*Bir buçuk saat sonra*
-"Dikkat et kızım kendini öldürmek mi istiyorsun.. Kolumu tut yoksa düşeceksin.." sonunda hastaneden çıkış yapıyorduk. Fakat benim başım hala dönüyor ve merdivenlerden inmekten zorlanıyordum. Elimi cebime attım ve mükemmel, telefonumu odada unutmuşum. "Gündüz, telefonumu yukarıda unuttum. Sana zahmet olm-" sözümü kesti, "Aykuş ne zahmeti kızım yaa?!?" dedi ve 2'şer 2'şer ve hızlı hızlı merdivenleri çıktı. Bende kapının önüne çıktım. Gökyüzüne baktım, gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Bu alınan nefesle gözlerim doldu, çünkü burnumda onun parfümünün kokusu vardı. Sanırım garipten kokular geliyordu burnuma.
DUR BİRAZ! Bu gerçekten onun kokusuydu!?! Nereden geliyor bilmiyorum ama gözlerimi açtım ve etrafıma baktım. Ama nasıl olur kii...
Ne salağım ben, sanki bu parfüm bir tek onda var. Sağda arkası dönük bir çocuk vardı ve hızlı adımlarla yürüyordu. VE SANIRIM BU OYDU?!? Ne yapacağımı bilemeden arkasından koştum ve sarıldım. Sonra kibar ama sert bir ses duydum "Pardon hanımefendi ne yapıyorsunuz?" bu onun sesi değildi. Hayal kırıklığıyla kollarımı ondan ayırıp suratına baktım. Bu o değildi... Bu Gece değildi... O an yıkıldım bir kez daha.. Daha da çöktüm dibe, gözümdeki yıldızlar söndü bir anda, Ay parlamıyor artık, Gece yalnız ve sessiz...
Neredesin be sevdiğim?
Ben seni çok özledim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY GECE'NİNDİR - 3
Literatura FemininaNeredesin bilmiyorum, ama seni çok seviyorum💔💫 Güneş batacaktı ve bizim için gün asıl o zaman doğacaktı...
