AY GECE'NİNDİR - 3

Ölüme Yakın Sana Uzak💔

  Eve geldim ve babam erken gelmeme sevinmiş gibi gülen yüzle baktı. Bende hemen hızlıca gülüp odama geçecektim ki odamın kapısında annemin soru yağmuruna yakalandım. Tek kaşı kalmış ve ciddi bir şekilde sorular soruyordu.
-"Kimdi o çocuk?" bu soruyu bastıra bastıra soruyordu. Aslında Sibel'i ateşe atmak istemiyordum ama o kadar gerilimli bir an yaşıyordum ki ağzımdan kaçıverdi. "Sibel'in erkek arkadaşı." annem sanki yalan söylüyormuş gibi gözünü kıstı ve bir kaç saniye gözüme baktıktan sonra "peki, öyle olsun" dedi ve mutfağa doğru yürüdü. Sanki hergün sevgili yapıyormuşum gibi davranmıştı. Hemen kendimi odama attım ve şarkı listemdeki ilk şarkıya tıkladım. 'Bi sabah uyandım yoktun aradım yoktun hala bulamıyorum' diyordu şarkı ve sanki beni anlatıyordu bizi anlatıyordu. Şarkılar benim kulağımdan aldığım uyuşturucu olmuştu her zaman. Sonra birden gözlerimin dolduğunu hissettim "Aptal gözyaşlarım, Aptal gözlerim hepiniz aptalsınız. Bütün dünyadan nefret ediyorum, her şeyden, hepinizden, kendimden de..." bu nasıl bir sinir kriziydi bilmiyorum ama her şeye ağlamamdam sinirlenmiştim, bu kadar sulu göz bir insan olmaktan nefret ediyordum. Birden aklıma bir fikir geldi, madem Gece beni arayabiliyor, benim mesajlarımı da okuyabilir.. Ona her gün bir şarkı sözü yazacaktım, evet buna şu andan itibaren karar vermiştim. Mesajlarımı okuyamasa bile o okuyormuş gibi yazacaktım, çünkü biliyordum ki bir gün bu yazdıklarımı okuyacaktı, inanıyordum.. 'Senin ellerindeyim, düşlerindeyim, gülüşlerindeyim.. Kaybolan soluk gidişlerin, canım sevgilim artık ölmeyelim...' bizi en güzel anlatan şarkı bence buydu. Hemen attım veee çift tik... Ama mavi tik değildi ;(( ve büyük bir ihtimalde olmayacaktı da.. Yorgunluğumu atmak için taktım kulaklığımı, açtım şarkıyı son ses, kapattım gözlerimi, daldım hayallerime... Bu gecede hayallerimi hayal edecektim işte...