AY GECE'NİNDİR - 3

Söz...

Ayağı kalktı ve gözlerindeki yaşlarını sildi. "Annen gil gelmeden ben gideyim yarın saat 4 gibi evden alırım seni.. Nereye gideceğimizi sorma sürpriz olacak." kaşlarımı çattım.
-"Benim durumun ciddi birkaç gün belki hafta hastanede kalmam lazım, annem gil buna asla izin vermez.!."
Dudağı yukarı doğru kıvrıldı "O zaman onları inandır." kaşlarımı çattım. "Neye?" dedim merak etmişçesine. Bana büyülenmiş gibi bakarak "Mutlu olduğuna.." dedi. Gülümsedim ve "bakarız sana yazarım." dedim ve başı ile onayladı. Son bi kez beni kocaman öptü ve ben ne kadar istemesem de odadan çıktı. Gözlerim birden doldu ve mırıldandım "Ay'da benim, Gece'de benim.."
...........................

Uyandığımda annem başımda bekliyordu ve anneme kocaman sarıldım ona. Şaşırmış gibi kaşlarını çattı ve hemen söze girdim "Anne biraz kafa dağıtmak istiyorum, birkaç arkadaşla dışarıya çıkacağım ve sana söz veriyorum birdaha hiç üzülmeyeceğim. Anne lütfen bak asıl gitmezsem üzüleceğim." annem gözleri umut dolu bir şekilde bana baktı "Kızım ama senin burada güvende kalman lazım ya arkadaşlarından biri seni üzerse falan ben bunu riske alamam. Doktor bastıra bastıra söyledi iyileşmesi için üzülmemesi lazım dedi." ama ben bunun altında kalır mıyım hiç? Bir kaç ısrarla zorda olsa annem gitmeme izin verdirdikten sonra birşeyler atıştırıp giyinmeye başladım. Çok abartmadan spor tarzı bir şeyler giydikten sonra çok hafif bir makyaj yaptım, saçlarımı hemen tepeden at kuyruğu yaptım ve Gece'ye "Hazırlandım. Nereye gideceğimizi söylemeyecek misin?" diye mesaj attım. Acaba nereye gidecektik? "Tamam 10 dakikaya oradayım. Hayır söylemeyeceğim, sürprizler söylenmez :)" diye cevap geldi. Kalp emojisi attım ve hızlıca mesaj sayfasından çıktım. Ve hastane odasından çıkıp aşağı doğru indim. Babam evde uyuyordu annem de hastane odasındaydı bana kalsa hastanede kalmama gerek yoktu ama annem 1-2 gün daha kalmam gerektiğini söyleyince çok üstelemedim. Aşağıya indikten sonra hemen mesaj sayfasına girip Gündüz'e "Gündüz slm, dün akşam hastane odasında şarkı dinlerken birden içeriye o girdi, Gece geldiii. Şimdi annemden izin kopardım biraz dolaşacağız... Çok mutluyum inanabiliyor musun o geldiii? Nasıl oldu bilmiyorum ama geldi.." yazıp gönderdim, emindim ki çok sevinecek diye düşünürken gelen mesajla kaşlarımı çattım; "Senin hasta olmanı mı bekliyormuş gelmek için?" neden sinirlenmişti ki? Aslında haklıydı ama fazla abartmıştı sanki. "Gündüz haklısın ama lütfen sinirlenme hem bak benim mutlu olmamı istiyordun, mutluyum işte hemde çok... Kızma :)" yazdım ve hemen gönderdim.. Telefonu kapattım cebime attığımda bahçeye çok güzel ve spor bir araba girdi ve içinden Gece indi, onu öyle özlemiştim ki gözlerim karşısında büyülenmişti. Ben ona bakakalırken yanıma geldi  "Çok güzelsin." diye mırıldandı. "Ben mi güzelim?" dediğimde gözlerini devirdi "Güzelsin işte kes sesini!" dediğinde ikimizde gülmeye başladık. Bu bizim ilk mesajlaşmamızda geçen bir konuşmaydı.. "Sen de çok yakışıklı olmuşsun." dedim ve egolu bir tavırla cevap verdi "Ee herzaman ki halim." gözlerimi devirdim ve koluna vurdum. Gülerek arabaya doğru yürüdük ve hemen bana ön kapıyı açınca sırıttım  "Aferin öğrettiğim gibi.." dedim ve arabaya bindim. Arkamdan güldüğünü hissedebiliyordum, o da arabaya bindi. Arabayı çalıştırdı ve gelen müzik öyle hoşuma gitti ki...
'İkiye on kala- Bütün İstanbul Biliyor' şarkısının "Öylede güzeldi gözleri, bıraksam içine bi kendimi..." bölümü her zaman yüreğimi okşamıştır. Şarkıya eşlik ederek gidiyorduk arabada. Ve ben hayatımın en güzel anlarından birini yaşıyordum. O yanımdayken her anım çok güzeldi zaten... O varken hayatım çok güzeldi....

*İkiye On Kala- Bütün İstanbul Biliyor (tavsiye ederim) *