Darkness

Bölüm 3

Önceki bölümü bazı arkadaşlar iyi anlamamış. Galiba kısa yazdığım için bazı yerleri. Bu bölümü daha açık yazmağa çalıştım. Bu arada tüm hikâye fikirleri bana aittir.

~Yazardan~
Luka Marinette'in boynundan ısırmıştı. Vampir olmayacaktı kız. Vampir olması için kanına vampir kanı değmesi gerekiyordu. Vampirin ısırdığı bölge çok geç iyileşecekti. Kız yatağında yatmıştı. Başında Adrien ve Emilie bekliyordu. Luka Adrieni tehdid ediyordu. Erkek kabullenemiyordu. Ne hissettiğini anlamıyordu. Kız için endişeleniyordumu? Neden herşey üzerine geliyordu ki? Erkek bunları kaldıramayıp evden çıktı. Ormanın derinliklerine doğru gitti. Kalbî sıkışıyordu. Neden böyle olmuştu? Marinette ona ne yapıyordu? Tek bildiği şey kabullenmemekti. Kabullenemezdi. Hisselerine yenilemezdi.

~Marinette~
Gözlerimi açtığımda acılar içindeydim. Terliyordum. Vücudum sıcaktı. Zorla ayağa kalktım. Başım dönüyordu. Aynaya baktığım zaman boynum morarmıştı. Bu eskidende başıma gelmişti. Bir kaç yıl önce.

4 yıl önce
-Marinette: Kagami lütfen dur.
Kagami üzerime geliyordu. Kaçmaya çalıştım ama çok hızlıydı. Her defasında karşıma geçip beni durduruyordu. Kolumdan tutarak beni kendine çekti. Dişlerini boynuma geçirdi. Vücudumdaki kanın yarısını içmişti. 1 hafta yataktan bile kalkamamıştım. Adrien bana kanından içmeye vermişti. Onun sayesinde iyileştim. Vampir kanının iyileştirme gibi özelliği vardı. Emilie bana vampir olmağı teklif etmişti. Kabul etmemiştim.

Bu gün
Boynum çok acıyordu. Aşağı inip dışarı çıktım. Evin kenarından ayrılmadım. En son olanları hala unutmamıştım. Her nefes aldığımda vücudum ağrıyordu. Çok şiddetliydi. Ayakta zor duruyordum.

Adrien
Luka'ya dersini verdikten sonra eve gelmiştim. Marinette'in odasına çıktığımda orada yoktu. Evi aradım. Evde yoktu. En son arka bahçeye çıktım. Evin kenarında yerde oturmuştu. Kendinde değildi. Yanına hızlıca gittim.
-Adrien: Marinette?
-Marinette: Adri..
Elimi alnına koyduğumda çok sıcaktı. Neden böyleydi? Annemi çağırıp bakmasını istedim. Annem korkmuştu.
-Emilie: Biraz daha böyle kalırsa ölücek.
-Adrien: Çok sıcak. Neden böyle?
-Emilie: O bir insan. Onun için bu sıcaklık normal değil.
Marinette'i kucağıma alıp yatağa uzattım. 20 dakikadır annem herşeyi deniyordu. Ateşi inmiyordu. En son yapılacak birşey kalmıştı.
-Adrien: Anne ona kanımdan vereceğim. Çok kızacak ama ölmesinden daha iyidir.
Annem kafasıyla onayladı. Marinette çok kızacaktı ama ona birşey olmasını istemiyordum. Mutfaktan bıçak getirip bileğimi kestim. Marinette'in ağzına bir kaç damla değmişti. 1 saat sonra Marinette uyanmıştı.
-Emilie: Şükürler olsun. Nasılsın?
-Marinette: Iyiyim. Tüm ağrılarım geçmiş.
Annem odadan çıkıp Marinette'e yemek hazırlamaya gitmişti.
Bana bakıp, bileğimi  gördü.
-Marinette: Düşündüğümü yapmadın dimi?
Ona bakarak gülmüştüm. Çok sinirlenmişti. Yanıma gelip koluma vurmağa başladı.
-Marinette: Yapmayacaksın diye söz vermiştin.
-Adrien: Gözümün önünde ölmene izin veremezdim.
Bana vurmayı kesmişti. Gözlerime bakmaya başladı.

~Yazardan~
Erkek kızın gözlerinde kaybolmuştu. Kizin gözleri insanı bilmediği bir cennete götürüyordu. Insana huzur veren birşey vardı kızda. Erkek kendini tutamayıp kızı öpmüştü. Kız ona karşılık veriyordu. Erkek bunu yaptığı için çok pişmandı. Kızı kendi cehennemine atamazdı. Onu bu cehennemde yakamazdı. Erkek arkaya çekildi. " Ben çok üzgünüm. Bunları unutalım" diyip odadan hızla çıktı. Kız gözlerini kocaman açarak onun gitmesini izlemişti. Kız ağlamaya başladı. Onunla oynamıştı.  Ona kanmıştı. Erkek böyle biri değildi. Neden onunla oynadığını anlayamıyordu. Dünyası başına yıkılmıştı.