Pledge Of Heart

Chapter 11

Chapter Eleven

Summer 1

It's been three days simula ng dumating si Mama and bukas na ang alis namin ni Sir. Mentorde papunta sa Maynela and sabi ko sa kanya na wag nalang isama ang mga magulang ko, kasi kaya ko naman.

"Nak, kain na?" Tanong ni mama ng pumasok ako sa kusina para uminom ng tubig.

Hindi ko siya pinansin, she try her best to talk to me pero ayaw ko talaga siyang kausapin not because na galit ako kundi baka maibuhos ko sa kanya ang sakit na nasa loob ng  damdamin ko na siya ang may gawa.

I love her more than my life kaya ayaw ko siyang masaktan sa masabi ko, so I choose to keep my mouth shut.

"Nak, di ka pa naka kain diba?" Tanong niya ulit ng nilapag ko na ang baso ko sa lababo namin.

Naglakad ako palabas doon na hindi siya sinulyapan.

"Nak, na impake mo na ba ang dadalhin mo bukas? Ano pa ang hindi mo na impake? Ako na gagawa?"Sabi niya habang sinusundan ako papunta sa kwarto ko.

"Nak, sorry?"Nabasag ang boses niyang sabi.

Always ganito, ako yung nasasaktan sa tuwing ganyan ang boses niya, always ako ang luluha. I'm tired of this kind of shit. I'm tired of this drama. I'm so tired.

Pumasok ako sa loob ng kwarto ko at patalikod na sinarado ang pintuan nito para hindi ko na masilayan ang mukha ng aking ina na nasasaktan.

I know she love me, she love us but why she left? For a rich man? What a worst idea? Right? Nakakagago din kasi eh.

Tapos nakapasok siya dito sa bahay ng walang ka hirap hirap, tinanggap siya ni tanda ng ganon ganon lang? Nyeeta ilang buwan kaming nagdusa dahil sa pag alis niya tapos babalik na parang walang ginawa na kahibangan buwesit.

Tutok na tutok ang araw ng lumabas ako sa bahay para makapunta sa favourite place ko.

Gusto ko lang ilabas ang sakit na dumadagan sa puso ko.

Palagi nalang akong umiiyak pero hindi parin siya nauubos.

I want a person to stay my side and cheering me up for this time cause I'm so down na halos hindi ko na kayang e cheer up ang sarili ko.

I walk straight to a short cut na daanan para mas madali akong makarating sa favourite place ko.

Maraming patay na dahon at mga masisigla na puno ang dinadaanan ko, mga huni ng ibon lang ang naririnig ko, ang sariwang hangin na nagpapa-alon sa mahaba-haba kung buhok, at naririnig ko na ang hampas ng alon sa tabing dagat.

Umupo ako sa favourite spot ko at tinanaw ang pinakamalayong bundok.

It is a simple place! A attractive! A Peaceful place!

At dito namin ginawa ni mama ang pangako na kahit anong mangyari walang iwanan, dahil mahal niya kami.

Pero siya rin mismo ang pumako nito.

Tumulo nalang bigla ang luha ko. Hindi na ba titigil to?

"Iyah, halika dito?!" Sabi ng isang ginang sa bata na tinatawag niyang iyah.

"Anong meron diyan mama?" Inosenteng tanong ng bata na tinatawag niyang iyah at lumapit siya sa ginang para matignan kung anong ginagawa nito.

"Ohh diba ang ganda?" Sabi ng ginang ng makalapit na ang bata sa kanya.

"Wow gusto ko rin ng buntot buntot mama, gawan mo ako mama!!" Sabi ng bata ng makita ang nakatabon na buhangin sa paa ng ginang na naka pormang buntot ng sirena.

"Sige sige.. dito ka?" Pina upo ng ginang ang bata sa buhangin at ginawan niya rin ito ng buntot ng sirena sa mga paa gamit ang buhangin.

Nakangiti ang ginang at ang bata habang ginagawa iyon.

"Tapos na?" Masayang binalita ng ginang sa bata.

"Wow..ang ganda mama!!" Masayang sabi ng bata.

Tinignan ng ginang ang kanyang pambisig na reilo.

"Anak kailangan na natin unuwi, hali ka na?"Sabi niya at inabot ang kamay sa bata sabay abot sa dalwang kamay para tulungan na tumayo ang anak.

"Mama ang dami kung buhangin?!" Sabi ng bata sa ginang.

"Ayy hhaha oo nga pala, hali ka maligo muna tayo bago umuwi."Sabi ng ginang at kinarga ang bata.

Patakbo silang lumusog sa tubig.

"Wahhhhh Ang lamig mama." Tili ng bata.

"Mahal kita anak!" Bulong ng ginang sa bata at binitawan ito.

"Mama? Mama?" Pilit na tawag ng bata sabay kalampang ng kanyang paa at kamay.

"M-a-ma? Maaaaaa-a-ma!" Pilit na sigaw ng bata at nararamdaman ng bata na may humihila sa kanya palayo sa lugar na iyon.

"Ayyyyyyaa-aaa-aw!!"

"Nooooooooo!!" Sabay tulak ko sa kamay na humahawak sa balikat ko.

Di ko namalayan na nakatulog pala ako, at? Yung panaginip?

"Ate, kanina pa kita ginigising?"Nilingon ko kung saan nang gagaling ang boses na iyon.

At nakita ko ang kapatid ko hindi kalayuan sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?" Nanginginig kung tanong natatakot ako!!

"A-te si-i...si-i ma-a-ma!!"Sabi niya habang niyayakap ako.

"Bakit?" Sabay paharap ko sa kanya at pinunasan ang luha niya na tuloy tuloy sa pag agos.

"A-te si ma-ama nasa ho-s-pi-tal!?" Nahihirapan niyang sabi.

" A-te d-i a-ko ma---"

"Shhhhh.. wag ka na magsalita ah? Exhale ... Inhale... Exhale.. Inhale..." Sabay punas ko sa luha ko.

Kinarga ko siya sa likod ko at naglakad na kami paalis sa mapayapa na lugar na iyon.

Nararamdaman ko pa ang lakas na pagtibok ng puso ni Tinang sa aking likod.

Nagtawag kaagad ako ng tricycle ng makarating kami sa may daanan ng mga tricycle.

"Manong, sa General hospital nga po?" Sabi ko at pina ayos ng upo si Tinang.

Buti may dala akong pera, nagbayad ako at nagtawag ng nurse para asikasuhin ang kapatid ko.

"Ma'am may na admit ba dito na Perlas Ily Laguna?" Tanong ko sa nagbabantay sa nurse station.

"Wait lang ma'am!" Sabi nito at may tinignan sa record book.

"Ma'am nahihirapan sa paghinga Ang patient!" Sabi ng isang nurse sa Doctor.

"Sino ang watcher ng pasyente?" Tanong ng doctora.

Nagtaas ako ng kamay. "Ako po!" Sabay lapit ko.

"Ma'am kailangan mo siyang e admit ngayon para ma subaybayan ang kanyang kalagayan." Sabi ng doctora.

"Pero ma'am magkano ba ang pang unang bayad?"tanong ko sa kanya sabay lingon sa kapatid ko.

"Ma'am?" Naagaw ang atensyon ko sa tawag ng isang nurse.

Lumapit ako sa kanya. "Ma'am meron po ba?" Tanong ko ng makalapit.

To be continued...