Hey bestfriend, I love you.

Chapter 19: Wish you were here

TRISHA'S POV:

Haaaaaaaaaaay. Nagpadala nanaman ako sa emosyon ko.

Masyado na ba akong moody para sakanya?

Bakit kasi kailangan pang mangyari 'to?

Hindi ba pwedeng maging masaya nalang araw araw?

Eh kung wag ko muna kaya siya pansinin? Pero ang tanong, kakayanin ko ba?

Malamang hindi.

My day's incomplete kapag di ko siya nakakausap. Sometimes, talking to him is only the therapy I need. Siya lang kasi yung taong nakakapagpasaya sakin ng sobra sobra. Yun bang walang ibang nakakagawa kung di siya. Minsan, kahit halos ipagtabuyan ko na siya dahil sa sobrang sungit ko, ayos lang sakanya. Di niya ako iniiwan. Kapag umiiyak ako, tarantang taranta siya kung paano niya ako papasayahin. Ang dami niyang binibigay na advice, pinapalakas niya yung loob ko, tsaka paulit ulit niyang sinasabi na nasa tabi ko lang siya. Isang hug lang niya, lahat ng sakit sa pinagdadaanan ko nawawala bigla.

Bakit kasi kailangan pang masaktan pag nagmahal ka?

Honestly, sa lahat lahat ng taong nakakasama ko sa buong mundo, ki Dex ko lang naramdaman yung TRUE HAPPINESS. Sakanya lang talaga. For me he's not only a bestfriend, he's my heart. He's my everything. Simula nung mafall ako sakanya, wala ng ibang laman ang puso't isipan ko kung di puro siya. Minsan tinatanong ko yung sarili ko kung bat ba ako nagkakaganito sakanya, ni isang sentence wala akong masabi. I can't explain my feelings for him.Baka abutin ako ng burol ko pag inexplain ko kung gaano ko siya kamahal. I don't know why. It just happened. Bigla ko nalang narealize na hindi lang siya bestfriend para sakin, mahal ko siya. Mahal na mahal. Sana alam niya.

"Trishaaaaaaa!" Dad shouted.

"Renz, nakita mo ba ang ate mo?" He questioned.

"Ayun po oh!"

Sh*t! He saw me! 

"Hey Trisha!" He shouted.

Naisarado ko na ang pinto bago pa siya makapasok. I don't want to see his face.

"Nak, buksan mo 'tong pinto! Or else."

"Isa. Pag hindi mo pa 'to binuksan pagkabilang ko ng lima, nako. Wag mo 'kong ginagalit Trisha.Hindi kita pinalaki ng ganyan!" He angrily said.

"Dalawa."

"Tatlo."

"Nagkakaganyan ka dahil sa lalaking yun? Ano bang pinakain niya sayo at bakit ---"

"Eh ano ba kasing problema niyo?!" I said as I opened the door quickly.

At talagang dinadamay pa niya si Dex.

"Di ka naman ganyan dati ha. Palasagot ka na ngayon. Bad influence talaga yang bestfriend mo para sayo!"

"Ewan ko sainyo bahala kayo sa buhay niyo magsama kayo ng pera niyo!" I angrily said as I closed the door.

Ayan. Tumahimik na. Parang umalis na siya.

"Trisha,nak,I'm so sorry..." Aba! hindi pa rin siya umaalis.

"Everybody deserves a second chance." 

"Leave me alone!" I shouted.

My tears began to fall. Ayan ka nanaman Trisha.Maawa ka naman sa sarili mo sa kakaiyak.

Ayoko na. Ayoko ng ganito. Sobrang hirap. Paranf nagi-guilty ako sa pagsagot ko ki Daddy. Kahit ano namang gawin ko, daddy ko pa rin siya. I feel so sorry.

Ano na ba kasing gagawin ko?

Litong lito na ako.

I wish Dex was here.