Acımasız "Kafes".

Bölüm 1 "Borç."

Aile.Ben o kelimenin anlamını tam olarak bilmiyorum çünkü ne başımı okşayan annem nede beni koruyup kollayan bi babam oldu.Ben Alev Açar daha doğrusu Eliz gece çalıştığım barda o ismi verdiler yani Alev diye hitap edilmem istedi sadece ben değil bir çok kişiye isim takılıyormuş herhalde beğenmediklerinden çokta takılmadım aslında çünkü paraya ihtiyacım var babam gırtlağına kadar borçla dolu sabah çıkar akşam kumarhane gece yarısıda sarhoş eve gelip yatar bana da çalışıb borçları ödemek kalıyor tabii. Saate gözüm kayınca iş saatimin yaklaştığını gördüm hemen üzerimi değiştirip çıktım korkmuyor muyum?Korkuyorum.Ama mecburum.Keşke diyorum bazen keşke annem benide götürseydi ama bazende iyiki götürmemiş diyorum çünkü muhtemelen bende onun gibi fahişe olurdum.Keşke tüm kırgınlıkları yaşamasaydım, keşke tüm savaşları vermeseydim. Geriye yanılmayacagıma, kaybetmeyecegime dair biraz umut kalsaydı. Öyle bir raddeye geldim ki saglam durmasam da öyleymişim gibi yapmak zorunda kaldım. Şimdi ise bir kalbimin oldugundan şüphe ediyorum. Hemen kapıyı açıp içeri girdim Aslı gelmişti bile yerime geçip saçımı toplayıp çantamı bi kenara koydum "Nerede kaldın Alev? Daha bir haftadır işe başladın olmazki böyle kuzum." "Biliyorum özür dilerim Aslı bi daha olmaz tatlım." Aslı'yla mahalleden tanışıyoruz o çoktan burada çalışıyor bende kafede çalışıyordum maaşı yetmeyince ayrılmak zorunda kaldım Aslı'da iş aradığımı öğrenince önce gece işi olduğunu geç kalmamam gerektiğini ve işi açık şekilde anlatmıştı bende kabul edince benim işe alınmam için müdürle konuşmuştu onu kötü duruma sokmak istemiyordum. Sonuç olarak bir haftadır çalışıyorum sabahlarda iş arıyorum sabah akşam çalışmam lazım o kadar borcu ödeye bilmem için düşüncelerimde ayrılıp siparişleri hazırlamaya başladım.

🌑🌒🌓

"Alev kuzum neyin var?" Sabahtan beri bir halsizlik vardı zaten üzerimde şimdi daha kötü olmuştum Aslı'da doğal olarak fark etmişti. " Yok bişey biraz halsizim sadece geçer."dedikten sora Aslı yaklaşıp elini alnıma koydu sanırım ateşimin olup olmadığına bakıyordu. " Sen eve git ateşinde var daha kötü olursun sonra ben idare ederim canım merak etme." Çok iyi birisi iyiki onu tanımışım diye düşünüyorum o olmasaydı belkide hala işsiz yalnız ola bilirdim yaş farkımız o kadar büyük olmasa da anne gibi davranıyor benimle dayanamayıp sarıldım "Teşekkür ederim Aslı her şey için çok teşekkür ederim." Aslı'da bana sarıldı " Hadi hadi git ilaç falan iç yarına iyileş ona göre." Bende "Tamam anne." Deyince güldü. Hemen eşyalarımı alıp çıktım gürültü daha kötü yapmıştı baş ağrımı saate bakınca 3e doğru geldiğini gördüm biraz daha hızlandım eve gidip uyumak istiyordum.Bi dakika dış kapı neden açık? Sarhoş gelir babam içkili olur ama dış kapıyı yada evin kapısını hiç açık bıraktığını görmedim yavaş yavaş dış kapıyı kapatıp anahtarımı çıkarıp evin kapısını açtım elektrikler yoktu muhtemelen kesmişlerdi diye düşünüp çantamda telefonumu arıyordum lanet olsun hiç bir şey göremiyorum sonunda telefonumu buldum fakat ışığı açmadım çünkü evden sesler geliyor ses çıkarmamaya dikkat ederek salona doğru ilerledim "Sen ne sandın beni atlata bileceğini mi?" Bu adam kimdi böyle evimde ne işi vardı ne yapacağım ben şimdi?! "Hayır hayır lütfen öldürme beni indir silahını en kısa zamanda ödeyeceğim söz veriyorum yapma nolur!" Silah. Babamı öldürecekler. Nasıl biri olursa olsun o benim babamdı kurtarmam lazım onu "Anlaşmamızı hatırlıyorsun demi? 2 yıl süre vermiştim ve sen o 2 yıl boyunca bir kuruş bile ödeyemedin. Şimdi anlaşmamıza uy. Kızın nerede?" Benim ne alakam vardı ki baba ne yaptın sen? " Bi-bilmiyorum geceleri evde olmaz çalışıyordur muh-temelen." "Neredeee?" " Bi-bilmiyorum ye-yemin ederim." "Anlaşmayı bozamayacaksın eğer 2 yıl içerisinde borcumu ödeyemezsem kızımı al demiştin!Şimdi vakti geldi!" Ne?!Ne diyor bu adam? Hayır hayır olmaz gidemem hemen arkamı dönüp gideceğim sırada vazoya çarpmıştım.Lanet olsun! Hemen koşmaya başladım ama daha dış kapıdan çıkamadan biri saçımdan tutun sürüklemeye başladı. "Bırak bırak nolur ben bişey yapmadım bırak beni!" "Kalk işimi zora sokma benim!" Demesiyle saçlarımdan çekip kaldırmaya çalıştı bende direnmedim zaten acı çeken bendim kalkınca hemen bağırmaya başladım " İmdaaat!Yardım ed-" Yüzüme yediğim tokatla tekrar düştüm ağzıma gelen metal tadıyla dudağımın    kanadığını anladım silahı bana doğrultup " Bak küçük eğer sesini çıkartırsan seni burada gebertirim!Hiç acımam yaparım!" "Şerefsiz!"dememle karnıma tekme atmaya başladı bir daha..bir daha...bir daha... ve tekrar saçımdan tutup sürüklemeye başladı ağlıyordum durduramıyordum kendimi resmen arabaya kadar yerde sürükledi beni sonrada zorla kaldırıp arabaya itti. Yüzüne bile bakmadan başımı cama yasladım canım o kadar yanıyorki nefes alamıyorum bu çok ağır nasıl dayanacağım?Kim olduğunu bilmediğim hayatımda bir kere bile görmediğim biriyle gidiyordum daha kötüsü nereye gittiğimi bile bilmiyorum.
--------------------------------------------Herkese selam bu benim ilk hikayem umarım beğenirsiniz destek olursanız çok sevinirim okuduktan sonra vote ve iyi kötü yorum yapmayı unutmayın.😘😘