Królestwo ciemności

Prolog

Każdy posiada jakiś strach. Niektórzy boją się pająków, inni ciemności czy burzy. Ale nie ja, ja się boję samej siebie. Pewnie niektórzy zapytali by mnie dlaczego, czemu boisz się siebie? Nie wiedziałabym jak im odpowiedzieć... zwykle po prostu milczę. Czemu tak jest? Bo zawsze myślałam, że w zwyczajnym świecie jestem po prostu odmieńcem... dopóki nie poznałam jego. Mojego ojca... który okazał się Królem Demonów. Ale może lepiej będzie gdy zacznę od początku i opowiem wam co się działo przed moimi narodzinami. 
Był rok 2020, to wtedy demony zaatakowały nasz świat. Na czele ich armii stał najgorszy z najgorszych - Król Demonów ale moja matka zrobiła coś czego wszyscy obawiali się zrobić. Stanęła z nimi do walki i choć została ranna i trafiła do ich niewoli udało jej się uwolnić. A to wszystko dzięki temu, że syn Króla Demonów się w niej zakochał ze wzajemnością. Razem zakończyli wojnę między ludźmi a demonami. W świecie ludzi moja matka została bohaterką choć większość ludzi jej tak nie traktowała przez związek z demonami. Dwa lata po wojnie moi rodzice wzięli ślub i byli bardzo szczęśliwi pomimo protestów ze strony rodziny mojej mamy. Kolejne dwa lata później moja mama zaszła w ciąże i urodziła mnie, ale tego samego dnia mój ojciec odszedł do Królestwa Demonów a moja matka popadła w rozpacz po utracie ukochanego. Ale gdy chciała zrobić coś strasznego powstrzymała się, pomyślała, że ma jeszcze jedną ważną dla niej osobę, byłam nią ja. Trzy miesiące po moich narodzinach dała mi na imię Della. Byłam dla niej niczym porcelanowa lalka, zawsze się o mnie bała gdy coś sobie zrobiłam. Aż pewnego dnia w dzień po moich ósmych urodzinach moje ciało zaczęło się drastyczne zmieniać podobnie jak moje życie. Byłam wtedy na początku drugiej klasy szkoły podstawowej i wybiegłam z klasy aby się ukryć w łazience szkolnej. Czemu? Ponieważ z mojego czoła zaczęły wyrastać dwa ogromne rogi i jeden z moich kłów również zrobił się większy oraz moje oczy a raczej źrenice zmieniły swój kształt. Jedynymi osobami które się mnie wtedy nie wystraszyły była moja matka i moja przyjaciółka Alice. Alice poprosiła wychowawczynie aby zadzwoniła po moją matkę ponieważ źle się poczułam. Po około trzydziestu minutach moja mama trafiła na miejsce i zabrała mnie do domu. Przez kolejny tydzień nie wychodziłam z domu. Moja mama obcięła mi rogi niżycami do metalu bo niczym innym nie szło i obcięła mi włosy abym zakrywała oczy i czoło grzywką. Przez kilka następnych lat wszystko było normalnie, skończyłam podstawówke potem gimnazjum a teraz aktualnie jestem w trzeciej klasie liceum i od tego momentu zaczne.