Silver Lining (Serendipity: Book 2)

24 | Third Session

Chapter 24: Third Session

“Sorry, I’m late.” sabi ni Jeric pagbukas ng pinto sa clinic ni Dra. Queng. Dali-dali syang umupo sa tabi ni Wensh.

“Bakit ang tagal mo?” asked Wensh na halatang inip na inip na. Kanina pa kasi nya gustong-gustong umuwi pero hindi pwedeng i-cancel ang appointment with the doctor kaya napilitan syang pumunta.

“I got stuck in traffic.”

“Okay.”

“So shall we start?” tanong ni Dra. Quen sa dalawa. Hinanda na nya ang notebook nya where she keeps all her notes from her observations of the two.

They both sighed. “Okay.”

-

“CONGRATULATIONS!”

Mostly, yun lang ang tanging maririnig galing sa mga bisita ni Wensh after opening her photography studio. Kamayan dito, kamayan doon. Bati dito, bati doon. Marami-rami din kasi syang kakilalang pumunta sa opening ng small business nya.

WENSH: I can’t believe this is happening.

Nakaupo sya sa isang round couch at nakasandal dun, like she was daydreaming. Nakatingin naman si Jeric sa kanya, who was sitting across her, obviously admiring the view that is Wensh.

JERIC: Well, believe it. It’s all true. (smiles)

WENSH: Kurutin mo nga ako.

JERIC: You’re not dreaming, Wensh.

WENSH: Eh paano kung nasa coma na naman ako?

Jeric rolled his eyes and tumayo sya. Then nagcrouch at hinawakan ang magkabilang pisngi ni Wensh. Tinitigan nya ito nang matagal at nginitian before leaning in and kissing her. Nagulat si Wensh and she had her eyes open for about two seconds of the kiss. But then she responded to the kiss too.

*CLICK!*

Napalingon silang dalawa sa camera na nag-flash sa kanila. Tumalikod agad si Tin at kunwaring walang ginawa kahit obvious na meron.

JERIC: You’re awake.

WENSH: Very much awake. (grins)

JERIC: I’m proud of you.

WENSH: Thanks.

---

It’s past 4pm na pero parang wala pa rin balak umuwi si Jeric. Nakatingin lang si Wensh sa kanya sa malayo. Tinetext nya ito pero hindi naman nya pinapansin ang celphone. He was concentrated on flipping through the pages of the folder na parang inis na inis na sa binabasa nya. Halos mapunit na nga ito.

ANA: Oh, Wensh. Hindi ka pa ba uuwi?

WENSH: Ah … hi – hindi pa siguro. Hihintayin ko na lang si Jeric. (forced a smile)

ANA: Lampas alas-kwatro na ah. Hindi ba dapat 3pm pa lang, uwian na nila?

WENSH: Oo nga eh. (frowns) May inaasikaso pa yata.

ANA: Oh sige. See you tomorrow na lang, Wensh.

WENSH: See you tomorrow, Ana. Ingat ka.

ANA: Ikaw din.

Nang umalis si Ana, sya na lang at ang isang baguhang empleyado na lang ang natira sa department nila. Wala na syang ginawa kundi tignan si Jeric na parang dedma lang sa mga glances nya. Hindi naman nya makausap yung natitirang kasamahan sa department kasi nga bago pa lang ito at hindi pa sila gaanong close. At isa pa, lalaki yun. Baka kung ano pang isipin ni Jeric sa kanila. Anniversary pa man din nila.