Darkness

Bölüm 2

Marinette
Gözlerimi açtığımda bir odadaydım.
Ayağa kalkmaya çalıştım ama vücudum acı içindeydi. Yataktan destek alarak ayağa kalktım. Içeri bir erkek girdi. Benden boyca uzundu ve kaslıydı.
-Marinette: Sen kimsin? Burası neresi?
-XXX: Sakin ol. Ben seni vampirden kurtaran adamım. Adım Rain.
-Marinette: Sende vampirsin. Benden uzak dur.
-Rain: Hayır, hayır. Ben vampir değilim. Kurt adamım.
Rain yakışıklı biriydi. Sıcakkanlı biriydi. Ilk defa kurt biriyle tanış oluyordum.
-Rain: İsmin Marinette değilmi?
-Marinette: Nereden biliyorsun? Seninde mi özel güçlerin var? Zihnimi falanmı okuyorsun?
-Rain: Hayır. Biz seninle karşılaşmıştık. Unuttun mu?
-Marinette: Üzgünüm ama hatırlamıyorum.
-Rain: Sen vampir biriyle bizin arazimize girmiştiniz. O zaman sen çocuktun.
-Marinette: Sen o kurtmusun? Bi dakka sen insan eti falan yemiyorsun dimi?
Rain gülümsemişti.
-Rain: Hayır. Biz insan eti yemiyoruz. Onlar bizim arkadaşlarımız. Onlara zarar vermeyiz. Bu yüzden vampirlerle düşmanız. Onlar insanları öldürüyorlar.
-Marinette: Beni eve götürürmüsün?
-Rain: Üzgünüm ama hayır. Seni öldürürler.
-Marinette: O zaman sınıra götür beni. Adrien'ı bulmam lazım.
Dışarı karanlıktı. Hâlâ geceydi. Rain beni sınıra götürecekti. Evin önüne çıktık. Rain kurta dönüşmüştü. Biraz korkmuştum. Çok büyük bir kurtdu. Onun sırtına çıkmamı istedi. Sırtına bindim. Vücudu çok sıcaktı. Insanı rahatlatıyordu. Sınıra gitmiştik. Adrien'in burada olduğu hakkında yüreğimde bir hiss vardı.
-Marinette:(fısıltıyla) Adrienn
Çalılardan ses gelmişti. Bir kaç saniye sonra Adrien hızla çizgiye gelmişti.
-Adrien: Marinette çok korktum. Buraya gel.
Rain karşıma geçti. Kurt olmaktan çıkmış normal insan olmuştu. Sorun şuydu ki, t-shirt yırtılmıştı. Kaslı vücudu gözüküyordu.
-Rain: Hiç bir yere gitmiyor.
-Adrien: Lanet olsun. Marinette'den uzak dur pis kurt. Marinette hemen buraya gel.
Ayağımı atıyordum ki, Rain kolumdan tuttu.
-Rain: Kendini tehlikede hissettiğin an orada olacağım.
Bunları diyip gitmişti. Adrien'in yanına gittim. Adrien bana sıkıca sarılmıştı.
-Adrien: Iyimisin Marinette?
-Marinette: Evet.
Adrien beni kucağına alıp eve götürmüştü. Kapıda bizi Emilie karşıladı. Bana sarılıp ağlamaya başladı. Emilie buradaki vampirlerden çok farklıydı. Odama çıkıp duş aldım. Kendimi yatağa attım. Aşağıdan Gabriel ve Adrien'in kavga sesleri geliyordu. Yastığı kafama sıktım. Tüm sesler kesilmişti. Bazen annem ve babama ne olduğunu düşünüyordum. Emilie'ye çok sordum. Döneceklerini söylemişti. Hep aynı yalanı söylüyordu. Bu yalanların altında birşey saklıydı. Kafamı kurcalayan şeyler vardı. Bana sarılan soğuk eller hissetim. Kafamı yastığın altından çıkarıp baktığımda Adrien'dı.
-Marinette: Adrien?
-Adrien: Sessizlik istiyorum sadece.
Kalkmaya çalışmıştım ama izin vermiyordu. Adrien'in vücudu soğuktu. Vampir olmasından kaynaklanıyordu.
Gözlerimi kapattığımda en son peşimdeki vampir aklıma geldi. Onun gözleri..

~Yazardan~
Erkek dıştan duygusuz, soğuk gözüksede öyle değildi. Bu gün kız için çok endişelenmişti. Çocukken onu koruyacağına söz vermişti. Onu kaybetmek duygusu kötü bir hiss'ti onun için. Onların tabiatı çok zordu. Hayatda kalmak için güçlü olmak gerekiyordu. Diğerleri Zayıf noktanı bilirlerse seni her türlü yenirdi. Adrien belli etmesede onun zayıf noktası Marinette'di. Ona karşı garip bir hissi vardı. Ne olduğunu kendiside bilmiyordu. Kıza baktığımda uyumuştu.