıyorum ellerimi.
Ve kaleminin mürekkebi yazıyor, ölüm, ölüm, ölüm...
Şeytan fısıldıyor kulaklarıma, ölüm...
Gitmek istedikçe yüreğim göğüs kafesime sarılıyor, gitme; gidersen...
Bir ölüm daha olur diyor bana.
Biri daha ölür sadece, duyarlar gri bir kadın ölü diye.
Bedenin gider, zihnin gider, ruhun kalır.
Gidemiyorum o gün, yapamıyorum. O kalem yazıyor şimdi, yaşam, yaşam, yaşam... Az biraz daha yaşam, bolca yaşam...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LAHZA
Nouvelles#Wattpad Poetry, "Fırtınanın Ardından Gelen Esinti," okuma listesinde! ☘ "Zaman, boynumda takılı kalan bir ölüm ipliği gibi..." *Lahza: Zamanın bölünemeyecek denli kısa bir parçası. Bu, gri bir kadının kalbindeki besteler. (2019/KASIM) Şiir/Düzyaz...
