Acımasız "Kafes".

Bölüm 5 "Mektup."

Bir kaç saattir uyanmış salonda oturuyordum gitmek istemiyordum ama gitmeliydim burada kalamazdım. Ayrıca eve uğrayıp kiyafetlerimi bir şekilde almam lazımdı. Birinin koluma dokunmasıyla irkilerek arkama baktım "Tatlım dalmışsın ne oldu?" Derin bir iç çekişten sonra önüme döndüm "Bilmiyorum Aslı kafam karışık gitmeyi bu kadar çok isterken bir yanımın gitmek istememesini anlayamıyorum." "Ne söyleyeceğimi bilmiyorum Eliz ama bak emin değilsen eğer gitmek istemiyorsan bende kala bilirsin." Aslı'ya döndüm yapamazdım onu tehlikeye atamazdım gülümsedim "Teşekkür ederim gitsem daha iyi olacak sanırım." "Pekii o zaman hadi kalk bir şeyler yiyelim iki saat sonra çıkmalıyız saat 8de hava limanında olmamız gerek ayrıca şey ben bir arkadaşımla konuştum adı Elif bir orada sana yardım edecek ev bulana kadar da onunla kala bilirsin güvenilir biri merak etme." Başımı salladıktan sonra mutfağa ilerledik aslında bu iyi olmuştu.

🌑🌒🌓

Sofrayı topladıktan sonra Aslı beni odasına çıkardı ardından küçük valiz alıp yatağın üzerine koydu bana dönüp "Ne bakıyorsun öyle hadi gel bir kaç parça kiyafet al." "Yok Aslı gerçekten gerek yok ben evden alacağım." Aslı kaşlarını çatarak yanıma oturdu " Nasıl olacak o?" "Şey sen bana yardım edersen olacak." "Tabii ki ederim anlat." "Aslında zor değil sadece kapıyı çalacaksın açan var mı yok mu onu öğrenmemiz lazım." "Tamam ama evde yoksa bile nasıl gireceksin içeri?" "Yedek anahtarı kapının önünde saksı var hep orada saklardım umarım almamıştır." Aslı beni kafasıyla onayladıktan sonra birlikte ayaklanıp evden çıktık.

Evin önüne geldiğimizde ben ağacın arkasına geçip beklemeye başladım buradan Aslıyı göre biliyordum. Aslı kapıyı neredeyse üç dört defa çalmıştı açan olmayınca bana eliyle gel işareti yaptı ardında dikkatlice pencerelerden içeri baktık kimse yoktu "Eliz bak yok işte hadi çabuk girip çıkalım." Aslı'yı başımla onayladıktan sonra saksıya baktım anahtar oradaydı açıp hemen içeriye girdik karanlıkta düşmemeye dikkat ederek odama doğru ilerledik kapıyı açtıktan sonra hemen küçük valizi alıp yatağın üzerine bıraktım ardından gerekli bir kaç parça kiyafeti alıp valize koydum Aslı o sırada pencereden dışarı bakıyordu "Eliz acele et." Hemen kitaplarıma doğru ilerledim sevdiklerimi aldım o sırada beyaz zarfı fark ettim "Hadi ama çabuk ol çıkmamız gerek." Zarfıda aldıktan hemen sora kitapları valize yerleştirip kapattım zarfı elimde tutuyordum el çantası aldıktan sonra Aslı'ya dönüp "Aslı hazırım çıkalım," dedim yine düşmemeye dikkat ederek evden çıktık kapıyı kilitleyip anahtarı aldığım yere bıraktım.

Şimdi ise hazırlanmış Aslı'yla salonda oturup taksiyi bekliyorduk o sırada Aslı bana kullanmadığı telefon bide yeni hat vermişti "Varıncı ara beni kuzum tamam mı?" Aslı'ya gülümsedim "Tabii ki ararım her şey için teşekkür ederim iyi ki varsın," "Sende iyi ki varsın kardeşim," ona sıkıca sarıldım özleyecektim korna sesiyle ayrılıp çantamı alıp çıktık Aslı kapıyı kilitlerken ben taksiye yerleştim Aslı'da oturunca yola çıktık çantamın üzerinde hayali resimler çiziyordum. Bir kaç dakika sonra aklıma zarf geldi. Zarfı açmayı unutmuştum hemen çantamı açıp zarfı aldım karanlıktan dolayı okuyamıyordum telefonun fenerini açıp okumaya başladım

Benden kaçtığını düşünüyorsan yanılıyorsun çünkü şu an bile nerede olduğunu ve bu akşam İzmire gideceğini çok iyi biliyorum. Ertelediğim cezalar vardı hatırladın mı küçük?Seni bulduğumda daha doğrusu kendi ayaklarınla bana geldiğinde durmam icin yalvaracaksın.Ve eğer gidersen senin peşine düşmem o çok sevgili arkadaşını öldürürüm sende umrumda bile olmazsın sonsuza kadar kurtulursun emin ol yaparım.Bu gece saat 00:00 kadar vaktin var bakalım arkadaşını mı yoksa özgürlüğünü mü seçeceksin?
Efken Arslan.

Beni bulmuştu ne yapacaktım ben şimdi? "Durdur arabayı," taksicinin beni duyduğunu sanmıyordum çünkü ben bile zor duymuşdum Aslı " Eliz noldu?" diye sorunca ona döndüm ardından önüme dönüp taksiciye tekrar seslendim  "Durdur arabayı," bu sefer sesim daha yüksek çıkmıştı " Aslı saat kaç?" "8e 15 dakika var daha bir şey mi unuttun?" Gözlerim dolmuştu bile  Aslı'yı tehlikeye atmıştım o sırada şöför sağa çekip durmuştu "Gidemem," Şaşırmıştı "Ne?" "Gidemem gitmek istemiyorum geri dönelim...lütfen," Aslı beni başıyla onayladıktan sonra taksiciye geri döneceğimizi söyledi "Ne yazıyor orada?Yazılanlar yüzünden mi?" Ona anlayamazdım anlatmakta istemiyordum zaten benim yüzümden başı belaya girmişti bide ben gidince kendini suçlamasını istemiyordum evet gidecektim mecburdum "Hiç iş ararken not aldıklarım yazıyor be-ben sadece düşündüm orada yapamam." "Peki." Bu yol boyunca yaptığımız son konuşmaydı.

Sessiz sakin bir yolculuktan sonra eve gelmiştik Aslı'ya yorgun olduğumu uzanmak istediğimi söyleyip odaya girmiştim oda birazdan uyuyacağını söylemişti gitmek için onun uyumasını bekleyecektim.

🌑🌒🌓

Bir süre sonra Aslıda odası girmişdi sadece 40 dakikam vardı telefon ve hattı odada bırakıp sadece valiz ve çantamı aldım ses çıkarmamaya dikkat ederek evden çıktıktan sonra hemen ana yola doğru ilerledim yaklaşık beş dakika sonra ana yola çıkmış taksi bekliyordum sonunda bir taksi durdura bilmiştim adresi verip başımı cama yasladım.

Yaklaştığımızı anlayınca kalbim yerinden çıkacak şekilde hızlı çarpıyordu korkuyordum hemde çok " Geldik kızım." şoförün sesiyle irkilip parayı ödeyip teşekkür ettikten sonra indim bahçe kapısında iki iri yapılı adamlar vardı ve beni bekliyormuşlar gibi kapıyı açtılar umarım gecikmemişimdir elimi zile basmak icin uzattığımda ben daha zile basmadan kapı açılmıştı Efken tam karşımda dudağının kenarını kıvırmış gülüyordu "İşte böyle uslu ol. Sen arkadaşını kurtardın bakalım seni kim kurtaracak." Buraya gelmem ölüm fermanımı imzalamak gibi bişeydi.
--------------------------------------------
Heeer kese tekraar tekraar merhaba. Sizi beklettiğini için çok özür dilerim ama nihayet yeni bölüm geldi Vote ve yorum yapmayı unutmayın şimdiden teşekkürler.😘