Serseri Çocuk || Texting

30

Hocadan izin isteyip, hızlıca sınıftan çıktım ve spor salonuna indim. Tribünlere çıkıp, herhangi bir yere oturdum. Elim ayağım buz kesmişti, okulun shipper kalbi hesabının Alpaslan'a ait olduğuna inanamıyordum. Alpaslan'a spor salonuna gelmesine dair kısa bir mesaj attım.

Abartmıyorum, üç saniye sonra adım sesleri duydum. Görüş açıma giren Alpaslan, boynunu yana yatırmış sırıtıyordu.

"Ne ara geldin be?"

"Ben hep buradaydım, güzelim," dedi, yanıma doğru gelirken.

"Sen nasıl öğrendin? Ve gerçekten, o hesap senin miydi?" dedim, kalbim gümbür gümbür atarken. Şoktan olsa gerekti.

"Öğrenmem, tamamen senin aptallığındı. Kendini çok iyi gizlediğini sanıyordun, değil mi?"

Gözlerimi devirdim. "Boş yapmada sadede gel," dedim.

Yanıma oturdu. "Kızım sen beni aptal mı sandın? Yazdığım şarkı sözlerini sahte hesabından devam ettirirken, bir anda kendi hesabından devam ettirmeye başladın. Mal mısın? Bunu gizleseydin bari," dedi.

"Beni bu şekilde öğrenmiş olamazsın," dedim.

"Doğru, ama şüphelenmeme neden oldu," dedi. "Yazdığım şarkıların devamını kendi hesabında paylaştığın gönderilere yazıyordun,"

Bir şey demedim.

"Ben uyurken üstüme bıraktığın hırkayla fotoğraf çekinip atmasaydın bari be kızım," dedi.

"Ben zaten," dedim elimi kalbimin üstüne koyarken. Neden deli gibi atıyordu ki? "Karşına çıkacaktım," dedim ve derin bir nefes aldım. "Sadece... Biraz uğraşmak istedim," yüzümü sıkıntıyla buruşturdum. "Sonra sebebini bilmediğim bir şekilde, artık seni sinir etmek eskisi gibi zevk vermemeye başladı... Zaten... Benden nefret ettiğini söylediğinde, sanki..." bakışlarımı yüzüne çevirdim. "İçimden bir şeyin kopup gittiğini hissettim,"

Alpaslan'ın bakışları değişirken, ben ise derin bir nefes aldım. "Ne oldu bende anlamadım," dedim. "Her özledim dediğinde, içimden kopup giden parçaların birbir yerine yerleştiğini hissettim ama bunu sana belli etmedim,"

Bakışları yumuşak bir hal alırken, dudakları iki yana kıvrıldı.

"Bana zarar vermeyeceğini bildiğimden," dedim, onun gibi gülümserken. "Rahatça söyleyebiliyorum bunları,"

Yüzüme derin derin baktı ve kolunu omzuma atıp beni kendine çekti ve bana şunları söyledi:

"İnan hep kırlangıçlara, sonsuz başlangıçlara..."

-Bölüm Sonu-

Duygusal bir topum şu an :')